JADE’S POVNAPAKUNOT... siya ng noo. Kilalang-kilala? Ulit niya sa isip.Paano naman kaya siya nakilala ng mga ito?“Myself, Joaquin and Uno were in the Special Force Alpha Team na pinamunuan ni Red noon. It was the same team na in charge sa kaso ni Dysangco five years ago,” wika ni Daniel na mukhang nabasa ang tanong sa isip niya.He gave her a meaningful look.Dysangco, she repeated again.She will never forget that name. Kung iisipin, ito ang ugat ng lahat ng paghihirap niya.“And this is Arnualdo, he was Red’s fake cousin during the undercover mission,” pagpapatuloy pa ni Daniel.“Pero pwede mo akong tawaging Yoda, Miss Byutipul. Tutal, future cousin-in law naman kita,” singit naman ng lalaking tinawag ni Daniel na Arnualdo. Pero hindi niya pinansin ang sinabi nito.She was lost in her own thoughts.“Miss Byutipul, Miss Byutipul...” paulit-ulit na bulong niya.Why does that sounds familiar? Tanong niya pa sa sarili.Para kasing narinig na niya iyon dati, pero hind
JADE’S POVH I N D I . . . na niya maalala kung kailan ang huling beses na nakapagshopping at pamper day siya para sa sarili. Magmula nang pumasok sila sa loob ng mall, they have been into different shops. Magmula sa mga damit, accessories, bag, sapatos hanggang sa mga cosmetics at skin care, pinuntahan nila lahat.Hindi niya alam kung nagmamadali ba sila o sadyang maliliksi lang kumilos ang mga lalaking kasama niya, dahil pakiramdam niya ay nasa isa siyang military training.Halos lakad-takbo ang ginagawa niya para lang makasabay sa mabibilis at mahahabang hakbang ng mga ito.“Daniel, hindi pa ba tayo tapos?” hindi niya mapigilang itanong sa lalaki habang naglalakad sila papunta sa iba na namang store.Ngumiti ito bago siya sinagot.“Almost,”She let out a tired sigh.She nearly flinched nang bigla siyang tabihan ng isa sa mga lalaki, na sa pagkakaalala niya ay ay nagngangalang Yoda.“Pagod ka na Miss Byutipul?” nakangiti nitong tanong.“I-I’m okay,” maiksi niyang sagot.Sh
JADE’S POVINILIBOT . . . niya ang paningin sa entrance ng hotel. From the design, the structure and the theme of every wall and pillar, everything speaks of elegance.Hindi ito ang unang beses na makakapasok siya sa hotel na iyon. When she was still the old her, she would come here every now and then for its VIP club. Pero ngayon, pakiramdam niya ay hindi na siya nababagay doon.She could not help but wonder and worry at the same time, kung ano ang magiging impresyon ng pamilya ni Red sa kanya.What if they don’t like her? What if maliitin siya ng mga ito dahil sa estado ng buhay niya ngayon? Hindi malayong mangyari ang mga iyon dahil tipikal iyon sa mga taong may sinabi sa buhay. She should know. After all, she was once one of them.Nagpakawala siya ng malalim na hangin. “E di kung di nila ako magustuhan, di ‘wag. Babalik na lang kami sa Bagong Pag-Asa at---”“At sa tingin mo naman papayag akong umalis kayo ng gan’on-gan’on lang?” agad na putol ng kung sino mula sa likuran
RED’S POVFROM . . . the look on Trinity’s face, mukhang hindi maganda ang balitang natanggap nito. “A-Anong ibig mong sabihin... t-teka nga Aira...k-kumalma ka...a-anong nangyari?” Natataranta nitong sabi sa kausap.She paused as she listened to the person at the other end of the line.Then her face suddenly became as pale as a ghost. And even from when he’s standing, he could see her tremble.Napatuptop ito ng bibig at napatingin sa kanya.What could be the problem? He thought to himself.For a moment ay nakalimutan niya ang gulong ginawa na naman ni Arianna, and all he could think of is Trinity’s worried and pained look.“A-Asan kayo?” tanong nito sa kausap sa nanginginig na boses.Maya maya lang ay tumulo na ang mga luha nito.Doon siya mas lalong nabahala.He let go of Arianna at agad na nilapitan ang girlfriend niya.Gusto niya sanang magtanong kung anong nangyayari, but he held his horses dahil ayaw niyang mas lalong makagulo.“P-Papunta na ako, papunta na ako,” ti
