["Oh, kumusta unang araw mo as personal maid?"] tanong ni Kathleen sa kabilang linya.
Malakas akong napabuntong hininga. "Wala namang nangyari. Literal."
Pinatay ko na ang apoy sa stove dahil luto na ang sinigang.
"Buong akala ko magiging personal maid ako ng bata, hindi ko naman alam na matanda na pala ang apo ni Madam!"
["Ay, oo nga pala,"] Alanganin siyang tumawa. ["Nakalimutan kong sabihin sa'yo kung sino ang apo ni Madam."]
Kumunot ang noo ko habang tinitikman ang niluto ko. Hindi dahil sa lasa ng sinigang, kundi dahil hindi sinabi sa akin ni Kathleen na kilala niya pala kung sino ang magiging amo ko.
"Bakit hindi mo sinabi?"
["Eh kasi hindi ka naman nagtanong?"] Maliit ang boses na sabi niya. ["At saka isa pa hindi ko naman akalain na hindi mo pala kilala kung sino siya. Famous kaya 'yon! Si Archer Valle, kilalang business man and CEO ng sarili niyang kumpanya at nag-iisang tagapagmana ng multi billionaire na sina Cecilia at Santiago Valle. Patay na ang mommy niya, nagpakamatay. Habang ang daddy niya naman ewan kung nasaan. Pero ang balita ko eh hiwalay na sila ng mommy ni Archer. Mula nang mamatay si Miss Cassandra, apelyido niya na ang ginamit ni Archer, which is Valle. In terms of lovelife naman, wala pa akong nabalitaan na nagkaroon siya ng girlfriend, pero maraming nali-link sa kaniyang mga modelo at artista. Oh ayan complete details na." ]
"Wala akong pakialam sa talambuhay niya, ang akin lang sana man lang nalaman ko kung anong klaseng tao siya, hindi 'yong mabibigla na lang ako kasi hindi pala siya 'yong inaakala ko."
["Eh, sorry na nga, ito naman. Next time kasi magtanong ka din. Maiba tayo, kumusta naman siya? Maayos ba pakikitungo sa'yo?"]
Napatigil ako sa pagsandok nang maalala ang nangyari kahapon. Kung paano dalawang beses kaming muntik nang magkahalikan. At ang mga rules niya. Psh, as if naman mai-in love ako sa kaniya.
Nagki-cringe ako kapag naaalala ang ginawa niya kahapon.
"Ayos naman."
["Pinagluluto mo ba siya? Sinusunod ang utos? Pinapaliguan? Binibihisan?"]
"Bihisan? Ano siya, bata? Kahit nga five years old marunong maligo nang mag-isa, siya pa kaya?" Kinuha ko ang mangkok na may lamang sinigang, lumabas sa kitchen, at ipinatong sa mesa sa dining room.
["Eh, kasi naman si Archer na 'yon!"]
"Oh tapos?"
["Siyempre! Hindi mo man lang pinagnasaan?"]
"Kung wala ka nang importanteng sasabihin, tatapusin ko na 'tong tawag."
["Wait, wait! Ito naman! Nga pala binisita ko mga kapatid mo kanina. Aba napagkamalan ba naman akong maniningil ng utang!"]
"Alam mo bahay namin?"
["Oo, sinabi mo sa'kin address niyo 'di ba?"]
Kumunot ang noo ko. Hindi ko maalalang binigay ko sa kaniya ang address ko. "Talaga?"
She scoffed. ["Makakalimutin 'yan girl? Ilang beses mo nang sinabi sa'kin kung saan kayo nakatira. Anyways, 'yon pagdating ko sa inyo akala nila maniningil ako. Madami ka ba talagang utang?"]
Kaibigan ko si Kathleen pero hindi ko sinasabi sa kaniya lahat ng nangyayari sa buhay ko, at ayokong sabihin sa kaniya 'yon. Hindi ako komportableng sabihin sa iba ang mga ganap at naganap sa buhay ko.
["Bayad bayad din minsan girl ha,"] pabiro niyang sabi.
Mahina akong natawa. "Tss. Wala ka bang pasok?" Kumuha ako ng plato at sumandok ng kanin.
["Meron, pero wala pa naman ang teacher."] May narinig akong nagsabi ng "Good morning" sa kabilang linya. ["Oh, andito na pala! Sige tatawagan na lang kita mamaya. Babu!"] Hindi niya na ako hinintay na makasagot. Binaba niya na ang tawag.
