Chapter 22

Rafael’s POV

Sunod-sunod na katok ang nagpagising sa akin. Dahan-dahan akong umupo sa headboard ng kama at sumandal. Napahilot ako sa aking sintido kasabay ng pagpintig sa sakit ng ulo ko. Nasa kama na ako. Napakunot ako ng noo dahil wala akong saplot sa katawan kahit isa. Anong nangyari? Bakit ako naririto? Bakit ako walang damit? Pilit kong inalala ang mga nangyari kagabi pero lalo lang sumasakit ang ulo ko.

“Rafael! Rafael!” Sigaw sa labas ng kwarto ko. Isang malakas na lagabog ang nagbukas ng pinto. Kaya doon natuon ang atensyon ko.

“What the f*uck!” Gulat na sigaw ni Xandro. Sigurado akong siya din ang may pakana kaya nabuksan ang pinto. Nasa likuran niya si Bernard at Iñigo na pinasadahan ako ng masamang tingin.

“Kaya pala hindi ka magising kahit anong tawag namin dahil siguradong inumaga ka na ng bunot. Akala namin ay kung ano na ang ginawa mo at sinabi ng manager sa bar ko na nagkagulo daw kagabi dahil sayo. Kasama mo pa si Maymay!” Singhal niya sa akin.

“What happen? Nasaan si