"Kalilah. Right, it's you!" sabi ni Anthony.
Kita ko pa rin ang gulat sa mga mata niya, medyo namumula nga rin ito dahil siguro sa alak na nainom niya. Nakaawang ang labi niya habang tinitignan ako na parang manghang-mangha sa nakikita niya.
"Do you know him, Kali?" tanong sa akin ni Angelo.
Hindi ako nakapagsalita kaagad dahil kahit ako ay gulat sa mga nangyayari ngayon. Alam kong magkakatagpo muli kami ni Anthony pero hindi ko expected na sa ganitong paraan at lugar.
Anthony looked at me from head to toe as if he had seen something very alluring. Of course, he did. Ako na ang nasa harapan niya ngayon at alam kong maganda ako.
"Is that really you? You look better now," sabi niya gamit ang hindi makapaniwalang boses.
Syempre mas better na ako ngayon dahil sobrang worst ng kalagayan ko noon nang kami pa lalo na nang iwan niya ako mag-isa habang buntis ako.
"Angelo, let's go," sabi ko kay Angelo.
Wala akong balak na makipag-usap kay Anthony or mas humaba pa ang interaction namin doon kaya mas minabuti kong umalis na lang doon. Isa pa, wala akong panahon para makipag-kumustahan sa kaniya. Sapat na ang nakita namin ulit ang isa't-isa.
"Kali, wait!" tawag nito sa akin.
Binilisan ko ang pag-alis doon pero kumalabog ang dibdib ko nang abutan niya ako. Hinawakan pa niya ang kamay ko para lang mapigilan ako sa pag-alis doon kaya naman agad akong napatingin doon.
"Let me go," utos ko sa kaniya.
"You look different person now, Kali. Can I invite you tonight-"
"No, I'm not interested. So, take your hand out of me," sagot ko dahilan nang pagkahinto niya sa pagsasalita.
"You've changed," sabi niya.
Nanatili ang kamay niyang nakahawak sa akin kaya naman nakaramdam ako ng inis dahil doon. How dare him to touch me after all? Pilit kong inalis ang kamay ko sa hawak niya pero mas malakas siya sa akin at mukhang wala siyang balak na alisin 'yon hangga't hindi ako napapapayag na sumama sa kaniya ngayong gabi. Hanggang ngayon ay wala pa rin pa lang nagbabago sa ugali niya dahil gusto niya na siya ang laging masunod sa mga gusto niya.
"Bro, let her go," sabi ni Angelo na nasa likod ko.
Lumipat ang tingin ni Anthony kay Angelo at halata naman sa kaniya na lasing na siya.
"And who do you think you are to command me?" mayabang na tanong ni Anthony kay Angelo.
"Wow," mahinang sabi ni Angelo.
Napalingon ako kaagad sa kaniya at sumenyas sa kaniya na 'wag na lang niyang patulan. I know, Anthony for a very long time at kahit na lumipas na ang limang taon ay sigurado akong gano'n pa rin ang ugali niya. He's still a war freak.
"Are you her new boyfriend?" dagdag na tanong ni Anthony.
Sa inis ko roon ay buong lakas kong inalis ang pagkakahawak niya sa akin. Nagulat siya nang makawala ako sa kaniya kaya naman muli akong lumingon kay Angelo para hilahin siya palayo roon.
Hindi ko alam kung saan humuhugot ng lakas loob si Anthony pagkatapos lahat ng nangyari sa aming dalawa noon. Pagkatapos niya akong akusahan na ang dinadala kong bata ay sa ibang lalaki at hindi sa kaniya. Pagkatapos niyang ipagtabuyan ako kahit na alam niyang wala naman akong ibang matutuluyan na bahay. Pagkatapos niyang magdala ng babae sa bahay na tinutuluyan namin para lang ipamukha sa akin na wala akong halaga at ang habol niya lang ay ang katawan ko.
