RED’S POV
“W E . . . the jury of the Military Court Justice, in the case of Unlawful Act Towards Women, as filed by the defendant of the case himself, Colonel Juan Miguel Enriquez, find the defendant GUILTY, with the charge of Sexual Abuse, as a violation for Criminal Law Act of 1968, clause IV. GUILTY, with the charge of Misuse of Drugs Act 1965”,
Nakatayo ng matuwid si Red sa harap ng hukom, habang binabasa ang hatol sa kanya ng Military Court Justice. Pinanatili niya ang tingin sa baba dahil ayaw niyang makita ang reaksyon ng mga nakapaligid sa kanya, lalo na ni General Rodriguez.
Sa nakaraang tatlong linggo, mabusisi ang naging imbestigasyon at paglilitis sa kaso niya. Maka-ilang beses iminungkahi ng hukom na kunin ang panig ng biktima niya ngunit siya mismo ang tumatanggi. Inako
TRINITY’S POV H I N D I . . . alam ni Trinity kung gaano katagal na siyang nakaupo sa kama sa kwarto niya. Inihatid siya ni Scarlet pauwi after she insisted to her doctors na gusto na niyang ma-discharge. They were reluctant dahil maselan daw ang kalagayan niya and they need to run a few more tests. Pero nag pumilit siya. Nagsimula siyang magwala at hugutin ang swero pati na ang ibang aparatong nakakabit sa kanya, kaya sa huli ay pinayagan na lang din silang umuwi ng mga ito. Namamanhid ang buo niyang katawan. Hindi mawala-wala sa isip niya ang mga katagang binitawan ni Scarlet kanina. Trinity… you’re pregnant…you’re pregnant…you’re pregnant Parang sirang plakang paulit-ulit na nagpi-play iyon sa isip niya. All that sickened feeling, ang palagian niyang pagkahilo at pakiramdam na inaantok pero kapag nasa higaan na ay hindi naman makatulog. Lahat ng mood swings niya, ang bigla niyang pag-iyak, pagkainis sa mga simpleng bagay gaya ng pangit na fashion sense ng isang estudyanteng
Haloo! Haloo! Una sa lahat, gusto ko lang po magpasalamat talaga sa mga walang sawang nagbabasa, sumusuporta, nali-leave ng comment, naghihintay ng update at syempre sa mga nagbibigay gems sa kwento nina Red at Trinity. Sobrang nakakataba po ng puso at nakaka-motivate na pagbutihan pa ng inyong lingkod ang pagbibigay ng problema sa mga karakter (lol! char!) Kidding aside, salamat po talaga. I will continue to do my best para bigyan kayo ng magandang plot and twists and many more. Pangalawa, gusto ko po ng magsorry sana sa mga nakabasa ng CHAPTER 26, (Mama, Please Love Me) na na-upload kaninang 13:30 (Manila time). Nagloko po kasi ang pang edit ko ng mga chapters at nagcopy and paste sila bigla. It was my fault na hindi ko po agad na-check bago ko na-click ang upload. :( Pero na-edit ko na po at naayos na siya. Salamat po sa nagpm para sabihin na parang may mali sa na-upload ko. Sorry po talaga. Hindi na po ito mauulit. Feel free po magleave ng comment o mag PM sa'kin pag may mga a
TRINITY’S POV N A G I S I N G . . . si Trinity sa mahinang pag yugyug sa balikat niya. “TJ, you’re Mom’s looking for you”, mahinang sabi ni Scarlet. Hindi siya nagsalita at dahan-dahang bumangon. “Andito na ang Daddy mo”, maya maya ay dagdag pa nito. Muling umahon ang kaba sa dibdib niya sa narinig. Hinawakan ng pinsan ang kamay niya at marahan iyong pinisil. Iginiya siya nito palabas ng kwarto niya hanggang sa marating nila ang malawak nilang sila. Napahigit siya ng hininga nang makita ang Mommy at Daddy niyang nakaupo at tila naghihintay sa kanila. “Tito, Tita”, tawag ni Scarlet sa mga ito. Nakita niya agad ang disgusto sa mukha ng daddy niya nang lingunin sila nito. Kung dati rati ay kayang-kaya niyang salubungin ang mga galit nitong tingin, ngayon ay nanatili lang siyang nakayuko. Naupo sila ni Scarlet sa katapat ng sofa kung saan ito nakaupo, katabi ang mommy niya. Kahit na alam niyang hindi dapat, dahil wala naman talaga siyang ginawang masama, still she sat there feelin
TRINITY’S POV P I N A K I N G G A N G . . . mabuti nina Trinity at Tita Marga niya ang tila nag-aaway sa labas ng kwarto. “Tita---” “Shh”, Siguro dahil nakasara ang pinto at may kalayuan ang mga nagmamay-ari ng tinig, ay halos hindi nila maintindihan ang sinasabi ng mga ito. Tumayo ang tita niya at lumapit sa pinto tsaka idinikit ang tainga doon. Pati siya ay napatayo at lumapit na din sa likod ng tita niya. “Dito ka lang, titingnan ko kung anong nangyayari sa baba”, pabulong nitong sabi sa kanya tsaka maingat na lumabas sa kwarto. Nang maiwang mag-isa ay ginaya niya ang ginawa ng tita niya kanina. Idinikit niya rin ang tainga niya sa pinto sa pag-asang maririnig niya ng mas malinaw ang pag-uusap. Ilang sandali na ang lumipas, pero wala pa rin siyang maintindihan sa mga sinasabi. The curiosity is killing her, kaya minabuti niyang lumabas at makiusyoso na rin. Wala siyang nakitang tao sa corridor ng second floor kung saan naroon ang silid na ginagamit sa niya. Dumungaw s
