Kumatok si Avern sa pinto, ilang saglit ang lumipas ngunit walang sumasagot. Binuksan niya ang pinto, hinanap agad ng kanyang mga mata si Romnix. Magulo ang kama, walang tao sa veranda kaya ang huling ang resort ay ang banyo. Matapos ang ilang minutong pag-aalinlangan, pinihit ni Avern ang knob ngunit kalaunan ay nabitawan ito matapos makarinig ng mga daing at halinghing mula sa banyo. “Nix?! Where are you?!”The room might be soundproof but not the bathroom, Avern made it that way. She could hear running water and a roar before it became silent so hollowed breaths could reach her senses. “Nix? Are you okay?” Hindi pa rin nito sinagot ang tanong niya. Nakarinig siya ng kalabog mula sa loob kaya agad niyang binuksan ang pinto. Isang hiyaw ang kumawala sa kanyang mga labi nang bumungad sa kanyang harapan ang isang hubad na lalaki, nababahiran ng pamumula ang kanyang pisngi at tenga.Droplets flowed down his chiseled jawline to his well-toned body his hand groped the shower door. His
"For what? For money? I have money. I can feed, clothe, and take care of my children without any of your help. I don't need to work for your company just to gain money, I can earn it by working for someone else." She scoffed. Umayos siya ng tayo at akmang aalis nang nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Are you sure about that, Attorney Villagracia?" As expected she stilled, not daring to take a step further. "Attorney Quira Amethyst Villagracia, the precious princess of the Villagracia family, you own the merged company Villagracia Law Inc. You're the youngest daughter of Engineer Alessandra Villagracia and Attorney Herman Villagracia, your family is widely known in Asia and Europe. One of the most feared clans of the business world. A bachelorette and a successful lawyer featured in magazines and articles. And you're hiding your real identity by changing your name, and personal information, how about that Quira? Will you let people know that the famous Villagracia heir is hiding from her
"What else do we need to buy, Mom?" Napalingon ako sa limang na taong gulang na anak ko. Namimili kasi kami para i-refill ang stocks sa bahay. At his physique hindi ka maniniwalang five years old pa siya. My son is tall. Halata ding matalino, not that I'm bragging but my son really is a smart kid. And I'm really proud of him. Para siyang matured na kung magsalita, nakayuko siya at tumitingin sa mga gulay. Matangkad pa siya sa mga kaedad niya."What dish do you want me to cook for our lunch, baby?" Malambing kong tanong ko sa kanya, tumingin siya sakin at nag-isip. He's so cute hindi ko tuloy napigilan ang sarili kong pisilin ang pisngi niya. "Mom, stop that. I'm not a baby anymore," He whined, pouting his pinkish lips. How can this kid get cuter than he seems to be? "But you are my baby, aren't you," I teased him more, poking his side and making him glare at me. "Well, how about pinakbet?" I looked sideways before suggesting to him. He nodded his head, perking his lips and showin
“Wala naman, naalala ko lang sila Nanay. Hindi pa kasi tumatawag si Ate Lorna,” Nag-aalalang wika ko at nagpatuloy sa pagkain. “Avern, nagpapahinga si Nanay. Diba kakatapos lang ng pagpapa-opera niya. Don't worry too much, hindi mabuting ganyan ka nalang lagi. Hindi mo mae-enjoy ang pagiging dalaga mo,” Tugon ni Helia. “Tumpak, Ate Hel. Ganyan din ako kay Papa pero hindi na sila bata teh keri na nila ang sarili nila, tandaan mo may sarili din silang buhay. Maybe you'll get used to it, we only live once and we should enjoy it. Ipagdiwang natin ang pagiging single natin!” Nakangiting suhestiyon ni Jie at itinaas niya ang wine glass. “Cheers!” Our glasses clinked, drinking the wine in our glasses. “Ano po ba ang rason kung bakit kayo lumuwas dito?” “Dahil sa hirap bhe. Ayaw kong manatiling sa probinsiya at manood lang, masakit sa loob lalo na alam kong may magagawa ako. Sa awa ng Diyos ay medyo umaayos na ang lagay ng buhay namin. Diba, Vern?” “Oo naman, alam mo ba dito din y