Naramdaman ko tuloy na para bang may bukol na bumara sa lalamunan ko habang inaalala ko ang nakaraan na halos masira ang buhay ko.
"Kali, are you alright? Do you know that guy? Did he hurt you?" sunod-sunod na tanong naman sa akin ni Angelo.
Binitawan ko na ang kamay niya kanina pa nang makalayo ako mula kay Anthony. Hindi ko rin namalayan na nasa labas na pala ako ng bar dahil wala ng ingay roon. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ko si Anthony at ang kamay niyang nakahawak sa akin nang mahigpit. Pakiramdam ko ay nag-iwan 'yon ng marka dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa akin. Nasaktan na niya ako physically noon at hindi malabong mangyari 'yon ulit ngayon kaya naman natatakot ako.
"I-I'm sorry, Angelo but I have to go," sabi ko.
Hindi ko na hinintay pang magsalita si Angelo at agad na akong tumalikod para makaalis doon.
"Wait, wait! Where are you going?" tanong niya sa akin.
Napahinto naman ako sa paglalakad at napalingon sa kaniya bago magsalita.
"Sa hotel. Mauuna na akong umuwi sa inyo. Paki-sabi na lang kay Claire kapag hinanap niya ako," sabi ko pagkatapos ay pinagpatuloy ko na ang paglalakad ko.
"Then I'll go home too with you. It's already late and it's dangerous to go home alone," sabi sa akin ni Angelo.
Nasa tabi ko na siya at sinasabayan ako sa paglalakad kaya naman napailing na lang ako sa kaniya.
"Nasa ibang bansa tayo. No one will try to harm me here," sagot ko sa kaniya.
"I know but I just can't back to the party knowing that you're on your way to hotel alone," sagot niya sa akin.
Nagkibit lang naman ako ng balikat at hinayaan na lang siya sa gusto niya. Pinagpatuloy ko ang paglalakad ko habang lumilipad ang isip. Why do I have to see him again? For what? Para maalala ang masasakit na dinanas ko sa nakaraan? Para saktan ako ulit at ma-trigger ang trauma?
"I'm sorry, Kali. Pwede ko bang malaman kung sino ang lalaking 'yon? Kung bakit gano'n ka na lang niya ayaw pakawalan kanina?" tanong ni Angelo.
Walang nakakaalam kung sino ang Daddy ni Agatha at wala akong pinagsabihan ng past ko bukod kat Tita Cindy at Eunice. Kahit isa sa mga naging malapit sa buhay ko at naging kaibigan ko ay walang alam sa mga nangyari sa akin noon sa probinsya.
Wala akong balak na sabihin sa iba kung ano ang dinanas ko sa huling relationship ko, kung paano ako sobrang nasaktan, kung paano ako lumaban, at kung paano ko kinaya mag-isa para lang maipagpatuloy ko ang buhay ko.
"H-He's just an old friend," sagot ko at hindi naiwasan ang mautal.
"Old friend or Ex-Boyfriend?" tanong muli ni Angelo.
"Both," tipid na sagot ko.
"Mukhang hindi pa siya nakaka-move on sa'yo," sabi ni Angelo.
"That's impossible," sabi ko pagkatapos ay mahinang tumawa.
Nakita niya lang kasi na nay nagbago sa akin kaya gusto niya ulit ako makausap pero kung gano'n pa rin ako sa dati na walang-wala at hindi pala-ayos ay sigurado akong pagtatawanan niya lang ulit ako.
Nakarating kami sa hotel at nagpahinga ako kaagad doon. Si Angelo na raw ang bahalang mag-message sa mga kasama namin na naiwan sa bar na walang kaalam-alam sa pag-alis naming dalawa. Bigla tuloy akong kinabahan dahil baka kung ano ang isipin nila.
