Share
Pahina 13
Noong mga nakaraang araw bago nagsimula ang klase namin sa college medyo nag-aalala ako kay Dem kasi siyempre he's not used of being far from me, I mean not being with me during class hours and...me too.
But seems like he's very fine right now at masaya ako sa kaniya kasi noong mga panahong mahina ako at nakadepende ang side kong iyon sa kaniya akala ko ako lang. Iyon pala, siya din. He admitted it, there are also side of him who depends on me and damn it gave me thousands of butterflies. I love him.
Pareho kaming may mga parte sa aming kailangan ang isat-isa pero Ito kami ngayon nagtitiis kasi hindi pwedeng ganoon nalang lagi.
Kailangan malakas kami.
Demonggol:
Don't forget to eat your lunch. May urgent kaming project kaya 'di ako makakasabay babe. I love you. Huwag ka sisimangot. Panget mo.
Iyon ang laman ng message niya noong lunch break.
Aaminin ko na nalungkot akong bigla but I don't want to be so selfish. I shouldn't keep him forRelated chapters
THEN AND NOW Pahina 14
May mga tao talagang darating sa buhay natin na minsan ipapaalala sa ating nandiyan lang sila o kaya nama'y hinding-hindi daw nila tayo iiwan dahil worth it at mahal nila tayo. Pero habang tumatagal dahil sa mga salitang iyon natatanto nating paraan lang iyon ng tadhana para kahit paano'y maibsan ang sakit, paghihirap at bigat na dinadala natin kaya naman kahit papaano ay maswerte tayo sa parteng iyon pero masakit dahil hindi nga lang pangmatagalan."Sasama nalang kaya ako doon babe? Ilang araw lang naman diba?" Pamimilit ni Dem sa akin pero siyempre hindi pupwede iyon dahil may klase siya.Itinigil ko ang pagtutupi ng damit ko sa kabinet ng kwarto ng apartment niya dahil hindi ko iyon maaayos ng ilang araw dahi busy na nga para sa darating naming outing sa village na pupuntahan para sa researh namin sa isa naming subject."Dem we already talked about this. Hindi pwede, okay?" tugon ko at tumayo na dahil kailangan ko na ding umuwi dahil b
THEN AND NOW Pahina 15
Dati tuwing nanonood ako ng mga pelikula at may mga bidang nasasaktan dahil napasok sila sa isang relasiyong komplikado o kaya namay nagmamahl ng maling tao pero nananatili pa din sila, I always think that they are so brave for still holding and fighting. Para sa akin ang lakas-lakas nila kasi nakakaya nilang tiisin ang sakit huwag lang iwan iyong mga taong iyon.Kasi nga mahal nila.Pero ngayon sa isang iglap, nagbago ang pananaw ko roon.Tingin ko mas matapang at mas malakas iyong mga taong bumibitaw kahit mahal pa nila. Thinking that they will going to lose the love of their life, kasi minsan iisipin mo na lang kung alin ang makakabuti sa kaniya at lalong-lalo na sa sarili mo.Pero sa totoo lang iisa lang naman ang dahilan ng mga taong nalalagay sa dalawang sitwasiyon na iyon.Ang manatili para ayusin ang lahat at makalaya sa takot at sakit o ang bumitaw dahil para din takasan ang paghihirap na dulot lang ulit ng nakakamatay na sakit na yan.
THEN AND NOW Pahina 16
"Doc, we are still contacting his family po. Base sa insidente sa call history namin tinignan at nakita namin ang number ng parents niya."Isang mahinang boses ang pinakikinggan ko kahit pa nananatiling nakapikit ang mahapdi kong mata."Nagising na ba siya?" Tanong ng isang baritonong boses."Kahapon po Doc, kaso nakatulala lang siya at walang imik kaya sa tingin ko po ay traumatized pa ang pasyente dahil kapag hinahawakan siya ay nagiging agressive.""Don't stress him too much at baka mas lalong ma trigger ang trauma ng pasyente. This situation can lead him for Post traumatic disorder. Hindi biro ang pinagdaanan niya." Muli kong nahimigan ang baritonong boses na iyon kaya sa wakas ay naimulat ko din ang mga mata ko."Doc, he's awake.""Contact his family again.""Doc baka magwala na naman po ang pasyente, I think we need a male nurses here.""Babalik ako dito mamaya at ireport niyo sa akin a
THEN AND NOW Pahina 17
"HAHAHAHHA"Isang halakhak ang pinakawalan ko ng masangga ang lumilipad na suntok ng medyo may katabaang si Lino.Grupo sila ng mga alaskador sa labas ng village namin at ako nanaman ang napag tripan nila.Matatapang lang naman dahil madami sila, mga duwag.Naglabas ng baseball bat ang isa nitong kasamahan kaya bago pa man nila ako pagtulungan ay mabilis na akong tumakbo.Lumiko ako sa isang iskenetang may mga Department store, Flower shops at bakeshops.Tumakbo ako roon at saglit na lumingon sa mga humahabol sa akin.Kita ko ang paglipad ng mga bisekleta nila sa sobrang bilis.Bahagya akong kinabahan dahil baka mahabol nila ako at pagtulungan dahil kahit pa lumalaban ako'y wala pa din akong laban.Lumiwanag ang mukha ko ng makatanaw ng nakasandal na bisekleta sa malapad na pader malapit sa isang bakeshop.Napangisi ako at walang pag-aalinlangang dinampot ang bisekleta at sinakyan.