TRINITY’S POVP I N U T O L . . . ng marahang katok ang paglalakbay ng isip ni Trinity. “Come in”, sabi niya tsaka itinuloy ang pagtutupi ng mga damit niya. Iniluwa ng pinto si Scarlet. The look on her face tells her that she had already heard the news about her leaving. She gave her a weak smile.Hindi naman ito nagsalita at marahan lang na naupo sa gilid ng kama niya.Tahimik niyang inisa-isang isinilid ang mga damit sa maliit na maleta. “Must you really leave, TJ?”Napangiti lang siya ulit pero hindi niya inalis ang pansin sa ginagawa. Hinawakan nito ang kamay niya para kunin ang atensyon niya. Natigilan naman siya pero hindi niya agad ito tiningnan.“Don’t go, hm?”Noon siya nag-angat ng tingin. Sandali niya itong tinitigan habang iniisip ang lahat ang bagay na ginawa nito para sa kanya. Bumuntong hininga muna siya bago siya nagsalita.“Naaalala mo pa ba n’ong mga bata pa tayo? It was your birthday. Uncle Billy made you a beautiful doll house made of wood. You were so happy a
TRINITY’S POVN A P A W A K . . . ng mahigpit si Trinity sa dala niyang maleta, habang nakatayo sa gilid ng kalsada at pinapanood ang iilan na lang na sasakyan na nagdaraan. May ilang pampasaherong jeep na huminto sa tapat niya, pero agad siyang umaatras dahil sa pandidiri. Never pa siyang nakasakay sa mga gan’ong pampublikong sasakyan.Pinara niya ang unang taxi na nakita niyang dumaan at hinintuan naman siya niyon. “Saan ka Miss?” tanong ng driver sa kanya.Hindi agad siya nakasagot.Saan nga ba ako pupunta? Tanong niya sa sarili.“Miss, sasakay ka ba o hindi?” tila naiinip n’ang tanong ulit nito.“S-Sorry po. M-Malayo po ba dito ang Manila Hotel?” tanong niya.“Medyo, pero sige, sakay na. Mahirap makahanap ng taxi dito ng mga gan’tong oras,”“Thank you,”Hinintay niyang tulungan siya ng driver na isakay ang mga gamit niya pero hindi ito bumaba. Narinig niya lang ang pagbukas ng trunk nito. Minabuti niyang isakay na ang maliit niyang maleta bago pa siya kagalitan ng maman
TRINITY’S POVN A P A B A L I K W A S . . . ng bangon si Trinity nang magmulat siya ng mga mata at makita ang dalawang hindi pamilyar na mukha na nakadungaw sa kanya. Napaatras tuloy ang mga ito dahil sa gulat sa biglaan niyang pag-upo.“O-Okay ka lang, Ate?” tanong ng dalagita na isa sa nakadungaw sa kanya kanina. Tantiya niya ay mga nasa edad trese hanggang kinse ito at nag-aaral pa sa highschool base sa suot nitong uniporme.“W-Where am I? S-Sino kayo? Ano’ng ginawa n’yo sa ‘kin!” sunod-sunod niyang tanong sabay hila sa bulaklaking kumot na nakatakip na sa kanya. Hindi niya maiwasan ang hindi magpanic sa mga ganitong pagkakataon. She didn’t exactly have the best experience with passing out and waking up with unfamiliar faces, in an unfamiliar place.“Relax lang po kayo, Ate. Ako nga po pala si Aira, ito naman si Mulong, magkaklase po kami,” sagot naman ng dalagita na ang tinutukoy ang binatilyong katabi nito na naka-uniporme din.“Nakita ka namin sa gilid ng daan kanina Ate, umuung
TRINITY’S POV “H U W A G ! ! !” . . . narinig ni Trinity na sigaw ng kung sino bago pa siya tuluyang makatalon sa ilog. Kasunod niyon ay ang pagyakap sa mga binti niya para pigilin siya sa balak. “Let me go! Hayaan mo na ako!” pagpupumiglas niya habang patuloy sa paghagulgol. “Maghunos dili ka, iha! Kasalanan sa Diyos ‘yang iniisip mo!” “No! Bitiwan mo ako! I want all this to end!” Ilang sandali pa siyang nakipagmatigasan pero sa huli ay napaupo din siya sa kakaiyak. Sinamantala iyon ng pumipigil sa kanya para tuluyan siyang mahila pababa ng barrier. Napaupo siya sa sidewalk at lalong lumakas ang paghagulgol. Niyakap siya ng pumigil sa kanya. “Shhhh, ligtas ka na, ligtas ka na,” paulit-ulit nitong sabi habang hinahaplos ang ulo niya. Kahit na hindi niya ito kilala, napakapit pa rin siya sa braso ng estranghero na para bang doon nakadepende ang buhay niya. She cried and cried. One moment she was thankful for still being alive, and the next thing, she hated that she is stil