“IS SHE OKAY, WIFE?” “I guess so.” “What happened?” Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Jass sa ere at hindi agad sinagot ang tanong ni Midas na nasa driver’s seat at nagmamaneho ng sasakyan. Nasa backseat naman kami ni Link. “Let’s not talk about it, mister ko. I know ayaw pag-usapan ni Portia ang nangyari kanina,” dinig kong wika nito sa asawa. Wala na nga akong narinig mula sa kanilang dalawa, habang si Link naman ay abalang nilalaro ang bagong toy na binili ko kanina. Hanggang sa makarating kami sa bahay. “Thank you, Jass, Midas.” “Magpahinga ka na muna, okay?” Malungkot na tumango naman ako. Lumuhod naman si Jass upang pantayan ang anak ko. “Link baby, take care of your mom for me, okay?”“Opo, TitaNinang.”Hinalikan nito sa noo ang anak ko saka muling tumayo at niyakap ako. Pagkatapos ay hinalikan din ako sa pisngi ko. “Bye, bes!”“Bye! Ingat kayo.” Inakay ko na si Link papasok sa bahay nang makaalis na sina Jass at Midas. Nadatnan naman namin si Tit
“PORTIA?” “Jass!” “Hey! What happened? Why are you crying?” Nag-aalalang niyakap ako ni Jass nang humakbang ako papasok sa bahay nito. Pagkaalis ko sa restaurant kung saan kami nagkita ni Crandall kanina, instead of going home, I went straight to Jass and Midas’ house.I’m still crying because of what he told me earlier. I am still very hurt and scared. Hindi ako papayag na kukunin niya sa akin si Link. Ako ang nagdala sa sinapupunan ko sa anak ko ng siyam na buwan. I took care of and sacrificed five years for my son. Then now... That’s all he’s going to do? He will take my son away from me? Hindi ako papayag na mangyari ’yon. Magkakamatayan kaming dalawa kapag ipinilit niya ang gusto niya. “Jass!” humagahulgol na saad ko.“What happened?” Kunot pa rin ang noo at nag-aalalang tanong nito nang bahagya akong ilayo nito at hinawakan ang mukha ko. Pinunasan nito ang mga luha ko.Ramdam ko ang labis na pananakit ng mga mata ko dahil sa pagtangis ko simula pa kanina.“S-Si... Si Cran
“NAKO! Kung nandoon lang ako nang lumapit sa ’yo ang babaeng ’yon, baka hindi lang kape ang isinaboy ko sa kaniya. Nakakagigil ang Naya na ’yon!” Halata sa mukha ni Jass ang labis na panggigigil kay Naya habang nasa biyahe na kami.Oh, God! Kahit naman ako ay nanggigigil talaga sa babaeng ’yon. Pero pasalamat siya at nakapagpigil ako. Dahil kung hindi, mapapahiya talaga ang bruhang ’yon sa loob ng coffee shop. Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko sa ere habang nakasandal ako sa upuan at nakatanaw sa labas ng bintana.“Hayaan mo na siya, bes,” sabi ko. “But the next time she appears in front of me, I’ll make sure na hindi ko na palalampasin ang galit ko sa kaniya.”“Isama mo ako, bes. Gusto ko rin ilabas ang galit ko sa bruhang ’yon! Maiganti man lang kita sa ginawa niya noon sa ’yo.” Anang Jass. Napangiti na lamang ako dahil sa sinabi ni Jass. I’m so thankful na narito sa tabi ko ngayon si Jass. I mean, since then until now, laging ito ang nasa tabi ko para damayan at kamp
“CRANDALL, HIJO!” kunot ang noo at nagtataka si Doña Sugar nang makita nito ang anak na nagmamadaling pumasok sa mansion. Halatang galit na galit dahil sa hitsura ni Crandall ngayon.“Where is Randall, Mom?” tanong niya sa ina. Pinipigilan niya ang kaniyang sarili ngayon. “W-Why?”“Where is Randall, Ma? I need to see him.” Tanong niya ulit. Sa puntong iyon ay hindi na niya napigilan ang magtaas ng boses sa ina.When he left Portia’s house earlier to go see his brother; he felt like he was going to explode with so much anger that he was feeling. Hindi na nga niya pinansin si Portia kanina nang habulin siya nito sa pagmamadali niyang maabutan ang kapatid sa bahay ng magulang nila. “H-He’s in his room, anak. Bakit ba? Ano ang nangyayari?”Sa halip na sagutin ang ina, malalaki ang mga hakbang na pumanhik siya sa hagdan.“Crandall, anak? Bakit, may problema ba?” Nag-aalalang tanong ni Doña Sugar habang nagmamadali rin itong sumunod sa anak. “Crandall!”Hindi pa man siya tuluyang nakakarat