THEN AND NOW Pahina 18
Tumakbo ako kasi hindi lang basta kung sino ang hinahabol at hahabulin ko.Tumakbo ako kasi it's my life we are talking about.It's Claude. It's Claude..Gusto ko siyang hanapin sa araw ding iyon pero gusto ko munang mag-isip siya at humupa ang galit niya kasi alam ko sobrang sakit noon para sa kaniya kahit pa alam ko sa sarili kong walang katotohanan lahat ng nasa litrato.Kinabukasan mukha akong tangang paakad-lakad sa loob ng apartment ko. Iniisip ko kung saan lahat nagsimula at bakit hinayaan kong mangyari lahat ng iyon.I've hurt Claude for petes sake!Pero noong nag desisyon akong puntahan na siya't handa ng lumuhod at magmakaawa sa harapan niyang patawarin ako saka siya nawala.Alam mo iyong pakiramdam na naghahalo ang sakit, panghihinayang at galit.Sakit kasi nawala siya sa akin ng ganoon ka dali. He's the only person who raised me from drowning and nobody can change that. He lift me up but now he's also the reas
THEN AND NOW Pahina 19
Sa nagdaang mga taon sa buhay ko, marami akong natutunan. Ganoon naman talaga lagi eh. We always learned because of our experiences and that's the good thing in life because pain never leave us without giving us lessons that will make us stronger.Alam ko sa pag salubong ko sa bagong mundong 'to ngayon ay may marami pa ding kulang sa akin. Pero umaasa ako na sa pag sisimula ko ngayon mahahanap at mapupunan ko ang mga pagkukulang na iyon.Noong makarating kami sa address na ibinigay ni Mr. Swift ay halos malula ako sa laki ng bahay.Bukas ang gate nito at payapa kaming pumasok.May sumalubong sa amin na Parang mayordoma ng mansion at malugod namin itong binati."Dito po kayo sir sa itaas." Anang ginang na may suot na ternong kulay asul na uniporme bilang isang kasambahay."Naku, kayo po pala iyong sinasabi ni Mr. Swift na bagong may-ari ng bahay. Naku, ganiyan kasi talaga iyan, pag may natitipuhan siyang bata, iyong tipong pursigido sa buhay, t
THEN AND NOW Pahina 20
Claude's POVI've made a research earlier about the Thailand lists of Architects at pakiramdam ko'y isa akong detective ng mga pelikula sa pagahahanap ko ng mga impormasyon.Nag research pa ako ng mga Architect na may apelyidong Alvarez at kahit itanggi ko ma'y labis labis ang kabang nararamdaman ko habang ginagawa iyon pero laking pasasalamat ko ng walang makitang Arkitektong kapangalan ng taong laman ngayon ng isipan ko.Hindi pupwede.It's been years at iyong marka ng sugat ng pag-iwan niya ng sakit ay nandoon pa din. Sariwa at mahapdi.Bakit ko ba kasi naisip na maaring siya iyon?Yes, let's say na he wants to be an Architect before pero hindi naman ibig sabihin nun siya na iyon. That's so imposible.Naglakad ako papuntang rest room dahil masiyado na atang pre occupied ang ulo ko sa mga isiping hindi ko naman dapat pinagtutuunan ng pansin.Noong mag hapon ay nilakad ko lang ang mga important details ko at para ma erec
THEN AND NOW Pahina 21
Claude'ss POVMay mga pagkakataon sa buhay natin na pakiramdam mo may malaking kulang sa iyong pagkatao.Minsan kapag napagod ka sa paghahanap at pagsubok na mapunan ang kulang na iyon, isinusuko na lamang natin at hinahayaan kaya madalas ay hindi natin maramdaman iyong totoong saya na paulit-ulit na nating sinusubukang hanapin noon.I want to find that something inside me who always made me feel like everything's not enough. Kasi ang kulang na iyon, alam ko, alam na alam kong naiwala ko iyon kasabay ng paglisan at pagtakas ko noon.But I don't want to find that peace with this man in front of me right now.He's hugging me again, comforting me and trying to make me feel better just like before. I can feel the warmth with him but I should not."Shhh. Don't worry I'm just here." He said, trying to calm me down.I don't want him to see me like this. He shouldn't see me having a breakdown in front of him kaya buong lakas ko siyang itinula
Latest chapter
