Ay! Seloso pala si Mr. Templeton. Possessive na, seloso pa.
PRE-PANDEMIC TIMEIpanema, Rio de Janeiro, BrazilTumagal sa Brazil si Sandra at ang kanyang pamilya. Hindi na mapipigilan ang paglaki ng bata kaya lalong napalapit si Monarch dito. Siyan a halos ang tumayong parang ama nito. Masyado niyang na-spoiled si Alexis Martin. Alam naman ng bata na hindi si Monarch ang ama nito.“Alexis, mommy told you that we are going to the mall to eat and have fun and play but you are not going to buy any toys.”“Minsan lang silang maging bata, Sandra. Pagbigyan mo na.” Ngunit hindi masabi ni Sandra na wala sa budget niya ang pambili ng mamahaling laruan. Marami pa siyang pagkakagastusan.“Come, Alex. Tell Tito Monarch what you like. Let’s buy one toy.”“Only one toy.” Tumango ang lalaki habang karga niya ang dalawang taong gulang na bata. Madaldal na itong magsalita. Aliw na aliw sa kanya si Monarch.“Yes, only one toy.” Nakatingin si Sandra sa kanilang dalawa.“Mon, huwag mo na siyang ibilhan.”“Ako na ang bahala.” Nakahawak si Sandra sa damit ng binata
Marami ang naapektuhan ng dumating ang isang malawakang pandemya. Tuluyang nanatili si Sandra at ang kanyang staff sa Brazil. Halos dalawang taon din bago lumuwag ang sitwasyon maging sa paliparan.Magtatatlong taon na si Alexi ng bumalik ang ama sa Pilipinas.“Sandra, uuwi na pala ako sa Pilipinas. Hanggang kailan ka ba dito?” Marami na siyang napabayaan sa kanyang negosyo sa Pilipinas. Ang ilan sa kanyang restaurant ay bigla niyang naipasara at marami siyang empleyado na nawalan ng trabaho.“Don’t worry, Papa. Pag-uwi namin, magpapaalam na kami ni Sandra. ‘Di ba, Sweetheart?” Ngunit hindi umimik si Sandra.Hindi nila napag-uusapan ang tungkol sa magulang ni Monarch. Hindi rin naman nagtanong si Sandra.“Bakit bigla kang nanahimik?” Umiling ang babae. “Ipapakilala kita kay Mama pag-uwi natin sa Pilipinas. She is excited to see you.”“Alam ba ng mama mo na may anak ako?”“Malalaman niya pag-uwi natin.” Hindi sinasadya ni Sandra ang magdabog. “Galit ka ba?”“Don’t worry about me, Mona
Hindi pinansin ni Montague ang asawa ng pumasok ito sa kanyang opisina. May dala-dala itong pagkain sa kanya. Abut-tenga pa ang ngiti nito sa kanya. Nagbisi-bisihan pa rin siya sa kanyang ginagawa. Marami naman talaga siyang dapat asikasuhin kaya lang mga minor decision lang naman ang ilan kaya mabilis na nagagawaan ng paraan.Iyon ang pinakaunang matindi nilang pagtatalo sa loob ng tatlong taon. Awang – awa naman talaga siya sa kalagayan ng asawa. Naawa rin siya sa anim na babaeng kanyang hiniwalayan. Umiyak din sila at nagmakaawa sa kanya. Hindi lang niya binigyan ng pagkakataon ang mga ito. Pagkatapos niyang mapahiwalay sa mga babae ay nagkaanak din sila sa kani-kanilang mga naging asawa. Ngunit positibo pa rin si Montague na wala sa kanya ang diperensiya.“Honey, huwag ka nang magalit. Bakit ba hindi mo tinatanggap ang tawag ko?” Kumandong si Chandler sa asawa. Nilambing niya ito sa loob ng opisina.“Do something to get Montague’s trust. I’ll assure you. We can get someone to make
Sinunod ni Chandler ang ina sa kabila ng pagtutol ng dalaga na pakasalan si Montague. Sa simula pa lang ay hindi na maganda ang reputasyon nito dahil sa kanyang diborsyo. Malaking sugal ang pagpapakasal ng babae sa kanya dahil alam niyang sa bandang huli iisa lang ang kahahantungan ng lahat. Nanindigan din si Chander. She wants to be the last woman of Mr. Bluebird. Gagawin niya ang lahat para kay Montague. Mahal niya ang lalaki sa kabila ng kayamanan at katanyagan nito. Siya ang unang tumanggap ng buong pagkatao ng lalaking diborsyado at siya lang ang matagumpay na kukumpleto sa pamilyang inaasam-asam nito. “Mama…” problemado ang tono ng boses ng babae. Inihagis nito ang lunch box na hawak niya. Nagulat ang ina. “What was that?” Sinapo ni Chandler ang kanyang mukha sa sobrang inis. Hindi niya planong makipagplastikan kay Montague ngunit kailangan niyang sumunod pa rin sa plano ng ina. “Ah, I went to feed him and make a lamb out of Montague.” Nakasimangot na tugon nito sa ina. Nila