MATAMAN kong pinapakatitigan ang airplane ticket na iniwan ni Crandall sa akin kanina nang umalis siya. Hindi ko pa rin alam kung ano ang gagawin at iisipin ko ngayon. Naguguluhan ako. After our conversation earlier; after he explained and apologized to me because of what happened, he left when I told him I needed time to think because I was completely shocked by what I found out. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalaman ko. All these years, I thought he was to blame for hurting me so much, so I left him. And if he is telling me the truth, that he really has a twin... Randall is the one who is guilty and should be blamed. Nagkahiwalay kami ni Crandall nang matagal na panahon nang dahil sa kapatid niya. Pareho kaming nasaktan at naghirap ang mga damdamin nang dahil sa kapatid niya. I took a deep breath to loosen my tight chest.It is true he went to Cebu before. I now have the proof in my hands. His name is written on this airplane ticket. Mula sa pagkakaupo k
DAHAN-DAHANG humakbang si Crandall palapit sa may ibaba ng hagdan habang pababa naman kami ni Link. Ang ngiti sa mga labi niya ay parang nag-aalinlangan habang nakatingin siya sa anak namin. He let out a deep breath when there was only one step between the three of us. “H-Hi!” Mahina ang boses niya nang batiin niya ako, at pagkatapos ay tiningnan niya rin si Link. “Hi, buddy!” Link didn’t speak immediately. Instead, he grabbed my hand that was holding his shoulder and looked up at me. “Mama!”“Yes, sweetheart?”“Wasn’t he the one who got mad at you when we were at the mall?” tanong ng anak ko. Muli akong napatingin kay Crandall. Pagkatapos ay umupo ako sa baitang para magpantay kaming dalawa. “Sweetheart, ’yong nangyari sa mall no’ng nakaraan... It was just a misunderstanding,” sabi ko. “But...” Tumingala ako ulit kay Crandall habang mataman lamang siyang nakatingin sa aming mag-ina. When I turned to look at Link again, I smiled and gently squeezed his chin. “He’s your Papa. A
“C-CRANDALL!” I looked at him as he slowly parked his car on the side of the road. I wondered why he was stopping his car gayong wala naman kaming makitang mga tao o bahay sa paligid. Ang tanging nakikita ko lang ngayon ay puro mga puno at matataas na damo. Nang tuluyan niyang mapatay ang makina, nagbuntong-hininga siya saka binalingan din ako ng tingin. Ngumiti siya sa akin.“W-What are we doing here? Nasaan tayo?” tanong ko sa kaniya.“Relax. Wala naman akong gagawing masama,” sabi niya.“Pero bakit nandito tayo?” Sa halip na sagutin ang tanong ko, binuksan niya ang pinto sa tabi niya saka siya umibis. Kahit nagtataka ako at medyo kinakabahan dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko ngayon na puwede niyang gawin sa akin dahil kami lang naman ang tao rito, pero inalis ko iyon sa isipan ko. I know Crandall, he can’t do anything bad to me. Except if he no longer feels love for me and just intends to take my child from me. Ugh! Napa-paranoid ako sa pag-iisip ngayon ng hindi maga
NARINIG kong inihinto ni Crandall ang kaniyang kotse. I have no idea where we are now because he blindfolded me earlier when we got back in his car. “Babe, where are we now?” tanong ko sa kaniya.“Um, I can’t tell you yet, Love,” sagot niya. “But it’s a surprise for you.”“Hindi mo naman kasi sinabi sa akin kanina na may surprise ka sa akin ngayon. Hindi ko tuloy napaghandaan.”Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at pagkatapos ay naramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya ako sa pisngi ko.“I will remove your seatbelt, Love.” “Thank you, babe.” “You’re welcome, darling,” aniya. “Just wait a minute. I’ll open the door for you.” Narinig ko ang pagbukas-sarado ng pinto sa driver’s seat at ilang segundo lang, bumukas din ang pinto sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay ko para alalayan ako. “Just be careful.”Hinawakan niya rin ang ulo ko para hindi ako mauntog. “Kinakabahan na naman ako,” sabi ko sa kaniya habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya dahil natat