"What else do we need to buy, Mom?" Napalingon ako sa limang na taong gulang na anak ko. Namimili kasi kami para i-refill ang stocks sa bahay. At his physique hindi ka maniniwalang five years old pa siya. My son is tall. Halata ding matalino, not that I'm bragging but my son really is a smart kid. And I'm really proud of him. Para siyang matured na kung magsalita, nakayuko siya at tumitingin sa mga gulay. Matangkad pa siya sa mga kaedad niya."What dish do you want me to cook for our lunch, baby?" Malambing kong tanong ko sa kanya, tumingin siya sakin at nag-isip. He's so cute hindi ko tuloy napigilan ang sarili kong pisilin ang pisngi niya. "Mom, stop that. I'm not a baby anymore," He whined, pouting his pinkish lips. How can this kid get cuter than he seems to be? "But you are my baby, aren't you," I teased him more, poking his side and making him glare at me. "Well, how about pinakbet?" I looked sideways before suggesting to him. He nodded his head, perking his lips and showin
"For what? For money? I have money. I can feed, clothe, and take care of my children without any of your help. I don't need to work for your company just to gain money, I can earn it by working for someone else." She scoffed. Umayos siya ng tayo at akmang aalis nang nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Are you sure about that, Attorney Villagracia?" As expected she stilled, not daring to take a step further. "Attorney Quira Amethyst Villagracia, the precious princess of the Villagracia family, you own the merged company Villagracia Law Inc. You're the youngest daughter of Engineer Alessandra Villagracia and Attorney Herman Villagracia, your family is widely known in Asia and Europe. One of the most feared clans of the business world. A bachelorette and a successful lawyer featured in magazines and articles. And you're hiding your real identity by changing your name, and personal information, how about that Quira? Will you let people know that the famous Villagracia heir is hiding from her
Dahan-dahan akong bumangon at napabuntong-hininga. Maaga akong nagising, tila dinadalaw ako ng bangungot ng kahapon. I will face the devil that I've been escaping for years now and thanks to Mrs. Madrigal.Yesterday was an oddly good, parang nabunutan ako ng tinik sa lalamunan. Doon ko napagtanto na pinagkaitan ko ng karapatan ang mga bata na makilala ang Lola nila, it reminded me of my family back in Spain. Sana mapatawad nila ako sa ginawa kong paglihim sa mga anak ko. I'm grateful that Mrs. Madrigal took care and made my children happy, it made me wonder if the twins meet my family. My whole day wasn't ruined yet or at least I hope. Pumunta ako sa kusina at hinanda ang mga kakainin namin para sa almusal. Aphrodite prefers to us call her, Phoebe, her nickname, masiglang at maganda ang bangon ng kambal. They enthusiastically kissed and hugged me before we had our breakfast. They talked about their day with their grandmother, they became more enthusiastic than ever. "Mommy, yesterd
They can't take my son away from me. Magkakamatayan talaga kami, sakin lang ang anak ko. And yes, I'm hiding my son. Not because I'm embarrassed of having him. But because ayokong maranasan niya ang pagiging malupit ng pamilya ng ama niya. Ayokong masaktan nila ang anak ko. I will protect him in any way I can. I don't want my son to feel that he is unwanted and unloved. I'll do what it takes to protect him. Because it's not just him I needed to protect. But also my daughter, his twin.Nakauwi kami ng tahimik ng anak ko. Nakahinga ako ng maluwag nang hindi na kami sinundan ni Mrs. Madrigal. Pero hindi pa rin ako dapat makampante dahil dun I have to make sure that nothing will happen to me and my kids. Habang nasa byahe ay nag-iisip pa rin ako kung ano ang susunod kong plano dahil sa oras na nagtagpo ang landas namin ni Mrs. Madrigal ay alam ko na kung ano ang kaya nitong gawin. Kaya kailangan ko siyang maunahan bago pa niya gawin ang susunod niyang hakbang upang mapalapit sa mga anak k