10

"Nagkausap na kayo ng mommy mo?" tanong sa akin ni daddy. Wala akong sinagot sa kanya kundi pag tango lang.

Ano naman kung nag-usap na kami? Papauwiin niya na ba ako?

"You don't have classes tomorrow. Anong gagawin mo bukas?" tanong niya uli. Napahinto ako. Oo nga pala, day off ni Ms. Williams tomorrow kaya wala akong klase. Ibig sabihin non, wala rin akong gagawin buong araw. Ano namang gagawin ko rito? Matulog buong araw?

"I don't know. Maybe sleep?" patanong na sabi ko. Wala naman kasi akong alam na ibang pwedeng gawin kung hindi 'yon lang maliban sa pagbabasa. Hindi naman ako makakapamasyal dahil wala akong kasama.

"What are your hobbies ba sa US, Azari?" tanong ni Ria sa akin. Simula kanina ay naging tahimik na sina Dixie at 'yung ibang babae niyang bestfriends. I don't know what happened to them at nanahimik na lang sila bigla. Tanging si Ria, yung dalawa pang babae at mga boys na lang ang nagsasalita nang walang preno.

"I do skiing," sagot ko. Gusto ko sanang gawin 'yon dito kaso hindi pwede.

"Eh? Paano 'yan? Wala namang snow rito sa Pilipinas. You can't do that here," pabalik na sagot niya. Nagkibit balikat na lang ako at nagpatuloy sa pagkain.

Edi no choice, magbabasa o hindi kaya matutulog na lang ako buong araw.

"Anything else, Azari? Para naman hindi ka maburyo rito," si daddy. Why do they care about what I'm gonna do? Hindi naman sila 'yung mabobored kung sakaling wala akong maisipan na gawin.

"We always travel around US. Chicago is where my mom and I stays for a week because of magnificent mile. Sometimes we travel around europe if we're both not busy. That's what we always do which I can't do here also. So I guess I'll sleep the whole day tomorrow. Or maybe read at the library," mahabang sabi ko bago uminom ng tubig. Matapos non ay pinunasan ko ng tissue ang labi ko at hinalikan si daddy sa pisngi.

"Goodnight, dy. Thanks for the food," sabi ko bago tumayo at lumabas na ng dining area. Pagkalabas ko pa lang ng silid na 'yon ay marahas akong napabuga ng hangin.

"That was...bad," komento ko. Wala sa sarili akong umakyat sa taas pumasok sa loob ng kwarto. Nang matauhan ay dumiretso ako sa banyo para maglinis ng katawan.

"YAHH!" malakas na sigaw ko bago tumalon ng kama. Kakatapos ko lang maligo at talaga namang antok na antok na ako. 

This is a very long day.

Kinabukasan ay tanghali na ako nagising. Wala kasing klase kaya naman itinulog ko lahat ng pagod ko kahapon. Mag aalas-onse na tuloy ng tanghali ako nagising. 

Tamad kong kinuha ang remote sa gilid at hininaan ang aircon. Masyado nang malamig 'yung buong kwarto kaya binaba ko 'yung temperatura nito. Kahit na tanghali na ay patay pa rin ang buong ilaw sa silid. Sarado ang bintana at natatakpan ng makapal at itim na kurtina ang sinag ng araw mula sa labas kaya naman napakadilim pa rin ng buong kwarto ko. 

Kung hindi lang kumakalam ang tiyan ko ay malamang na mahimbing pa rin ang tulog ko ngayon. Siguro nga kung hindi lang required ang pagkain para mabuhay ang tao ay baka hindi na ako lumabas ng kwarto. 

Tumayo ako at lumapit sa bintana. It is a very huge panel pair window with a pelmet on the top of it. Itim na itim ang kulay nito na parang ayaw talaga na papasukin ang liwanag. Marahan kong hinila ang tali na makakapagbukas nito. Nang humawi ang kurtina ay ganon na lang kabilis ang pagtakip ko sa mga mata ko dahil sa mabilisang pagtama ng sinag ng araw. 

Putok na putok na pala ang araw. 