Nakarinig ako ng yabag kaya umangat ang tingin ko pero kaagad ding ibinalik sa pagkain nang makitang si Archer pala.
Tumikhim si Archer pero hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa pagkain.
Tumikhim ulit siya pero nagkunwari akong walang naririnig since siya mismo ang nagsabi na 'wag ko siyang pansinin. Baka pagsubok pala 'to at sinusubok niya lang kung susunod ba ako sa mga rules na binigay niya.
Kung sakali palang bumagsak ako sa pagsubok baka magalit siya at paalisin ako, pag nangyari 'yon edi mawawalan ako ng trabaho, sayang ang kikitain kong 30k dito. Wala akong perang maipambabayad sa mga utang ni nanay, dagdag pa ang mga gastusin sa bahay at eskuwela nina Amber at Andler. Malapit na din ang exam nila Andler at kailangan ng pambayad sa tuition.
"Ehem!" Mas malakas na tikhim ni Archer.
Para siyang nagpapapansin kaya't inangat ko ang tingin sa kaniya.
"Are you bingi?" inis niyang tanong. "I've been trying to catch your attention yet you're sitting there as if you can't hear me!"
Inirapan ko siya. "Sino ba ang nag set ng rules at nagsabing hindi natin i-acknowledge ang presenya ng isa't isa? Ako ba? Sa pagkakaalala ko kasi ikaw. Tapos ngayon kung makapagsalita ka parang kasalanan ko pa!"
Nanatiling tikom ang bibig niya habang matalim ang tingin sa akin. Ilang sandali pa ay kumuha siya ng plato at sumandok ng sariling kanin at ulam.
Akala ko pupunta siya ng trabaho? Nakasuot ng suit eh.
Umupo siya sa kabilang dulo ng lamesa, habang nasa kabilang dulo naman ako. Limang upuan ang pagitan naming dalawa.
'Tong lalaking 'to, mag-isa lang pero anlaki ng lamesa.
Nagsimula na siyang kumain kaya't nagpatuloy na din ako sa pagkain.
"Did you cook this?"
Napatigil ako sa pagsubo at lumingon sa kaniya.
"Hindi, ikaw." Napatigil din siya sa pagsubo at nilingon ako. "Malamang ako! Sino pa bang ibang pwedeng magluto niyan maliban sa'kin eh tayong dalawa lang naman ang nandito sa bahay. Maliban na lang kung may nakikita kang hindi ko nakikita."
Inirapan niya ako. "Tss."
"Common sense din kasi minsan, BOSS." Diniinan ko ang pagsabi ng huling salita na halatang iniinsulto siya.
"Rule number six, when I ask you a question, answer me directly. 'Wag kang pilosopo, hindi ka si Plato."
Sarkastiko akong natawa. "Hindi mo nga nasunod ang rule number two mo tapos dadagdag ka pa?"
"Eh kung palayasin kita dito?"
"Eh kung isumbong kita sa Lola mo?"
Hindi siya nakasagot. Kung nakamamatay lang ang tingin kanina pa ako nakahandusay dito.
Tsk. Lola's boy.
Pero hindi ako natatakot sa kaniya, lalo pa't alam kong bilin sa kaniya ni Madam na 'wag akong paalisin.
Nagpatuloy ako sa pagkain nang hindi pinapansin ang matatalim niyang tingin. Ilang sandali pa ay tumayo na siya at nag-marcha palabas ng mansyon.
Hindi ba muna siya magto-toothbrush?
ARCHER'S POV
Fuck that woman! If only I could drag her ass out of my house, I already did. But Lola strictly told me to let her stay. What does she think my house is? A home for unwanted and unfortunate women?
Personal maid my ass. What am I? A five year old? When I was five I didn't need a maid to help me with anything. I can do anything all by myself. I've been taking care of myself ever since, and now, suddenly, Lola thought of sending a personal maid like I am someone in need of care.
Everybody greeted me when I entered my building. Lahat sila napapahinto sa ginagawa para batiin ako, pero ni isa wala akong nilingon o binati pabalik. Diretso lang ang tingin ko hanggang makarating sa elevator.
My office is on the top floor and is only accessible by my personal and VIP elevator. I swipe the card beside the elevator before it opened. Only the head of each department has the privilege to have a golden card, and my grandparents and secretary, of course.
My office is vast, obviously. An ordinary looking office will greet the person who reached this floor, but behind the walls of my office lies the secrets only those closests to me know.
