Share
Chapter 25
Chapter 25
Matagal iyon. Parang sinusukat ang reaksyon ko sa bawat titig niya. Like he's there trying to decipher what I'm thinking. Hindi ko nga lang sigurado kung nakuha niya ba ang sagot sa itsura ko.
Naputol muli ang tinginan namin nang mahagip ng mga mata ko ang pagtayo ni Harry. May naka tayo ring isang lalaki sa gilid, hindi ko matandaan ang pangalan pero ang alam ko ay isa siya sa mga kaibigan ni Harry.
The guy took the pitcher. "Mag rerefill lang kami," ani Harry. He looked at each of us and then our eyes met in the end. Nagtagal iyon pero nauna akong nag-iwas ng tingin.
"You sure? Pwede naman tayong magtawag ng waiter?" Claia sofly said.
"Okay lang..." mahinang tugon ni Harry bago ngumiti. Hindi ko na kinaya. I tore my eyes from them and tried to focus my attention to the band.
"Just l
Kaugnay na kabanata
Tears for Fears Chapter 26
Chapter 26 "C'mon...no need to hide," Si Ody iyon, patting my back. Like she's urging me to tell them. "Why need to hide in the first place?" Ilia question Ody's statement meaningfully. "You don't have to push her...kung ayaw niyang sabihin..." Out of anyone who I expect to say that, Harry spoke. Nakatingin siya sa akin habang nakapulot ang mga kamay ni Claia sa kaniya. Kahit ayokong tumingin sa kaniya, hindi ko na pigilan. Like my eyes have betrayed me and found the only person I wanna see. "Bakit naman hindi? Unless may tinatago siya, meron ba, Joy?" Konti nalang ay maiinis na ako sa babaeng ito! I pursed my lips and turned my eyes on them. "W-well...actually...I..." "Yo! What do we have here, huh?" Wesley's voiced interrupted us. Nakangisi ito at lahat napatingin s
Tears for Fears Chapter 27
Chapter 27 I thought those fucking nights were enough to drain my tears. Hindi pala. May ilalabas pa pala. Sinalubong ko ang madilim na bahagi ng field kahit ramdam ko pa rin ang mga nag babadyang mga luha sa aking mata. How ironic. Dapat sana'y sa maliwag ako mag punta at hindi sa dilim dahil mas ligtas iyon pero ewan ko ba. I feel like I'm safer here. I feel like the darkness can save me... at least from the judgment of people's eyes when they see how puffy my eyes are, right now. I don't exactly get it, but the darkness kind of comforts me. Like it can shield me from anything. From anyone. Iniisip ko palang na makakasalubong ko ang mga kakilala or worst, mga kaibigan ko pa, hindi na agad ako mapanatag. Nahinto ako sa isang tabi. May kalayuan ito sa maliwanag na sakop ng field ngunit di
Tears for Fears Chapter 28
Chapter 28 "Why were you here, anyway?" I pursed my lips and looked away. "Uh... t-tahimik dito at walang--" he cutted me off and quickly filled my sentence. "Walang makakakita sa pag iyak mo?" My lips turned ito a grim line. Natahimik ako bigla. Hindi ko alam kung ide-deny ko pa ba when it's obvious that he's right... that I tried to run away from people and hide my feelings, my pain, my tears... "You know..." he trailed off, as if finding words. He brushed his hair with his fingerswhile looking at the ground before turning his eyes on me again. "I'm not exactly the right person youneed as of this moment." He said and scoffed, as if he find an idea funny. "Your guardian angel must have made a mistake. I can't comfort a crying girl and promise that it'll be okay." I can sense som
Tears for Fears Chapter 29
Chapter 29Hindi ko tuloy alam kung inuuto niyalang ako sa mga sagot niya o totootalaga. Well, he got looks so... I don'tthink so. Marami na akong narinig kila Max at Jasper sa mga naging girlfriend niya at sa lahat ng narinig ko, babae talaga ang nanligaw."That explains why," tumango-tango ako."Well...?" he gestured his hands. I raised him my brows. "Answer my question too,"Kumunot ang noo ko. "Ano?""How can you determine if you lovesomeone?"Napaisip ako roon. "In my case, I love Harry because hemakes me happy. And I think it's all that matters," I confidently said."So, you love him?"Napatitig ako sa kaniya at natigilan. I Just said that I love him right? Mahal ko ba talaga? Or it's just my ego trying to denying it kaya hanggang ngayon hindi pa rin ako sigurado. "Yeah... ngayon ko lang na realized," sabi ko na lang dahil wala naman mawawala kung aaminin ko tal
Tears for Fears Chapter 30
Chapter 30Naramdaman ko ang mahinang ihipng hangin at ang miminsang pag tamang ilaw sa aking mukha. Iyon angnaging dahilan ng pag mulat ng akingmata. Mabigat pa rin ang mga talukapng mata ko galing sa pag kakatulogngunit unti-unti ring naka-adjust nang makita ang iba't ibang ilaw ng mga sasakyan sa harap.Bahagya akong gumalaw.Naramdaman ko ang seat beltna nakaharang saking katawan. Nakasakay ako ngayon sa kotsehabang natutulog kanina. Naalerto ako dahil doon. Napatingin ako sa kaliwa.Nandoon si Nexus na seryosong nagmamaneho. Tumatama ang kulaydilaw na ilaw sa kaniya dala ng mgailaw sa poste at ilang ilaw mula sa iba't ibang sasakyan na nakakasalubong.Tumikhim ako tsaka umayos ng upo.Nakuha nang pag galaw ko angatensyon niya kaya gumawi ang tingin sa'kin, pero saglit lamang iyon. Tila hindi na nagulat na magising ako."Malapit na tayo. Sleep more, " aniyasaka seryoso uling nagmaneho.