Tulala lang naman ako sa hotel room at pinipilit na alisin sa isip si Anthony. Matagal kaming hindi nagkita at wala akong alam na ibang information tungkol sa mga nangyayari sa kaniya. Ang huling pagkikita namin ay ang palayasin niya ako sa apartment dahil wala na akong maambag sa pagbabayad ng rent. Kasalukuyang nagrebelde siya sa mga magulang niya kaya kami naging live in partner.
May trabaho ako noon pero maliit lang ang sweldo ko kaya naman nauuwi lang 'yon sa pagkain naming dalawa habang siya ay abala sa pambababae. Nang hindi na niya ako mapakinabangan ay pinaalis niya na ako.
I was so young and naive that time. Akala ko kapag laging nand'yan para sa'yo ay mahal ka na. Akala ko kapag ibinigay mo ang lahat ng pagmamahal, matatanggap mo rin 'yon ng sobra pa, but I was wrong. Hindi pala gano'n ang pagmamahal, dahil ang tunay na pagmamahal ay mararamdaman mong masaya kayong dalawa even you both have nothing. Ang tunay na pagmamahal ay ipa-realize sa'yo na mahalaga ka, na deserve mo ang lahat, na itrato ka ng tama, at higit sa lahat ay may ititira kang pagmamahal para sa sarili mo.
Self love ang nakalimutan kong itira para sa sarili ko no'ng mga panahon na 'yon, dahil sa takot kong walang magmahal sa akin ay ibinuhos ko lahat ng pagmamahal sa kaniya. Hindi ko nga lang akalain na sa lahat ng pagmamahal na ibinigay at ipinaramdam ko sa lalaking akala ay mahal ako, lolokohin lang pala ako.
Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Masakit pa rin pala sa tuwing naaalala ko ang pagiging tanga ko noon. Kung pwede lang talagang maibalik ang panahon ay itatama ko ang pagkakamali kong minahal ang lalaking 'yon.
Kinabukasan ay naabutan kong tulog si Claire sa kabilang bed. Hindi ko na namalayan na nakauwi siya kagabi at hindi ko na rin alam kung paano ako nakatulog dahil sa pag-iyak ko. Bakit ba ako umiyak kagabi? Bakit ko ba kailangan iyakan ulit ang lalaking 'yon? Gusto kong mainis sa sarili ko dahil naging mahina na naman ako.
Bumangon ako para maligo kaagad. Pagkatapos ko ay iniligpit ko na ang mga gamit kong inilabas sa maleta ko. Wala naman akong masyadong dalang gamit at hindi ko na rin inalis 'yon kahapon sa bag dahil mahihirapan lang ako ulit ibalik 'yon.
I was wearing pink dress dahil magpi-picture ako sa labas mamaya. Sakto naman na katatapos ko lang sa ginagawa ko nang may kumatok sa room namin kaya agad akong nagpunta roon para buksan.
"Good morning!" masiglang bati sa akin ni Angelo.
Napangiti naman ako at naalala ang pagsama niya sa akin kagabi sa pag-uwi. Hindi ko tuloy alam kung may nasabi na ba ang mga kasama namin dahil sa pagkawala naming dalawa kagabi.
"Good morning, Captain. Tulog pa si Claire, mukhang nasobrahan sila sa pag-inom kagabi," sabi ko sa kaniya.
Nakaligo na rin si Angelo habang nakasuot ng plain white shirt at black pants. I could also smell his manly perfume.
"Oh, yeah. One am na yata sila nakauwi kaya hanggang ngayon ay tulog pa rin ang iba," sagot naman niya sa akin.
"Si second officer Enrico at Miss Diane pa lang ang gising. So, I think mauna na tayong mag-breakfast sa kanila?" sagot niya sa akin.
Napayuko naman ako at napatingin sa paa ko dahil nakatapak lang ako.
"Yeah, sure! I'll just wear my sandals first," sabi ko sa kaniya.
Kinuha ko ang sling bag ko bago ako tuluyang lumabas sa hotel room. Naabutan ko namang nakapamulsa si Angelo sa labas habang naghihintay sa akin doon. Kagaya nga nang sabi ni Angelo ay apat pa lang kaming gising. Eight kaming magkakasama, so basically tulog pa ang apat.
