“Yes, sa kaniya ko naramdaman na magkaroon ng anak na babae. Nagseselos pa noon sa kaniya si Blaze dahil parang mas anak pa raw ang ituring ko kay Eilish kesa sa kaniya na anak ko talaga.” Nangingiti niyang pagkwekwento. Ikaw din ang tumayong mga magulang ko Mommy Chin. I’m happy that you’re my mother-in-law. Nagulat na lang siya sakin ng bigla ko siyang yakapin. Rinig ko pa ang pagbungisngis niya. “Alam kong mahal na mahal ka rin po ni Eilish dahil sa pagmamahal na ipinapakita at ipinaparamdam mo sa kaniya kahit wala na siya. At alam ko rin pong hindi natutuwa si Eilish na nalulungkot po kayo. Mabilis po kayang nakakatanda kapag palagi kang malungkot. Please, always wear your sweetest smile.” Saad ko, naramdaman ko na rin ang pagyakap niya sakin pabalik. “Kaunti na lang talaga iisipin kong ipinadala ka sakin ni Eilish. Kung magsalita ka parang siya.” anas niya, because this is me Mommy Chin. Ako ito but I need to hide my true identity. Kumalas na ako sa pagkakayakap ko sa kaniya
Napabuntong hininga na lamang ako ng matapos kong pag-aralan lahat ng mga transactions na ito. Marami-rami na rin pala silang nakukuhang pera ng kompanya at kung tutuusin kapag nabawi iyun ng kompanya sa kanila. Hindi na aabot ang anim na buwan para mabawi ang lahat ng nagastos dahil sa nasirang building. Halos magkakalahating taon na rin nila itong ginagawa at hanggang ngayon wala pa ring nakakahuli sa kanila. Hindi man lang ba nag-iimbestiga ng palihim si Blaze sa sarili niyang kompanya? Masyado na yata siyang nagfofocus sa iba niyang trabaho. Nilingon ko si Aaron na pumasok ng office ko ng wala man lang katok. “May kailangan ka?” tanong ko ng diretso lang niya akong tiningnan. “It’s a urgent meeting. Nandun na silang lahat, ikaw na lang ang wala.” Blangko niyang saad sa akin. Napakunot na lang ang noo ko dahil mukhang importante nga ang pagmemeetingan base pa lang sa itsura ng mukha niya. Kinuha na ang mga papeles na naglalaman ng mga transactions ng mga tiwali rito sa kompanya
“Wala akong oras para gawin ang bagay na yan. Hindi ko na iyun maisisingit sa oras ko kaya ano bang patunay niyo na ginagawa ko nga? Dahil lang sa lumapit sila sayo at sinabi na binayaran ko sila? paano kung hindi ko sila mga kliyente? Paano kung mga nagpapanggap lang sila para sirain ako? Kilala ko ang mga kliyente ko at malalaman ko kung kliyente ko nga sila kung ihaharap niyo silang lahat sakin, lahat ng lumapit sayo para sabihing binayaran ko nga sila.” may diin kong saad kay Blaze pero blangko lang siyang nakatingin sakin. “I don’t need your anger, Beatrice. Mas mabuti ng umalis ka na ng kompanya.” Muli akong hilaw na natawa sa kaniya. “Yan nanaman tayo, magpapaalis ka nanaman kahit na wala ka talagang patunay.” “Bakit? Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo para sabihin mong hindi mo na maisisingit yun sa oras mo kung buong oras mo ay nakatuon ka sa pagdidisenyo mo? I’m done with your lies.” Nginisian ko siya at inis kong inihagis sa kaniya ang dala-dala kong mga papel. Rinig ko
Nandito lang ako sa office ko, nilalaro ko lang sa mga kamay ko ang hawak hawak kong ballpen. Umiiwas siya sa mga taong nakakakita sa kaniya sa ganung kalagayan. Ayaw niyang malaman ng ibang tao ang kalagayan niya dahil alam niyang gagamitin lang iyun laban sa kaniya.Kailan bumalik ang panic disorder mo Blaze? Nakaya mo ng lampasan iyan noon. Naikuyom ko ang kamao ko at mariing ipinikit ang mga mata ko. Hindi ko na kasalanan kung hindi niya kayang ihandle ang mga problema niya, ang lahat ng nangyayari sa buhay niya. Wala na akong pakialam dun. Ang pagbagsak mo lang ang kailangan ko at hindi ko kailangang maawa sa kalagayan mo.Kung ano mang nangyayari sayo, kasalanan mo na yun.Inalis ko na lang sa isipan ko ang nangyari kanina, hindi dapat ako makaramdam ng awa sa kaniya. Pwede ko iyung gamitin para sa plano ko, ako yung nandun sa tuwing kailangan niya ng makakasama. Ako lang ang masasandalan niya at maaaring magbago ang nararamdaman niya sa akin. Kilala na kita Blaze, alam ko kung