JADE’S POVT H E . . . journey to the hospital took forever. Kung kailan naman nagmamadali siya ay doon naman siya naipit sa napakahabang traffic.She cursed all those who had become presidents, including the one in seat at present, kung bakit ganito kasama ang traffic sa Metro Manila.Hindi siya relehiyosong tao, pero natagpuan niya ang sariling walang patid na nananalangin na sana ay okay lang si Macoy.Kung ano-ano ang pumasok sa isip niya. She regretted the way they parted when they left the hospital para sumama kay Red. She regretted not talking to him and letting him stay in the dark of what was happening with her.She should have told her how grateful she is for all that he has done for her and JM.Dapat ay pinalampas na lang niya ang bawat alitan nila.Dapat ay...Napapikit siya nang sumagi sa isip niya ang posibilidad na hindi na niya ito makitang buhay. “M-Manong, malayo pa po ba tayo?” tanong niya taxi driver sa pagitan ng pag-iyak.“Medyo me distansya pa ho,
JADE’S POVS H E . . . is not the religious type, but she found herself praying so hard that Macoy would wake up alright.Paulit-ulit na nag-re-replay sa isip niya ang huling beses na nakita niya ito. Iyong pag-alis pa nila ni JM sa ospital iyon, matapos maaksidente ang anak. They never spoke after that. And to be honest, she is feeling guilty that she never even tried to reach out to him matapos niyang tumira sa military base para mapalapit sa anak, habang tumatanggap ito ng rehabilitation therapy sa Military Hospital. She got so busy with her own personal relationship, and admittingly forgot about Macoy. Kaya ngayon ay heto siya’t walang patid ang pagdarasal na sana ay hindi iyon ang huling alaala niya sa kaibigang naging sandalan niya sa panahon na walang-wala siyang ibang matatakbuhan. Magmula ng payagan sila ng mga doktor na pumasok sa silid ng binata ay hindi na niya binitiwan ang kamay nito. Abot ang hiling niya na sana ay magkamalay na ito at maging okay na ang lahat. “Plea
MACOY’S POVNANANAKIT... ang buo niyang katawan. Pakiramdam niya ay may nakapatong na tig-isang sako ng bigas sa magkabila niyang mga mata sa bigat ng mga iyon. Kung siya lang ang masusunod, gusto niya lang na manatiling nakapikit.Pero may pamilyar na boses na paulit-ulit na tumatawag sa pangalan niya.Macoy. Macoy. Gumising ka na, please.Kaya kahit hirap, ay pilit na idinilat niya ang mga mata. Mukhang nananaginip nga siya dahil mukha agad ni Jade ang nakita niya.Imposibleng naroon ito hindi na sila nito nag-uusap matapos itong lumipat ng di umano’y ‘pansamantala’ sa military base, kasama ang tatay ni JM. May kung anong kumurot sa puso niya sa isiping iyon.Pero hindi natigil ang pagtawag nito sa pangalan niya, at kung hindi nga siya nagkakamali ay umiiyak pa ito. Kaya muli niyang pinilit ang sarili na magmulat ng mga mata.Hindi nga siya nananaginip lang, nandito nga talaga si Jade sa tabi niya. Pinakatitigan niya ito. Ang daming pumasok sa isipan niya. Gusto niyang maghina
MACOY’S POV HINDI . . . niya makalimutan kung paano niya tinapos ang nakakailang na sandali sa pagitan nila ni Jade noong isang araw. FLASHBACK: Nakailang lunok siya ng laway hanggang sa matuyo na ang bibig niya. Pilit na iniisip niya kung paano niya lulusutan ang muntikang pagkabuko ng nararamdaman niya. “A-Ahm, A-Aray, s-sumakit bigla ‘y-yong u-ulo ko…a-aray…” wika niya. Iyon ang unang pumasok ulit sa isip niya. Ah, bahala na si Asiong Salongga! Basta ang importante ay malusutan niya ang sitwasyong ito. Oo, inaamin niyang gusto niya ring makausap ang dalaga. Lalo na ngayon kung kailan mas malinaw na ang lahat para sa kanya. Pero ngayong narito na nga ito sa harapan niya, hindi niya naman malaman kung ano, at paano niya sasabihin ang mga bagay na akala niya ay nakahanda na siyang sabihin, basta’t magkaharap lang ulit sila. Bukod sa ni kailan ay hindi pa siya nakapagtapat ng nararamdaman niya sa kahit na kaninong babae, tingin niya ay hindi ito ang tamang pagkakataon para