Pumwesto ako kung saan hindi mainit at sinilip ang labas ng bintana. I saw Ria with her friends at the backyard. They were taking pictures and cooking something. Nakakapagtakang wala roon si Dixie pati ang isang babae na hindi ako pinapansin kahapon. What is her name nga uli? Delilah? I don't know but it also starts with letter D. 

Inilibot ko ang paningin ko at nakitang silang dalawa lang naman 'yung kulang. Peter is on his phone while the other boys is helping Damian with the barbeque. Ria is taking pictures with the other girls while the innocent face one that sits beside Dixie yesterday is eating at the table. 

Bakit naman ang dami nilang pagkain? May okasyon ba? 

Bumalik ako sa higaan at saglit na tumulala. Nakakagutom 'yung mga kinakain nila. 

I decided to meditate before dressing up. Naligo ako at ginawa ang lahat ng ritwal sa katawan bago pumasok sa walk in closet at namili ng susuotin. Most of my clothes here are dresses. Bilang ko lang ata ang tshirt at pants sa mga damit ko rito. 

Ilang minuto ang itinagal ko sa pamimili bago ako nakapagdesisyon. Sinuot ko ang itim na button sundress at pinaresan ng loop heeled sandals. Inayos ko ang buhok ko at itinali ang kalahati. Nilagyan ko rin ng itim na ribbon para mas maganda ang pagkakaayos nito. 

Nang makuntento sa sarili ay lumabas na ako ng kwarto para bumaba. Kanina pa talaga kumakalam ang sikmura ko. 

Tahimik lang ang buong bahay at tanging mga maid lang ang naroon. Siguro nagtitipon pa rin sina Ria sa likod-bahay kaya napakatahimik dito sa loob. 

Nang makarating ako sa kusina ay wala akong nadatnan na maid doon. Itatanong ko sana kung may nakahanda ng pagkain sa dining area para makapaghanda ako kung wala pa. Lalabas na sana ako roon nang makasalubong ko si yaya Belen. May dala-dala siyang tupperware na hindi ko alam ang laman dahil hindi naman transparent ito.

"Oh, iha? Gising ka na pala? Anong ginagawa mo rito?" tanong niya at inilapag ang tupperware malapit sa lababo. 

"Uh...magtatanong po sana ako kung may food na roon sa dining area para po makapaghanda ako kung sakaling wala. I haven't eaten breakfast po, eh," sagot ko. Saglit niyang inayos ang tupperware at muli akong hinarap. 

"Hindi na ako naghanda ng pagkain dahil marami na namang niluto sina Ria. Para sa lahat na 'yon dahil nagse-celebrate sila para kaarawan ngayon ni Peter," sabi niya. 

Kaya pala marami silang hinandang pagkain dahil birthday ngayon nung lalaking 'yon. Kaya ba wala si Dixie dahil ayaw niyang dumalo? Pero bakit dito naman naghanda? Wala bang bahay si Peter? 

"Uh, magluluto na lang po ako ng ramen for me. Ayoko na pong lumabas at makikain doon dahil hindi ko naman kaibigan 'yung Peter," sabi ko na lang. Ayoko na sila ulit makasama, ano. 

Kahit wala si Dixie r'yan eh ayoko pa rin. Hindi ko naman sila close para makikain ako roon. Nakakahiya. 

"Nako, iha. Nahihiya ka ba? 'Wag kang mahiya dahil sinabihan naman ni Leandro ang mga 'yon na roon ka pakakainin pagkagising mo. Alam na nila 'yon at inaasahan na nila na darating ka. Sandali lang at aayusin ko 'to bago kita ihatid doon," aniya. Hinugasan niya ang tupperware na dala niya kanina bago lumapit sa akin. Wala na rin akong nagawa nang hilahin niya ako papunta sa backyard. 

Mabuti na lang at marahan lang humila ito si yaya Belen dahil kung hindi, baka natapilok na ako. May kakaunting takong pa naman ang sandals na suot ko. 

"Ria, gising na si Azari," medyo malakas na anunsyo ni yaya Belen. Mabilis na lumapit sa amin si Ria at inagaw ang braso ko kay yaya. 