Oo, nakakaramdam ako ng awa sa kaniya pero hindi ganun kalala ang pag-aalala ko o ang awa ko. Napasalampak na siya sa sahig at isinandal niya ang likod niya sa pader habang nakayuko na ang ulo niya. Napahugot ako ng malalim na buntong hininga saka siya nilapitan at hinaplos ang likod niya. “Hindi lahat ng taong pagkakatiwalaan mo ay mananatiling tapat sayo. Hindi lahat ng taong malapit sayo ay mananatili sa tabi mo. Magulo ang buhay Blaze at wala tayong kasiguraduhan sa kung anong mangyayari sa kinabukasan. Sa buhay natin, hindi mo maiiwasang may taong tatraydor sayo kahit isa pa siya sa mga taong pinagkakatiwalaan mo. Wala tayong choice kundi ang magpakatatag at maging malakas dahil kung susuko tayo, kung magmumokmok lang tayo sa isang tabi tayo ang talo dahil parang pinili mo na ring sumuko at hayaan silang pabagsakin ka.” wika ko habang patuloy ang paghaplos ko sa likod niya. Katulad mo Blaze, pinagkatiwalaan kita, ibinigay ko lahat pero hindi pa rin pala naging sapat sayo. Hind
Pare-pareho pa rin kaming mga tahimik dito sa loob ng conference room. Kaya nang bumuntong hininga si Chairman ay rinig na rinig namin.“Hindi ko na alam kung anong nangyayari.” Tanging naiusal niya, tila nahihirapan pa rin siyang iproseso sa utak niya ang lahat ng nangyari ngayon.“Hindi rin ako makapaniwala sa lahat. Malapit kayo ni Mr. Jonathan, Mr. Blaze. Are you sure about him?” tanong pa ng isang matanda.“Hindi dahil sa malapit sa akin ang isang tao ay paniniwalaan ko lahat ng mali niyang nagawa. No, dahil kahit gaano kalapit sa akin ang isang tao kaya ko pa rin siyang parusahan lalo na pagdating sa kompanya ang usapan.” Alam kong nagtatapang-tapangan ka lang ngayon para ipakita mo sa kanila na wala kang kahinaan at hindi nila magagamit iyun laban sayo. Paglabas mo mamaya at mag-isa ka na lang uli dun na uli manghihina ang tuhod mo.Ang kilala nilang matapang at walang kinatatakutan na Blaze ay nagtatago lang sa isang sulok. Itinatago ang lahat ng tunay niyang nararamdaman at m
“Hindi ko rin alam kung kilala ko na ba talaga ang kapatid ko o kung nakilala ko ba talaga siya ng lubusan dahil sa mga nangyayari ngayon, hindi ko na alam, hindi ko na siya kilala, parang hindi na siya yung kapatid kong nakasama ko noon.” Ibang iba sa masayahin kong Ate Camilla. Ganun talaga siguro ang buhay, kapag lumilipas ang maraming taon, marami ring nagbabago.“Just focus to your goal at kapag kontento ka na. Let’s go back at Italy at dun na tayo mamuhay ng tahimik malayo sa kanila.” napatango na lang ako, my heart not contented yet pero hindi ko alam kung ano ba talaga itong nararamdaman ko. I want him to taste my wrath pero dahil lang sa sitwasyon niya, sa kalagayan niya, sa panic disorder niya ganito ang nararamdaman ko. Hindi ko maintindihan ang sarili ko.Ito nanaman lang ang malambot kong puso, maawain ako pero hindi niya deserve ang awa ko.“Thank you so much, Sab.”“No problem basta sabihan mo lang ako.” ngiti niyang saad, nagpaalam naman na siya at lumabas na ng office
Maaga akong nagising, tahimik akong sumisimsim ng kape ko sa kusina nang pumasok si Aurora at nagtimpla rin ng kape niya.“How’s your work?” tanong niya.“Good, okay naman ako dun.”“You sure? Wala bang nangyayaring hindi maganda? That’s your ex-husband company, you’re not doing any dangerous thing, right?” hindi ako nakatingin sa kaniya, diretso lang ang mga mata ko sa kung saan. “Wala na akong alam sa mga ginagawa mo o nangyayari sayo, Beatrice. Medyo nagiging masekreto ka na.” I know, ayaw ko lang idamay sa gulo ko ang taong pinagkakautangan ko sa maraming bagay.Maraming nagawa sa akin at naitulong si Aurora hanggang ngayon kaya ayaw kong ipaalam sa kaniya ang mga ginagawa ko lalo na sa pagpapabagsak kay Blaze at sa kompanya niya. Gusto ko akin na lang yun.“Okay lang ako, you don’t have to worry about me. Wala naman akong ginagawa eh.” Pagsisinungaling ko, tahimik at maganda ang buhay ni Aurora at kung sakali mang ako ang bumagsak dito sa ginagawa ko hindi ko siya mahihila pababa