Unang nagpaalam si Olivia at hindi na siya pinigilan ng kaibigan. Inihatid nila ito sa labas at hinintay na kunin ang kanyang kotse. “I had a great dinner with the two of you. I wish you well, Sandra. Don’t make haste this time. Take your time,” wika ng babae. Hindi naman iyon pinansin ng isa saka siya nagpaalam. Tinitigan ni Monarch si Sandra habang nilalagok ang wine. Kinawayan ang waiter. “Double martini, please.” Pinigilan ng lalaki ang waiter. Sinenyasan niya itong umalis. “Sandra…” Hinawakan niya ang kamay ng babae ngunit umiwas ito. “Are you making fun of me? Is it because I am a single parent?” Halatang masama ang loob niya. “Let us meet, Mama tomorrow. Hihintayin niya tayo sa opisina niya.” “Mrs. Bluebird wants to see me first thing in the morning.” Mahigpit na hinawakan ni Monarch ang kamay ng dalaga. “Tama na ‘yan. Nakakarami ka na. Ano ba?” “Bitiwan mo ako! Bakit kailangan mong sabihin sa kaibigan ko na fiancée kita?” “Because I will be.” Napailing si Sandra. “I
Hindi makapaniwala si Sandra sa kanyang nalaman. All this time, ang lalaking palaging binabanggit sa kanya ni Mrs. Bluebird ay ang kanyang anak. Matagal nilang hindi narinig ang tungkol sa bunsong anak nito. She has never met his son. Malapit siya kay Mrs. Bluebird dahil hinangaan niya ito sa pagiging ina ng buong kompanya. Sa kabila ng pagiging biyuda nito ay siya rin ang mother-figure ni Sandra. Sa kanya niya nahanap ang pagiging isang ideal mother nito.Hindi rin nakatulog si Sandra kaya minabuti niyang magtungo sa ospital. INabutan niyang gising ang ama.“Papa…”“Kapupunta lang kasi ng nurse dito…at ni Monarch, kasama ang kanyang ina.”“Papa, ano pong gagawin ko? Anak pala ni Mrs.Bluebird si Monarch. Anak po siya ng boss ko.”“Anong ikinatatakot mo?”“Papa…” Mahigpit na yumakap si Sandra katulad ng mga pagkakataong natatakot ito. “I don’t think I am worthy of him. Ayoko ring ma-disappoint si Ma’am Mona.”“Sundin mo ang puso mo, Iha kung mahal mo si Monarch. Nakita mo kung paano ka
Lalong bumigat ang kalooban ni Sandra. Totoong minahal na niya si Monarch. Ayaw niyang magkamali sa pagkakataong ito. Kaya nga, sa kabila ng lahat ay hindi niya masyadong ibinubuhos ang buong pagtitiwala dito. Ayaw rin niyang masaktan bandang huli lalo na kung hindi siya magugustuhan ng pamilya nito.“Sandra, wait!” boses iyon ni Mona. Huminto ang babae ngunit nanatiling nakatalikod ito sa mag-ina.“I am letting him go now, Mrs. Bluebird. Huwag po ninyo akong laitin dahil mataas pa rin ang pagtingin ko sa inyo. Parang tunay na ina na po ang turing ko sa inyo kahit noong hindi ko pa nakikilala ang inyong anak. Ayoko pong masira ang magandang pagkakakilala ko sa inyo kung masasaktan ninyo ako ngayon dahil sa anak ko.”“Mahal mo ba ang anak ko?”“Nasabi ko na po ang sagot ko kanina at hindi ko na kailangan pang ulitin dahil nandito siya.”“Just say it, I want to hear it infront of my mom.”Humarap si Sandra at nilapitan si Monarch. Tinitigan niya ito at hinawakan sa pisngi.“Yes, I love
Halos wala sa sarili si Sandra nang umalis ang kanyang ina. Nagtagal sila sa paghihintay sa kanya ngunit hindi sila nagtagal ng makarating na siya. Hindi niya naramdamang na-miss siya ng ina sa matagal na panahon.“Bakit hindi ninyo sinabi na darating sila? Bakit hindi na lang ninyo sinabi na siya pala ang nanay ko, Papa?! Angtagal ko siyang hinintay na sabihin ninyo ang totoo sa akin. All this time, si Chandler pala ang kapatid ko. Nakikita ko ang malaki naming pagkakahawig at nagtataka ako tuwing mapagkakamalan ako na siya. Bakit hindi ninyo sinabi, Papa?” Pinipigilan ni Sandra ang kanyang galit. Gusto na niyang sumabog na parang bulkan. Gusto lang ni Rico na maging tahimik ang buhay nilang mag-ama. Si Sandra ang palaging sinisisi nito kumbakit sila naghiwalay.“Sandra, tama na ‘yan.”“Magpahinga ka na lang muna, Iha. I want to go home now. By the way, I ask Gibo and your Lola to come along para may makatulong sa atin na magbantay kay Alexi kapag bumalik ka na sa trabaho.”“Tito Ri