"Do you have plans for today? Mamayang gabi pa ang balik natin sa Pilipinas. Pwede pa tayo maglibot at mag-shopping," suhestiyon na sabi ni Angelo.
"I'll go for shopping later, Capt. Malapit na kasi birthday ng mother ko. Kasama ko si Ria and you guys can go with us too," sagot ni Diane.
"How about you, Kali?" Tanong sa akin ni Angelo.
"I have no plans except for taking a picture of myself later. So, I'll just go wherever you guys go," sagot ko pagkatapos ay nagkibit ng balikat.
Iyon ang napag-usapan namin habang kumakain kami ng breakfast. Nakaalis na rin sina Enrico at Diane kaya naiwan na naman ako kasama si Angelo sa table. Hindi pa kasi siya tapos kumain at si Diane naman ay umalis kaagad para makaligo, si Enrico naman ay gigisingin ang iba pa.
"Shoot! I forgot my phone sa room," sabi ko nang buksan ko ang sling bag ko at nakitang walang phone roon.
"'Yon ba ang gagamitin mo para mag-picture? I have my DSLR here, pwede kong ipahiram sa'yo," sabi ni Angelo.
Napatingin naman ako sa gilid niya at ngayon ko lang napansin na may dala rin pala siyang bag. Napailing naman ako bago muling magsalita.
"No, it's okay. Nakakahiya kung hihiramin ko 'yan, isa pa hindi ko alam kung paano gamitin," sagot ko naman sa kaniya.
"No, hindi 'yon nakakahiya. Alright, kung ayaw mong hiramin. Ako na lang ang magpi-picture sa'yo para hindi ka mahirapan," sabi niya.
Imbis na hiya ang maramdaman ko sa suhestiyon niya ay bigla naman akong na-excite. Isa 'yon sa mga pangarap ko, ang may mag-picture sa akin gamit ang mamahaling camera kaya naman nag-agree ako sa kaniya.
Ginawa ko lang ang dapat gawin sa mga araw na 'yon at nang matapos ay sumama akong mag-shopping kina Diane. As usual ay para kay Agatha lahat ang nabili ko at wala akong nabili para sa akin. Nang matapos kaming mag-shopping ay kumain naman kami at nagpahinga sa hapon para sa muling mahabang pag-flight namin.May hang-over pa halos si Claire dahil sa pag-inom nila kagabi kaya natulog siya sa hapon. Nag-ayos na lang ako sa kwarto at ako na rin ang nag-ayos ng iba niyang mga gamit dahil masakit daw ang ulo niya. Mas mainam na matulog na lang siya ngayon dahil baka hindi pa siya makapag-duty nang maayos mamaya."Thanks, Kali. Ililibre na lang kita ng food mo mamaya sa Singapore," sabi niya nang magising siya."No worries. Kumusta na ba ang pakiramdam mo? Masakit pa rin ang ulo mo?" sunod-sunod kong tanong sa kaniya."I feel much better now. Mawawala na ng tuluyan 'to mamaya kapag naligo ako ulit," sagot niya.Tumango naman ako at hindi nakapagsalita dahil may nag-door bell sa room namin.
