Chapter 28

Blanca

“Baby?”

Napatingin ako kay Marcus ng ulitin niya ang pagtawag sa pangalan ko. Pinunasan ko ang mga luha ko pero nanatili akong nakatingin lang sa kanya.

“Come here, please?” inilahad nito ang kamay niya kaya naman napilitan akong ihakbang ang mga paa ko.

Agad namang umalis ang mga kaibigan niya sa tabi ng kama at nagpaalam na lalabas lang sandali. Tumango lang si Marcus sa kanila at muli akong hinarap.

Nalaglag ulit ang mga luha ko pagka upo ko sa gilid ng kama niya. Nahihirapan akong tignan ang kalagayan niya.

“Hey, stop crying. I’m okay.” humawak ako sa balikat niya na walang benda at saka inihilig ang aking ulo.

“ Takot na takot ako.” sumuisigok na sabi ko sa kanya. “Akala ko kung napano ka na?” bulong ko sa kanya. Naramdaman kong hinalikan niya ang noo ko.

“ I’m okay, baby. Wala lang to. Magpapakasal pa tayo hindi ba? Hindi ako mawawala sa’yo.”

Lalo akong napahagulgol sa narinig ko. May mga plano na si Marcus para sa amin pero ako? Ano ba ang gagawin ko? Hindi ba at ii