CHAPTER 30

"Buti kinakaya mo? I mean, kinaya mo."

Napangiti ako kay Sunny. "May mga taong nagpapalakas ng loob ko. Kayo nga tinutulungan ako so, bakit ako hindi ko tutulungan sarili diba?"

"Bilib ako sayo," inakbayan nya ako. "Alam mo sa totoo lang." Napaka pangalumbaba sya habang diretso ang tingin. "Kapag sakin nangyari yang dinanas mo, baka sa mental institution o sa morgue mo na ako pupuntahan. At tiyak na nakahiga narin ako sa kabaong na 'yan," turo nya sa kabaong ni Kuya.

Sinamaan ko sya ng tingin. "Ako nga kinaya ko ikaw pa kaya," mahina ko syang kinurot sa tagiliran. "Don't give up! Life goes on!" Pinilit ko patatagin sarili ko at hindi maluha. "Wala na si Kuya, pero may bago naman akong pamilya. Hindi man nila malampasan yung sakripisyong ginawa sakin nila Mama, Papa at Kuya at least kaya nilang dagdagan yung pagmamahal. Hindi man nila pamantayan. Kahit paano may support akong nakukuha. Kahit na may mga taong pilit akong binababa."

"So, paano na? Babalik kaba sa pagiging secretary ny