Well, it's not THAT secret, I just don't want people who aren't close to me know about it. Behind the shelf is a secret door, behind it is a room. A room where I can relax when I'm stressed with work or if I'm too busy to go home.
A bed, kitchen, mini bar, an indoor pool and garden. That's not all that's inside the room, but you get the idea of what I mean about the 'secret room'.
My secretary was already waiting for me in the office when I entered. He was standing beside my table. His face is void of emotion, but I can sense that he's bearing bad news. Kyle doesn't come here this early unless it's urgent, and urgent is often equal to bad news.
"What is it this time?" I asked as I sat on my leather office chair.
"Sir, our client in San Rafael sent a complaint about the building being substandard. They said two months after they occupied the four-storey building, it collapsed," Kyle said calmly but in a serious tone.
My brows furrowed. "We don't use substandard materials. In our years of service, we've never encountered a complaint, until now," I said under my gritted teeth. Only one thing is coming to my mind right now, there's a mole in my company.
A traitor, a spy. Someone who wants to ruin the company's name. And who would've thought of ruining my name aside from our most beloved competitor? No one.
Ever since the company's name bloomed not just in the Philippines but also in Asia, Sese Builds has had their eye on us. And knowing the owner of that company, it's not surprising that she's behind all of this. She wanted to ruin my name, my reputation, the company's reputation. But I won't let her, not even in her wildest dreams.
And what angers me more is the thought that a woman dares to challenge me. She doesn't know who she's dealing with.
Ever since the engagement was cut off, Sese Builds, owned and managed by Rylie Sese, declared a silent war between the two companies. I guess she took it far this time. Aside from she doesn't know how to choose a good and catchy company name, she's also petty in some sort. Or maybe in all sorts. And I say, let the war begin.
I scanned the folder that Kyle gave me containing the pictures of the building that collapsed. It was like a magnitude 8 earthquake hit the building and the building alone.
Tsk, tsk. I need to talk to the engineer.
"Who was assigned to this task?" I turned to Kyle who was, until now, standing. It's like his way of showing respect, to not sit unless he was asked to.
"Engineer Manuel Calixtro. Should I bring him here?" Kyle really knows how I want to play my game, but I furrowed when he mentioned a name I'm not familiar with.
"Manuel Calixtro. His name doesn't ring a bell."
"He's a newly hired engineer. He was endorsed by one of the board members."
"Who among them?" I didn't notice how tight I clenched my fist until I felt my nails digging painfully on my palm.
"Caius Manolo."
Caius. That guy really gets on my nerves. If it wasn't for his father, who is my lolo's friend, I wouldn't allow him to invest even a cent in my company.
The ever jealous Caius. I heard he's obsessed with Rylie. There's no doubt that he teamed up with her.
"For now, let's investigate the incident and find out the root of this mischief. Talk to our client and tell them we'll rebuild the establishment, this time, I'm in charge."
"I already investigated the incident. Hindi sapat ang mga materyales na dapat ginamit. Hindi din maayos ang pagkakagawa. Aside from that, one of the workers confessed about Manuel sabotaging the project. They were paid to sabotage the project."
Ah, Kyle always proves me right for choosing him. He's useful and reliable. He never, even once, failed me.
"And he, alone, was behind it?"
"No, he has communication with Ms. Sese. And I presume she's his boss. I've seen them meeting secretly. And also. . ." Kyle handed me another folder of stolen pictures of Rylie and a middle-aged guy mostly in a restaurant. In the same folder were screenshots of the exchange of messages between two people. ". . . I hacked Manuel's phone and found strong evidence about their plan."
Just as I thought. Very predictable.
I smirked as I stare at the photos. Tsk tsk. I hate it, yet it amuse me, when people try to defy me as if they weren't aware of what might happen if they chose to get to my bad side.
Even I don't like to see myself mad. I couldn't control the demon that takes over whenever anger engulfs me.
"Let's pay Manuel a visit, shall we?" I grinned as I lifted my gaze to Kyle. The latter nodded then bowed a little before heading outside.
I stood up and fixed my coat before marching outside. My eyes are piercing as if it would kill anyone that stares at it.
I would've wanted to have a drink first but I need to take care of this. Business before anything else.
Manuel, you should start praying. Because the devil is coming to redeem your soul.