"Thanks sa paghatid sa kanya, yaya. You can go na po, I'll take care of her," sabi ni Ria bago ako dinala papunta sa mga kaibigan niya. 

"Good afternoon, Azari!" bati nung isang babae. Ito 'yung katabi ni Dixie kahapon. I heard her name is Mia. 

"Aftie," bati ko pabalik bago ngumiti. She seems nice naman so I'll be nice to her na lang din.

"Good morning, ganda," bati sa akin ni Peter. Liningon ko siya at nginitian. 

"I heard today's your birthday. Happy birthday, Peter," bati ko sa kanya. Tanging matamis na ngiti lang ang ibinigay niya sa akin pabalik bago tumutok uli sa cellphone. 

Dinala ako ni Ria sa lamesa kung saan marami nakalagay na iba't ibang food. Merong mga prutas at lutong pagkain na. I even saw lumpiang shanghai. 

I'll ask yaya Belen how to make that filipino spring rolls so I can cook it sa house namin sa Maryland. 'Yan din ang gusto ni Elias na pasalubong kaya aaralin ko talaga dahil hindi naman pwedeng dito na siya lutuin sa Pilipinas at ipadala na lang sa US. Baka makunat na 'yon pagdating. 

"Azari, you can serve yourself naman, 'di ba? I'll go there lang kina Mia kase we'll take pictures. You can shout my name if you need me," sabi ni Ria bago ako iwan doon sa lamesa. Mag isa lang ako roon kaya naman hindi ako nahiya na kumuha nang marami dahil wala namang pupuna. 

Ghad, I'm starving. 

Kumuha ako ng plato sa gilid at nag sandok ng iba't ibang putahe sa pinggan. Hindi ako nagwo-worry sa weight ko because I have fast metabolism, hindi ako basta-basta tataba dahil lang dito.

Habang nakain ay biglang may naglapag ng barbecue sa harap ko. Nag-angat ako ng tingin at nakita si Damian na nagpupunas ng pawis niya. 

Siya nga pala 'yung nagba-barbecue kanina. 

"Anong gagawin ko r'yan?" tanong ko habang nakanguso sa barbecue na nilapag niya sa harap ko. 

"Try it, I was the one who grilled that," sabi niya at umupo sa harap ko. Bahagya pang nanlaki ang mga mata ko nang kunin niya ang baso ko at inumin ang juice na naroon. 

"That is mine!" pasigaw kong sabi. Huminto siya sa pag-inom ng tubig at tinaasan ako ng kilay. 

"Uh...so?" painosente niyang tanong. Pinanlakihan ko siya ng mga mata.

"Uminom na ako r'yan so ibig sabihin ay may laway ko na tapos iinuman mo? It's disgusting!" iritado kong sigaw sa kanya. Mabuti na lang at malayo sina Ria sa amin kaya hindi nila napapansin ang sigawan namin dito.

Ako lang pala 'yung sumisigaw. 

"Do you brush your teeth everyday?" tanong niya. Tumaas ang kilay ko. 

"Malamang! Anong akala mo sa akin? Dugyot? Tatlong beses ako sa isang araw nagsesepilyo, 'no! Minsan nga ay sobra pa!" depensa ko. 

"Do you have any communicable disease?" muling tanong niya. Mas lalong tumaas ang kilay ko. Ano bang mga pinagtatatanong nito sa akin? 

"Wala!" iritado kong sagot. Doon lang bumaba ang kilay niya at tinuloy ang pag-inom sa baso ko. 

"Then it's not disgusting and it's nothing to be worried for," sabi niya bago ilapag ang baso kong wala ng laman. Umirap na lang ako sa kawalan at nagpatuloy sa pagkain. Whatever, gagamit na lang ako ng ibang baso.

"I told you to try the barbecue," muling sabi niya ngunit hindi ko siya pinansin. Andami-dami ko nang pagkain sa plato ko tapos ipapakain niya pa sa akin 'yan? 

Speaking of maraming pagkain, bigla akong nakaramdam ng hiya. Baka naman sabihin nito ni Damian ay hindi ako pinakain ng isang linggo kaya ganon na lang ang laman ng plato ko. 