I couldn't quite imagine that Anthony was on the same plane with me for the entire flight. Kaya naman nagpapasalamat ako na nakarating din kami sa Pilipinas at muli akong makakapagpahinga kasama ang daughter ko."Thank you!" nakangiting sabi ko sa mga pasaherong bumababa.Napahinto nga lang ako at nawala ang ngiti sa labi ko nang huminto si Anthony sa harapan ko. Manghang-mangha pa rin niya akong tinignan kaya naman pilit akong ngumiti sa kaniya."Thank you for flying with us, Sir!" nakangiting sabi ko sa kaniya."Thank you, Miss Kali." Sabi niya bago tuluyang umalis doon.Nang makababa lahat ng pasahero ay halos mapabuntong hininga na lang ako habang hila-hila ang luggage ko. "Did he asked your number?" As usual ay gano'n na naman ang tanong sa akin ng mga kasama kong cabin crew lalo na si Claire."Of course not!" pagtatanggi ko naman sa kanila.Hindi sila natigil na pag-usapan si Anthony at talagang hangang-hanga sila rito. Gusto ko na lang mairap doon. Kung alam niyo lang kung ga
Pakiramdam ko ay nadagdagan ang stress na nararamdaman ko dahil sa mga lalaking ito. Una ay si Anthony na pilit na nangungulit sa akin pagkatapos ay pumapangalawa naman si blue eyes man. "Your new suitor?" tanong sa akin ni Eunice.Kanina pa siya nagtatanong sa akin about sa lalaking kinausap ko sa kabilang table at wala naman akong magandang maisagot na ikasa-satisfy niya dahil pangalawang beses pa lang naman kaming nagka-interact ng lalaking 'yon."No, of course not! Pangalawang beses pa lang namin 'tong nagka-interact," sagot ko naman."Wow! Iba talaga ang gandang meron ka," sabi ni Eunice pagkatapos ay ngumisi sa akin.Napailing naman ako at napairap dahil hindi talaga ako interesado roon.Napatingin ako muli sa kabilang table at nakita kong nakatingin pa rin si blue eyes. Napairap ako dahil kumindat ito sa akin. My gosh! Why is he acting like that?"Bagay kayong dalawa! Bakit hindi mo bigyan ng chance? Mukhang mabait naman e," suhestiyon na sabi ni Eunice sa akin."Oh come on, E
"I'll leave you here for now, Agatha. Mag-behave ka habang wala ako," sabi ko kay Agatha.Nasa restaurant kami ngayon at iiwanan ko muna siya kay Tita Cindy dahil may inaasikaso akong mga papel para ma-enroll ko na si Agatha. Hindi ko siya pwedeng isama dahil isa ko pa siyang aalagaan doon habang may ginagawa. Wala rin naman si Eunice dahil nasa trabaho siya kaya kay Auntie Cindy ko muna siya iiwanan."Okay, Mom," sagot niya sa akin gamit ang maliit na boses.Napangiti naman ako at bahagya kong ni-pat ang ulo niya bago ako nagtaas nang tingin kay Auntie Cindy."Don't worry about her, Kali. Sobrang behave niyan lagi kapag wala ka," sabi niya sa akin.Muli akong napangiti at napatango dahil kilala ko rin ang anak ko. Kapag sinabi kong mag-behave siya ay ginagawa niya kaya naman natutuwa ako sa kaniya dahil masunurin siya at marunong umintindi."Ikaw muna ang bahala sa kaniya, Tita Cindy. Babalik din ako kaagad once na makatapos ako kaagad," sabi ko."No worrie, Kali. Sige na para makat
"Ako na ang maghahatid sa inyo kung ayos lang sa'yo," sabi sa akin ni Roswell.Nakapagpaalam na kami kay Tita Cindy na uuwi na kami dahil hapon na rin. Ayaw naman na niya akong patulungin sa restaurant dahil marami na rin naman silang gumagawa roon. Sinabi niya na i-spend ko na lang daw ang oras ko kay Agatha."No, it's okay. Maaga pa naman. Magta-taxi na lang kami," sagot ko sa kaniya.Kabado ako habang palabas dahil kailangan naming dumaan sa dining. Kanina ko pa rin hinahanap si Annie para itanong kung naroon pa ba si Anthony kaya lang ay hindi ko siya mahagilap. Laking pasasalmat ko naman nang makalabas kami sa restuarant."Please, Kali," paki-usap niya.Magsasalita na sana ako para sabihin kong hindi ako payag na ihatid niya kaming ulit ni Agatha kaya lang ay may biglang tumawag sa akin."Kalilah!"Nang mabosesan ko kung sino 'yon ay agad kumalabog ang dibdib ko. What the hell?! Akala ko pa naman ay wala na siya rito! Nataranta ako at napatingin kay Agatha bago kay Roswell."S-Si