Trigger warning: Violence, death. ARCHER'S POVI put the cigarette between my lips before lighting it. I huffed and puffed the smoke as I boredly look at the unconscious man who's tied up in a chair. Kyle was back in the company. I let him in charge while I was gone for awhile. I want to take care of this guy on my own. Tsk, I'm getting bored. If I wait for this guy to wake up, it might take me a day. I don't have such precious time to waste. I stood up and marched to his direction. I held the cigarette with my thumb and index finger and pressed its tip to the guy's face. I watched as it slightly burned his flesh. Manuel screamed as he regain his consciousness. "Rise and shine fuckin' asshole," I sarcastically said. Masama ang tingin niya sa akin na agad ding nalusaw nang makita kung sino ako. Masamang tingin na napalitan ng pagtataka, at takot. That's it, he should be scared. "A-anong– anong ibig sabihin nito?" He tried to sound mad but his voice betrayed him. He's literally
Walang permanente sa mundo. Lahat ng bagay lumilipas, umaalis, namamatay. Kaya naman aligaga ang mga tao na gawin ang mga bagay na gusto nila hangga't mayroon pang oras. 'You only live once', yan ang madalas kong marinig sa kahit na sino. Karamihan sa mga tao health conscious, maalaga para humaba pa ang buhay. Pero kahit anong pilit nating iwasan, darating pa rin ang araw na tuluyan na tayong mawawala. Tuluyan na tayong lilisan na para bang araw sa kanluran na tuluyan nang lumubog kasunod ng pagsapit ng dilim. Kaya naman habang nabubuhay ay ginagawa na natin ang mga dapat, kailangan, at gusto nating gawin. Kagaya ng pagbilin sa mga taong mahahalaga sa atin. Pero ang kadalasang pinagbibilinan ay ang taong malapit sa'yo o di kaya nama'y kapamilya, kaya hindi ko mawari bakit sa akin pinapaubaya ni Madam ang apo niya. Magkahalong gulat at pagtataka ko siyang tiningnan. "Ho?" Gusto kong linawin kung tama ba ang narinig ko. "Ipapaubaya niyo sa'kin ang apo ninyo? Eh sarili ko ngang mga ka
Warning: This chapter contains violence that readers might find disturbing and upsetting. Read at your own risk. Kung papipiliin ako kung paniniwalaan ba ang sinabi ni madam o mas dinggin ang pangangailangan ko, siyempre mas pipiliin ko ang huli. Hindi mababayaran ang mga utang ni nanay kung mas maniniwala ako sa mga sabi-sabi. Maganda ang offer ni madam pero kailangan ko ang pera sa loob ng tatlumpung araw, at ito na 'yon. Hindi ko na kailangan pang maghintay ng matagal, o maghanap ng dagdag na trabaho, o mangutang para lang makabayad ng isa't kalahating milyon sa taong ahas na 'yon. Hindi ko alam kung anong kaya niyang gawin kung sakaling hindi ako sumunod sa usapan, at ayoko nang malaman. Tumayo ako at hinarap si Archer. Hindi ko na inda ang sakit sa kanang paa. "Deal."This time, ang ngisi naman ni Archer ang lumawak. "Well, that was easy. I thought I need to convince you enough to accept my offer." Nilagay niya ang dalawang kamay sa likuran habang nakatingin sa akin. "I tol
Warning: This chapter depicts killings and violence that readers might find upsetting and disturbing. Read at your own risk. ARCHER'S POVI retrieved my phone from my pocket and dialed a number. Just one ring and the person answered. "Humanda na kayo," I said full of authority. They're not my men. But I pay them whenever I need some cleaning that aren't worth for me to do personally. ["Yes, boss."] Binaba ko kaagad ang tawag pagkatapos marinig ang sagot niya. Tanaw ko mula rito sa pintuan ang papalayong bulto ng babae na may apat na bag na dala. That woman, it's funny that she thought I'll easily let her get away with the money. She's so gullible. I thought I will have a hard time to persuade her to leave, but turns out it was so easy. Now, all I have to do is wait.Nabali ang tingin ko sa babae nang mag-ring ang cellphone ko sa bulsa. I checked who's the caller and immediately answered it when I saw it was. "What do you want?" bungad ko dito. The person on the other line chuck
