Share

CHAPTER 03

TSUNAMI's POV...

“RIGHT NOW, I'm no good for you. I'll only hurt you if you let me, so I'm letting you go to let you become that person you wanted to be.” Sabi niya sabay alis mula sa pagkakayakap sakin at umubo.

“B-babe... don't be like this to me,” Sabi ko. “Right now... I'm too stupid for this, I'm too weak. I wanted to be the person that deserves your love but, I failed.” Sabi paniya sabay ubo ng paulit-ulit na ikinataranta ko.

“A-are you okay?” I asked.

“Excuse me, the patient needs to rest now because any moment ay dadalhin namin siya sa OR dahil may iba pa siyang sakit bukod sa sakit na meron siya ngayon ayun sa resulta sabi ni Doc. So please lang po, iwan muna natin siya para makapagpahinga na siya.” Sabi ng isang nurse bago ulit nagpaalam at lumabas.

Nanghihina kong tinignan si Lightning na gaya ko ay gulat din sa narinig. But he forced a smile and looked at my eyes. Pretending he's okay. “See?” Sabi niya. I sniffed and cried like I was losing my hopes. I want to hold him closer so I hugged him but he pulled out and held my shoulders.

“I hate her! I fucking hate her for saying that!” Inis na sabi ko habang nakatingin sakanya na umiiyak. “You were the person who thought me to wait... to be patient.” Lighting said and smiled.

“Remember when we went out yesterday for dinner in your favorite restaurant and there are bunch of people in the line? I was losing my patience because I'm so hungry but then you told me that those people are hungrier than me and the food is worth to wait. It was, Mie. It was worth the wait. That's absolutely the best burger, hatdog and fries I've ever tasted.” Sabi pa niya.

I smiled after remembering those moments. It was the most stressful day yet the most special. Lighting really treasured everything we've done together kahit iilang araw pa lamang kaming magkasama. “And I'm still, willing to wait for you because I know--”

“You can't wait for my love anymore but you can wait for the true love with someone...” Malungkot niyang sabi. Fuck! My heart is breaking apart! Again and again! “Just let me go. I don't want seeing you like this anymore.” He continued said.

I blinked and tears fell from my eyes. L-let go?! “No! No! Don't be like this, I know there's cure just please don't give up. If I let you go what about you?” Umiiyak na tanong ko sakanya.

“Don't worry about me, Mie... worry yourself instead.”

“No! I can't let you suffer alone and leave you here.”

“Thank you...”

“T-thank y-you?” Paguulit ko sa sinabi niya at nagugulohan siyang tinititigan. “You found me at my worst but you still love me kaya salamat sa lahat.” Sagot niya pero nagugulohan padin ako. I tried to understand those words but I can't guess what he's trying to say and I feel scared.

I sobbed. Like, Seriously?! Is this the world of getting married to be? A fucking getting married but it's turned out into a fucking dark side of nightmares?! He obviously choose his words carefully to not hurt my feelings even more but it doesn't make sense!

“You say forever but now you're telling me all of this? Tsk!” I said and tsked while still crying. Bakit ganito ang buhay ko? Bakit iniiwan na lamang ako ng taong mahal ko? Bakit parang walang forever talaga sakin? Ikakasal na sana pero naging masamang panaginip pa.

Is this really the world of getting married to me?! “I love you, Tsunami Lopezzoon. Please, let me go. Ayuko na talagang nakikita kita ng ganito.” Sabi niya and I just pulled him closer and hugged him so tight. I'm so broken right now and I can't do anything with it.

I don't know why I'm still confused but all I can do is to hug him, touch him and kiss him for the last time. I sniffed and pulled away, “I love you so much my Mie.” He smiled. “Not for now, but for always.” I sadly smiled at him and he smiled back. Hinawakan niya ang kamay ko gently and he kissed the top of my hand.

Pakakawalan ko na ba siya? Tears fell when he closed his eyes. “I'm going to miss you...” He smiled and leaned closer to kiss my forehead. My heart is still crying and crushing. He let go of holding my hands and I slowly sauntered toward the door and before I shut it, we held our gaze for awhile.