Itinawa ko na lang ang kabang nararamdam ko pagkatapos ay umiling sa kaniya. Ang mga lalaki talaga ay magaling sa mga ganitong salita."Why are you laughing? I'm serious, Kali. Kahit itanong mo pa kay Damian," sabi niya."Damian? 'Yung kaibigan mo na mayabang? No way! Hinding-hindi ko na kakausapin 'yon!" reklamo ko kaagad sa kaniya.Naalala ko na naman tuloy ang araw na muntikan na nila akong masagasaan sa kalsada! "Alright, pero totoo ang sinasabi ko. I find you interesting. Ngayon pa lang ako naka-interact ng babaeng katulad mo," sabi niya."Of course! Nag-iisa lang ang tulad ko. I'm rare!" mayabang at taas noo ko namang sagot sa kaniya.Bahagya siyang natawa at tumango-tango na para bang sang-ayon siya sa sinabi ko. Umayos siya nang upo pagkatapos ay lumingon siya sa akin."I like your personality, Kali. Kaya kahit hindi mo pa ako binibigyan ng chance, ipipilit ko pa rin ang sarili ko sa'yo. I'll court you even your daughter Agatha," pagsasalita niyang muli.Napanguso ako dahil s
"He saw, Agatha?" tanong sa akin ni Eunice.Kagabi pa lang ay tinawagan ko na siya para sunduin si Agatha sa apartment. Gustong-gusto naman 'yon ni Eunice dahil na-miss niya raw ang anak ko kaya naman maaga siyang nagpunta sa bahay.Tulog pa si Agatha at nagluluto ako ngayon ng breakfast namin. Medyo kinakabahan pa nga ako sa tuwing naaalala ko na susunduin ako ni Roswell doon mamaya. Nasabi ko na rin kay Eunice ang lahat, umpisa sa muli naming pagkikita ni Anthony hanggang sa pagpapanggap ni Roswell bilang husband ko."Nasulyapan niya lang pero hindi naman niya nakita nang matagal," sagot ko."I can't believe it! Type ka talaga ng Roswell na 'yon? Kasing haba ba ng buhok ni Rapunzel ang buhok mo?" natatawang sabi niya.Napanguso naman ako dahil nasabi ko rin sa kaniya ang mga sinabi sa akin ni Roswell. Kailangan ko rin kasi ng opinyon ng iba lalo na kapag galing kay Eunice."Kahit ako ay hindi makapaniwala na handa siyang mag-aksaya ng oras para sa aming dalawa ni Agatha. He said tha
We ate there for a while nang ma-serve ang mga pagkain namin. Sobrang daming in-order ni Roswell at tingin ko ay hindi naman namin mauubos ang lahat ng 'yon. "Enjoy our food, Kali," sabi niya. Inilapit niya sa akin ang ibang mga pagkain kaya naman tumango na lang ako sa kaniya at isa-isa kong tinikman ang mga pagkain doon. "Nabanggit mo na businessman ka. So, what business do you have?" pagsisimula nang tanong ko sa kaniya. "I have a lot of businesses like trucking business, a big farm in province, at hindi ko na maisa-isa dahil sobrang dami," natatawang sabi niya. "Oh, and I also own the Dragon Empire Builders company," dagdag na sabi pa niya. Halos masamid naman ako sa kinakain ko dahil sa gulat. Agad akong uminom ng tubig at pilit kong kinalma ang sarili ko. Hindi ko alam kung tama ba ang narinig ko mula sa kaniya. He owns that company?! "I-Ikaw ang owner ng sikat na company na 'yon?" pag-uulit na tanong ko pa sa kaniya para makasiguro ako. Natawa siya habang kumakain pagka