Adelaide's POVMaingay. I can hear muffled voices. Hindi ko sila maintindihan hanggang sa unti-unti itong luminaw sa pandinig ko. "I know her! I knew it was her! Grabe, what a small world!" literal na sumisigaw siya."Shh! Keep your voice down! Kita mong nagpapahinga ang tao, eh!" pasigaw na sagot ng isa. "Eh ano 'yang ginagawa mo? Sumisigaw ka din!""Ang ingay mo kasi, kapag 'yan nagising matatagalan siya maka-recover. Kapag matagal siya maka-recover, matagal siyang pagtatakpan ni Archer. Pag nalaman ni Madam Cecil na may nangyaring masama sa babae, mananagot ka."Ang ingay. Gusto ko silang patigilin. Gusto kong takpan ang tainga ko pero hindi ko maigalaw ang katawan ko. Gusto kong magsalita pero namamalat ang lalamunan ko. Pakiramdam ko hindi sa akin ang katawang 'to, pakiramdam ko nawalan ako ng control sa sarili kong katawan."Aba, bakit ako?!""Kasi mananagot ka kay Archer kapag tinanggalan siya ng mana!""Anong ako lang ang manana–?!""Shut up, will you?!" Natigilan ang dalawa
Gaya ng sinabi si Veiro, bumalik siya para linisin ang mga sugat ko. Kahit pa masakit at mahapdi ay tinitiis ko kasi gusto ko na ding gumaling agad ang mga sugat ko. Bumalik din sina Clark at Veigo kinagabihan para asarin si Archer at bisitahin ako. Wala akong nakikitang rason bakit nila ako binibisita, hindi ko naman sila kaano-ano. Hindi ko sila mga kaibigan at mas lalong hindi kami close. "Kaya mo bang kumain mag-isa? O mas gusto mong subuan kita? Ayos lang naman sa'kin. Oh, baby, here's comes the airplane." Tinaas ni Veigo ang kutsarang may lamang pagkain at pinagewang-gewang pababa papunta sa akin. Tinawanan siya ni Clark habang sinamaan ko naman siya ng tingin. "Tss, hindi ako baldado," inis kong sambit habang iniwasan ang balak niyang isubo sa'kin. Tinulungan ako ng dalawa na maupo nang maayos kasi sumasakit ang sugat ko sa tagiliran at sa balikat. Nakakagalaw naman ako nang maayos pero maingat at dahan-dahan lang.Kinuha ko kay Veigo ang kutsara at sumandok ng soup. Tinitig
Habang nasa ilalim ng shower ay hindi ko mapigilang hindi maalala ang nangyari kanina. Kahit ilang kuskos at ilang hilod ay hindi pa din naaalis ang mainit na pakiramdam ng suka ni Archer sa katawan ko. Feeling ko masusuka din ako kapag naaalala ang nangyari kanina. Hinalikan niya nga ako, sinukahan naman pagkatapos. Yuck! Speaking of halik, nakuha niya na pala ang first kiss ko. Napatigil ako sa pagkuskos ng katawan habang nilalamon ako ng pagsisisi. "HAAA!" Sinampal-sampal ko ang magkabilang pisngi dahil sa magkahalong pagsisisi at hiyang nararamdaman. "Paano ko na haharapin si Archer nito? At most importantly, paano na ang first kiss ko?!" mangiyak-ngiyak kong turan. Hindi naman sa napakaimportante ng first kiss para sa'kin, sadyang hindi ko lang matanggap na sa napakadali niya lang nakuha 'yon sa'kin. Pero sa kabilang banda hindi na din ako lugi. Gwapo naman si Archer kahit papa'no, iniligtas niya din ang buhay ko, at pinalasap niya sa akin ang langit gamit ang mga labi at dil
"Hindi na kita paaalisin."Nanlaki ang mga matang napa-angat ang tingin ko sa kaniya. "S-seryoso?"Tumango siya bilang tugon. "Napag-isip-isip kong mas mabuting nandito ka."Hindi ko namalayang bumilis na pala ang tibok ng puso ko. "Para may magluluto ng pagkain ko."Tama, nandito ako para pagsilbihan siya at wala nang iba pang rason. Wala naman talaga dapat, nandito ako para maging personal maid niya. "Hindi lang naman pagluluto ang kaya kong gawin. Marunong din ako sa ibang bagay, gaya ang paligayahin ka," wala sa sarili akong nagsalita. "Huh?" taka at gulat niya akong tiningnan.Natauhan ako sa nasabi at agad itong binawi. "G-gaya ng paglalaba, paglinis, at iba pang gawaing bahay," mabilis kong sabi. "Sino naman ang hindi sasaya kung laging malinis ang bahay, 'di ba?" Alanganin akong natawa. "Nga pala, paano mo nalaman na nandoon ako sa warehouse?" Pag-iiba ko sa usapan. Nakita kong bahagya siyang natigilan pero agad ding nakabawi. "Paano mo nalaman na nadukot ako ni baboy ram