RiaNakaupo kami ni Marcus sa den after I cleaned his wound. The place is perfect for the beautiful view kaya naman naglagay ako ng ganito sa bahagi ng bahay na ito.I was leaning at his chest while he was planting kisses on my head and caressing my back.Hindi ko na mapigil kanina ang takot that he might hurt himself kaya naman napilitan na akong umamin. I got nowhere else to hide at kailangan kong gawin yun para mailigtas ko siya.“Baby?” tawag niya sa akin“ Hmmm?” I asked saka ako yumakap ng mas mahigpit“ I just want you to know that I love you. And I already knew everything. Dad explained it to me, and I’m sorry for what Uncle Fons and Dom did to your family.” he kissed me again and I sighed“ I’m sorry Ace. I'm sorry for leaving you. Natakot ako. I was scared na pag malaman mo ang totoo, at ang lahat ng nagawa ko, hindi mo ako matanggap.” Tears rolled down my face kaya inilayo niya ako sayo at pianhid ang mga luha ko“You underestimated my love for you, baby. And sorry if hind
MarcusWalang pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Blanca or should I say Ria is back in my life again. Kailangan ko ng sanayin ang sarili ko na tawagin siyang Ria because that is her real name.Gusto na niyang kalimutan ang buhay niya bilang Blanca at ganun din ang gusto ko. I wanted us to start anew.Ria Celestine Alonzo… a beautiful name suited for a very beautiful woman. I called her first thing in the morning and she said na papunta siya sa office ko ngayon with his co-architects para i-finalize ang plano ng building with my Engineers. I told her that I will see her there dahil may pupuntahan pa ako. Kagabi kasi napanaginipan ko ang kambal and I really had this urge to see them today.Naisip ko ding ipakilala sila kay Ria and knowing how lovable the kids are, I’m sure magugustuhan sila nito.Agad akong naligo pagkatapos kong uminom ng kape para makapunta agad ako kung saan nakatira ang mga bata.It took me half an hour para makarating dun and after parking my car,
RiaAce brought me to his penthouse dahil gusto daw niya akong makasama ng matagal. Gusto niyang bawiin ang mga panahon na nagkalayo kaming dalawa. Wala namang pinagbago ang penthouse niya except for some furnitures at ang nakakalulang pagmumukha ko sa bawat sulok ng bahay.“Ace? Pwede ba nating bawasan yang mga pictures ko dito?” tanong ko sa kanya kasi naiilang ako tapos ang lalaki pa nila“Why? Ang ganda ganda mo kaya sa mga yan.” I rolled my eyes at him kaya wala naman na akong nagawa. Knowing him, ipipilit parin naman niya “The lobbies of my hotels also have your portrait. Ang dami ngang nagtatanong kung sino at nasaan ka daw pero hindi ko naman sila sinasagot.” Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.“Seriously, Ace? “Yes, why?” I shook my head in disbelief. Nakakahiya! Ibig sabihin pala nagkalat ang mukha ko sa mga hotels niya.“Ace kahit yun nalang pakitanggal na, please!” pakiusap ko but he just shook his head“Tsk! Ayoko nga!” naupo siya sa sofa at sumandal habang nai
RiaHapon na ng ihatid ako ni Marcus sa bahay ni Zues kahit na alam ko na ayaw niya akong pauwiin.Saka nalang ako babawi sa kanya but for now, habang hindi pa niya alam ang existence ng kambal ay kailangan ko muna siyang tiisin.Pumayag siyang ihatid ako pero sa isang kundiyon, we had another round. Hanggang ngayon hindi pa rin kumukupas si Marcus. Masyado siyang ganado lalo pa at ayon sa kanya, hindi siya nagkaroon ng babae simula ng umalis ako . Nasabik ito ng sobra kaya naman nagbabawi siya.Pakiramdam ko nga manhid ang buong katawan ko dahil hindi niya ako tinigilan. Buti nga naisingit pa namin ang pagkain ng tanghalian at meryenda dahil kung hindi, baka hindi ko na kayaning umuwi dahil wala na akong lakas.“Birthday mo na pala next month, Ace. May plano ka ba?” tanong ko habang nakahinto kami sa harap ng bahay“I do, baby. Let me handle it. All you have to do is be there. Bitbitin mo din yung tatlong kaibigan mo dahil na-miss ko sila. And even your Mama, kung sakaling kaya niya.