“Hindi ko gusto ang iwan ka pero dahil sa mahal kita ay gagawin ko ang pinagsasabi mo pero, ngayon lamang iyon at hindi na bukas o sa makalawa dahil hindi ako papayag na mawawala ka na lamang ng basta-basta sa buhay ko Lighting-- Babe. You know I don't give up like that so easily and I'm still waiting for you dahil pakakasalan mo pa ako.” Sabi ko.

He didn't say anything as I push the door closed. Pagkalabas ko ay kaagad akong sinalubong ng dalawa kong kaibigan na kaninapang naghihintay sakin sa labas. “Oh? Mie? Kamusta si Lightning?” Biglang tanong ni Sunny.

“And why are you crying? Kamusta siya? Anong sabi niya?” Mga sunod sunod na tanong naman ni Star sakin. “Pwede niyu bang bantayan muna siya sakin may kukunin lamang ako sa bahay, yung pera naiwan ko kasi.” I said ignoring Sunny and Star's questions.

They didn't force me to say anything sahalip ay tumango na lamang sila at hinayaan akong umalis. Nagmamadali akong tumakbo papalayu sakanila at para makalabas dito sa hospital. Nang makalabas ay nagtungo kaagad ako sa parking lot para hanapin ang sasakyan ko pero napahinto ako ng biglang umulan.

I closed my eyes and cried. The rain starts to fall but I don't care, it poured heavy on me. I didn't know that closure could be this painful especially when you thought everything is going to be fine.

I sauntered to my car and hopped in. I didn't care if I'm soaking wet. I reached to get my phone, I tapped the screen and Lighting's photo appeared, he's still my wallpaper. Tears fell from my eyes again as I stared at his beautiful handsome face.

I love you so much and I don't understand why do we have to hurt each other in order to deserve each other. Bubuhayin ko na sana yung sasakyan ng mapagtanto na wala pala sakin ang susi at naiwan ko ito sa upuan kanina. Bumaba ako at nagmadali na lamang pumasok sa loob.

CODE BLUE!

I was shocked when I heard that announcement and when saw the nurses and Lighting's doctor panicking and running towards kung saan ako ngayon tutungo. What the fuck happening?

Hindi ko alam kung ano ang nangyayari pero nakisabay na lamang ako sakanila at napatigil ng makita silang lahat na pumasok sa kwarto na kung saan si Lightning ngayon. Shit! “W-what's going on?!” Biglang tanong ko sa isang nurse na papasok na sana sa loob ng kwarto ni Lightning.

"T-the patient is-- I don't have time to explain! Please, excuse me!” Sagot niya bago ako itinulak para makawala siya mula sa pagkakagapos ko sa braso niya. Ano ba talaga ang nangyayari?!

Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa nangyayari ngayon. Damn it! Ayuko sanang magisip ng masama pero, what if may nangyaring masama kay Lighting sa loob? Bullshit! “Ano ba kasi ang nangyayari?! Bakit sila nagsitakbuhan papasok sa loob ng kwarto ni Lighting?!” Inis at umiiyak na tanong ko sa dalawa kong kaibigan.

“We don't know, Mie. Like you, nagulat din kami ng marinig ang alarmed announcement at nakita silang lahat na nagsisistakbuhan papasok sa loob ng kwarto ni Lighting.” Sagot ni Star na nanginginig.

“May isang nurse kanina na pumasok sa loob ngunit bigla na lamang siya sumigaw ng code blue at hindi ko alam kong ano ang ibig sabihin non pero kinakabahan ako Mie. Papasok na sana ako sa loob para tignan kung ano ang nangyayari ng bigla akong itinulak ng ibang nurses palabas dahil bawal daw.” Paliwanag naman ni Sunny.

“That's fuck!” Napasabunot na lamang ako sa ulo habang iniintindi ang nangyayari. “Shhh... Stop crying.” Pagpapatahan ni Sunny habang niyayakap ako.

“Palakasin mo lamang ang loob mo,” Sabi naman ni Star. Hindi ko alam kung ilang minuto na ba kaming nakatayo dito habang naghihintay na may lumabas na doktor-- “H-how's he?!” Biglang sabi ko sa isang doktor na kakalabas lamang mula sa loob ng kwarto ni Lighting.

Nagulat ang doktor ng bigla kong hawakan ang kamay niya habang tinatanong siya. Hindi siya sumagot at malungkot na umiling siya. “A-nong ibig mong sabihin?” Tanong ko sa doktor. But the doctor didn't say anything but to shut his mouth.

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status