CHAPTER 22

“PORTIA!”

Bigla akong napalingon sa aking likuran nang marinig ko ang boses na tumawag sa akin. I saw William standing in the middle of the kitchen door. Malamlam ang mukha nito at may bitbit na isang bouquet ng white roses. Oh, that’s my favorite.

Nasa kusina ako at naghahanda ng lulutuin ni Nanay Josephine para sa tanghalian namin. Hindi ko naman alam na dadating ngayon sa mansion si William. It’s been a couple of days simula nang umalis ito at hindi agad bumalik. Ang sabi sa akin ni Nanay Josephine ay naroon lang daw ito sa bayan at nahihiyang magpakita sa akin lalo na kay Crandall dahil sa nangyari no’ng nakaraan. Maging si Nanay Josephine nga ay ilang beses na ring humingi ng pasensya sa akin. Pero ang sabi ko naman ay ayos lang at wala naman may nangyaring masama sa akin.

“William!” saad ko.

He started walking towards me. And when he finally got close to my place; I was standing on the side of the sink, he smiled at me. Mayamaya ay tumikhim ito at tiningnan saglit ang bulaklak