Tears for Fears Chapter 31
Chapter 31Lumabas ako ng kwarto at bumaba na.Tama nga ako na sina Max at Wesley ang narinig na nagbabangayan. Nag angat lang ako ng tingin sa kanila habang pababa sa hagdan. Maliitlang itong bahay na binili ni Mommy pero palagi na sila rito dahil mas komportable raw at malayo sa mga mata ng kanilang mga magulang.Natatawa na lang ako sa kanilang rason dahil aminado naman ako na kahit maliit ay maaliwalas naman itong bahay.Nakababa na ako ng hagdan at papunta sa kusina ng maabutan silang dalawa doon na nag aaway.Nakaupo si Max sa high chair at panay ang mando kay Wesley na nakasuot ng apron at halatang iritado sa pangengeelam ni Max."Whipped cream nga kasi ilagay mo!"ani Max. Nakasuot ito ng ternong pajama at naka lugay ang itim na buhok. Hindi na ako nagulat doon, dahil sa madalas nilang pag dalaw dito, may ilang spare clothes na silang lahat."Wala nga kakulit mo!" si Wesley na halatang ini
Tears for Fears Chapter 32
Chapter 32Naging abala kami sa pag luluto ngumagahan. Panay parin ang pag tatalonilang dalawa paminsan-minsanngunit nang matapos makakain atmakapag ligpit ng plato, tahimik langkaming nag momovie marathon. Hindi ko namalayan ang oras ngunit panay ang tingin ko sa pintuan kung may biglang kakatok o mag iingay kung may parating man ngunit wala.Hindi ako rin sigurado kung sila Jasper at Ody ba ang inaabangan ko o iba.Hindi pa rin ako mapakali. Hanggang sa dumating na nga sila Jasper at Ody nang mag bandang tanghalian ngunit wala si Nexus. Hindi nila kasama. Hinintay ko pa dahil baka sakaling nahuli lang at nanatili lang sa sasakyan ngunit wala nang pumasok sa pinto. Ilang beses pa akong nagbalak na magtanong kung bakit hindi sya kasama nila Jasper pero sa huli, hindi ko rin itinuloy. Baka mag taka pa sila dahil sa ilang taon naming mag kasama sa isang grupo, ni minsan hindi ko iyon tinanong. Wala akong pakealam kung dumating sya o hindi, ni-
Tears for Fears Chapter 33
Chapter 33Seryoso itong nakatingin sa iba't ibang brands ng facial tissue sa harap at kitang kita ko sa banda ako ang magulong ayos ng buhok nito. Hindi man naka brush up tulad ng usual na ayos nito. Alam ko na agad kung sino ang lalaking may malamig na titig habang bahagyang natatabunan ang mga mata ng kanyang bagsak na buhok.Napanganga lalo ako nang makumpirma ngang si Nexus iyon.Hindi ako makapagsalita at para akong naitulos na kandila sa kinatatayuan ko.Napansin nya iyon kaya napatinginsya sa banda ko. Walang bahid man lang ng pag kagulat ang mga mata.I swallowed hard while looking at hiscold eyes. "N-Nexus..."Nagtaas sya ng kilay sa'kin. Hindiako makahanap ng salita at sa tinginko, nag hihintay sya sa sasabihin ko.Omygad, hindi ko alam ang gagawinko!"U-uh.... N-nandito ka pala..." Lumikotna ang mga mata ko. Hindi ko naalam kung saan titingin. Hindi ko namatagalan ang intensidad ng kanyang
Pinakabagong kabanata