"Try it, it's worth it. Saka, ako ang nag ihaw niyan. Here's the sauce," pangungumbinsi niya pa sa akin. Nag-angat ako ng tingin at diresto siyang tiningnan. 

"Ano naman ngayon kung ikaw ang nag ihaw? Inutusan ba kita?" mataray kong tanong. 

Hindi siya sumagot at kumuha ng isang stick ng barbecue at hiniwalay ang mga laman doon. Walang sabi-sabi niyang inilagay 'yon sa plato ko. 

"Anong--ano ba 'yan! Marami na nga akong food sa plate ko, oh. Can't you see it ba?" iritado kong tanong sa kanya. Nagkibit-balikat lang siya ng balikat at pinanood akong kumain. 

"Stop staring," sita ko sa kanya. Nakasimangot kong tinusok ng tinidor ang inihaw niya at saglit na binabad 'yon sa sauce na nilapag niya kanina. Hinalo ko sa fried rice 'yon at magkasabay na sinubo. 

It's...delicious. 

As if siya ang nag timpla. Baka nga siya lang ang nagpaypay ng uling para mas lalong umapoy, eh. 

"How was it?" tanong niya. Nilunok ko muna lahat ng nginunguya ko bago nag-angat ng tingin. 

"Okay lang," blanko kong sagot. 

I want more. 

"Anong okay lang? I am confident that I marinated that well!" depensa niya. Weh? Siya ang nagtimpla? Bakit masarap? Scammer 'to. 

"Okay lang means it's good. Good means pasok sa panlasa ko. Pasok sa panlasa ko means masarap. Ano? Okay na? Baka mag tantrums ka pa riyan?" walang gana kong tanong sa kanya. 

"Tantrums? Hindi 'yon pagta-tantrums. You insulted my dish," depensa niya uli. Tumaas ang kilay ko. 

Nabibwisit na ako. 

"I did not. Sabi ko nga masarap, 'di ba?" depensa ko pabalik. 

"Tch, whatever. I don't need your approval if it tastes good or not. I'm sure that's one hell of a barbecue," sabi niya, walang intensyong magyabang pero nayabangan ako. 

Hindi na ako sumagot at kumain na lang. Dahan-dahan pa ang pagkain ko ng barbecue dahil baka yumabang na naman siya 'pag tuloy-tuloy ang subo ko. 

"Here," sabi niya at inilapag ang baso ka na may laman na ulit na juice. Inirapan ko siya at sinimangutan. 

"I'm not gonna drink that. The glass already have your laway on it," umiiling na sabi ko. 

"You're gonna waste the juice," nangongonsenyang sabi niya. 

"I didn't told you to refill it so it's not my obligation to drink that," sagot ko. Marahas siyang bumuga ng hangin at hindi na ako sinagot.

"What are your plans for today? I'm sure you're not gonna stay here with us for the whole day because you hate Ria and some of her friends." Nag-angat ako ng tingin. 

"I don't hate Ria."

"You do. Why though?" tanong niya. 

"It's none of your business."

"So you really hate her, huh?" nakangising sabi niya. Muli akong umirap. 

"You're gonna tell her? Go, shoo. Leave me alone." Nang maubos ang barbecue ay muli akong kumuha ng isang stick at inihawalay ang laman nito. Hindi na niya ako sinagot at pinagmasdan na lang. 

"You're doing it wrong. Let me do it," sabi niya at inagaw ang barbecue sa kamay ko. Nahirapan kasi akong ipaghiwalay ang laman sa stick kaya siya na ang gumawa non. Eksperto niyang tinanggal 'yon isa-isa at nilagay sa plato ko.

"Thanks," pagpapasalamat ko ngunit hindi siya sumagot.

Damian served me while I eat. Ria and her bestfriends never looked at us. May sari-sarili silang mundo at kami rin naman ni Damian. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi dahil tinutulungan niya ako. I want to eat peacefully but I don't know how to separate the meat from the stick so I need his help. But I don't want him here, though. 

But I need his help. 

Tsk, this is the barbecue's fault.