RiaTahimik ang buong linggo ko dahil wala si Marcus na mahilig mangulit at manghila sa akin sa oras ng trabaho. In a weeks time, nasimulan na ang pagtatayo ng pundasyon ng building at kahit wala naman si Marcus, ay nandoon naman ang apat na kaibigan niya para magsalitan sa pangangasiwa ng project.I am so excited dahil malapit ng umuwi si Marcus. Sobra ko na siyang nami miss kahit pa maya’t maya ang tawag at video call nito sa akin.Minsan nga pinipigil ko na ito kasi kahit nasa conference siya ay nag video call ito para lang makita ako. Mukhang hindi naman siya nakikinig sa pinag-uusapan kaya napapailing na lang ako sa kalokohan niya.Tapos na ang trabaho kaya naman nag-aayos na ako ng gamit para umuwi when suddenly my phone rang. Si yaya Gina ito.“Hello yaya?” kinabahan ako dahil baka mamaya hindi maganda ang dahilan ng biglang pagtawag nito“Mommy?” boses ni Mitchell ang narinig ko sa kabilang linya kaya medyo nawala naman ang kaba ko.“Hi baby! Why are you calling?” tanong ko
MarcusNakauwi na ako ng Pilipinas pero hindi ko pa rin magawang makipagkita kay Ria. Alam ko na mahihirapan akong ipaliwanag sa kanya ang nangyari lalo pa at napanuod niya ang video na kinunan ng baliw na si Trixie.“Ikaw naman kasi Monteverde, napaka tsismoso mo! Hindi ka naman sigurado kung sino yung kausap ni Ria, nagsumbong ka agad!” sita ni Lucian kay Xavier“Hey! I just told him what I heard. Kasi nga, sabi niya I love you, I’ll see you later, honey. Oh! Ano ibig sabihin nun?” Xavier defended himself“May point naman si Monteverde, Segovia. Concerned lang naman siya kay Thompson, at ikaw naman Thompson, sana hindi ka nagpadalos dalos. Sana kinausap mo muna si Ria!” sermon ni Hendrix“I was hurt, bro! Nagalit ako nagselos, yes, pero ang mambabae, hindi ko gagawin yun!” Amin ko sa kanila“ So how come you ended up in bed with that crazy fubu of yours?” tanong ni Drake. He was peeling oranges saka isusubo kay Valeen. Kasama niya si Valeen ngayon dito dahil kakagaling lang nila
RiaIsang linggo na ang nakaraan buhat ng huling pagkikita namin ni Marcus. Wala akong ginawa kung hindi ang umiyak ng umiyak dahil sa sakit na nararamdaman ko. Hindi na din ako nagpunta sa site dahil ayokong makita si Marcus pati na ang mga kaibigan nito.Pinayuhan naman ako ni Mama na makipag usap kay Marcus. Hayaan ko daw itong magpaliwanag dahil sa nakikita daw niya, tila hindi kayang gawin n iMarcus ang magtaksil sa akin.Apat na taon akong wala at sa loob ng apat na tao ay ni hindi nakipagrelasyon sa iba ang lalaki, kaya bakit nga naman ito gagawa ng mali lalo pa at nagka-ayos na kami.“If you reaaly love him, learn to trust in him too.” those we’re Mama’s words.Hindi ko namalayan ang pagsulpot ng tatlo sa likuran ko kaya nagulat pa ako ng tumabi sila sa akin sa garden kung saan ako madalas tumambay.“Mugto nanaman yang mata mo!” bati ni Trish sa akin kaya naman napaiyak nanaman ako“Kasi naman, bakit mo pinapahirapan ang sarili mo? Bakit hindi mo pakinggan ang sinasabi ni Mar
MarcusTatlong linggo na ako dito sa resthouse ko sa Bohol. Sinadya kong dito magpunta dahil walang nakakaalam sa lugar na ito. Even my friends doesn’t know about this place kaya naman pinili ko na dito maglungga.Nasaktan ako sa pakikipag hiwalay ni Ria without even letting me explain. Mahal ko siya pero hindi ko maiwasang sumama ang loob. Bakit ang dali dali lang para sa kanya na iwan at talikuran ako.Balak ko ng bumalik bukas sa Maynila kaya naman kinuha ko ang phone ko at saka binuhay ito. Sinadya kong patayin iyon dahil ayoko na makontak ako ng mga kaibigan ko dahil gusto kong matahimik muna.Naisip ko ang kumpanya. Baka mamaya may problema na at hindi ko pa alam since pinutol ko muna lahat ng contact ko pansamantala.Pumasok ang mga messages ni Xavier sa akin na pilit tinatanong kung nasaan ako.The message was week after I left at ang huling sinabi niya ang gumimbal sa akin‘bro nasan ka ba? Hinahanap ka ni Ria, pinuntahan ka niya sa Tagaytay. She got into an accident!” Halos