Fastforward..
It's bee 4 years simula ng mamatay si Hailey at ang anak nila ni Killian, marami ang nagbago lalo na sa binata, bumalik ito sa dati na mainitin ang ulo, arogante, strict at seryoso. Pero kahit na gano'n ay nandiyan pa rin ang kanyang mga kaibigan na nakaalalay sa kanya.
Kasalukuyang nasa opisina si Killian, katatapos niya lang pumirma ng mga papeles na kailangan niya ay tumayo ito at kumuha ng alak. Sa nakalipas na taon ganito ang nagiging routine niya papasok sa opisina at mag iinom. Halos naging miserable ang buhay niya ng mawala ang kanyang sawa at anak at hanggang ngayon ay patuloy pa rin siyang nagluluksa.
Nang makuha niya na ang alak ay bumalik na siya sa kanyang upuan at nagsimulang uminom, hindi niya mapigilan ang hindi mapatingin sa litrato ng kanyang asawa na nakapatong sa kanyang table, nagsimula na namang tumulo ang kanyang luha na agad niya namang pinunnasan.
'I miss you wife, please comeback to me. Ang tagal mo ng nawala pwede
Hailey POV It's been 5 years pero wala pa rin akong maalala, kapag nandito sila daddy at tinanong ko ay hindi nila ako masagot ng maayos ang sabi lang nila sa akin ay dito talaga ako nakatira. Simula ng magising ako sa aksidente at nagkaamnesia ay si Gian na ang nakakasama ko dito, kahit sa panganganak ko ay siya din ang nakasama ko. Minsan ko na rin tinanong si mommy tungkol sa ama ng anak ko pero lagi lang nito iniiba ang usapan. Pakiramdam ko ay may itinatago sila sa akin, may mga bagay sila na ayaw sabihin sa akin, sa loob ng limang taon pakiramdam ko ay malaki ang kulang sa pagkatao ko at gusto kung malaman 'yon lalo na ang nakaraan ko. Nasa matinding pag iisip ako ng may biglang humila sa bestida ko at nakita ko ang anak ko. He is already 4 years old, pero kahit na gano'n ay matalino siya at diretso na magsalita mukhang nakuha niya ang katalinuhan sa kanyang ama kahit ang hugis ng mukha at mata ay hindi niya nakuha sa akin. "Mommy what are you t
Philippines.... Kakalapag lang ng eroplanong sinasakyan nila Hailey, mas lalo siyang nakahinga ng maluwag dahil sa wakas ay nakarating sila sa Pilipinas ng walang naging problema. Alam niyang hahanapin siya ni Gian oras na malaman nito na wala sila sa bahay at baka pati ang kanyang ama, pero ayaw ng magpapigil pa ni Hailey para malaman ang katotohanan. "Mom is this Philippines?" the little boy ask. "Yes baby, nandito na tayo." nakangiti namang sagit ng dalaga. Hawak hawak niya ang maliit na kamay ng anak habang pababa sila ng eroplano, pakiramdam ni Hailey ay dito niya mahahanap ang sagot sa kanyang mga kasagutan kaya hindi siya magsisisi na umuwi sa lugar na ito kahit pa may amnesia siya. Nang makuha na nila ang mga bagahe nila ay agad na silang lumabas ng airport. "Are you hungry honey?" Hailey asked to her son. "I little bit mommy," sagot naman nito. At dahil nakaramdam na din ng gutom ang dalaga ay nagpasya muna si
Gian POV Maagang natapos ang inattendan kung business conferrence himbis na tatlong araw ay naging dalawang araw lang ito kaya maaga akong umuwi, kasalukuyan na akong nakasakay sa kotse pauwi ng bahay dahil kakalapag lang din ng sinasakyan kung eroplano. Habang nasa kotse ako ay hindi ko maiwasan ang isipin ang nangyari sa loob ng limang taon, nakiusap sa akin si tito Drake na alagaan ko si ang anak niya dito sa Paris dahil na aksidente ito at nagkaroon ng amnesia. Magkaibigan ang mga magulang ko at magulang ni Hailey kaya tinanggap ko ang hininging pabor nito. Nang makita ko si Hailey sa unang pagkakataon ay nagulat ako, hindi ko makakalimutan ang kanyang itsura, siya ang babaeng nabangga ko na asawa ni Killian at nalaman ko din na buntis ito. Noong una ay nakaramdam ko ng takot dahil sa nagawa ko, alam kung magagalit si tito Drake kapag nalaman niyang ako ang bumangga sa kanyang anak at naging dahilan kung bakit ito nagkaamnesia at 'yon ang hindi ko hahayaa
Hailey POVKatatapos ko lang mag ayos ng mga pinamili namin sa super market, mabuti naman ay nagmukhang bahay na itong tinutuluyan namin dahil may laman na ang kusina. Inayos ko na din ang inorder kung pagkain para sa hapunan namin at ng maready na ang lahat ay lumabas na ako sa kusina para tawagin ang anak kung nanonood ng cartoons."Kian, let's eat na. Mamaya mo na ipagpatuloy 'yang panonood mo," wika ko at mabilis naman itong tumayo at lumapit sa akin."Tara na mommy," sagot niya naman at hinila na ako sa hapagkainan.Laking pasasalamat ko na lang sa Diyos dahil binigyan niya ako ng anak na magiging lakas at sandalan ko para mabuhay."Anak saan mo gustong mag aral?" tanong ko dito sa kalagitnaan ng pagkain namin.Nilunok muna nito ang kanyang kinakain bago tumingin sa akin. "Can I stop for a while mom?" He said."Why?""Eh kasi mommy alam ko naman na konti lang 'yong pera natin at ayaw ko ng mabawasan pa 'yon pag nag aral pa
Killian POV Nandito ako ngayon sa bahay dahil walang pasok sa opisina, wala akong plano na umalis at gusto ko lang ay manatili dito sa bahay. It's been 5 years simula ng iwan ako ng mag ina ko pero sariwa pa rin ang sakit dito sa puso ko at hanggang ngayon ay nandito pa din ang sakit. Kahit na sinusubukan kung mahalin si Seline ay pakiramdam ko hindi pa din ito sapat, hindi ko pa rin kayang bitawan ang asawa ko, pero hindi ko naman pwedeng ikulong sila. Nandito lang ako sa kama ko nakaupo habang hawak hawak ang litarto ni Hailey at ultrasound ng anak namin ng bumukas ng pinto at iniluwa no'n ang mommy ko. "Nagkukulong kana naman dito anak," wika ni mommy ay naglakad palapit sa akin. "Nagpapahinga lang ako mom," sagot ko naman dito. Napatingin siya sa hawak hawak kong mga litrato. "Namimiss mo na naman ang mag ina mo." "Always mom," mahinang bulong ko. Bumuntong hininga naman ito. "Limang taon ng nakalilipas anak
Sa mga nakalipas na linggo ay naging maayos ang relasyon na meron sina Killian at Seline, kaya labis na lamang ang saya na nadarama ng dalaga dahil dito. Iniisip niya na tuluyan niya ng nakukuha ang puso ng binata. Kasalukuyang silang nasa sasakyan ng binata dahil ihahatid siya nito sa bahay ng kanyang kaibigan bago ito pumunta sa opisina, hindi din nagtagal ay narating nila ang bahay kung saan siya pupunta. "Gusto mo bang pumasok muna sa loob?" tanong ni Seline, ngunit umiling lang si Killian. "I need to go in the office now, marami pa akong kailangan na tapusin." sagot naman nito. Tumango naman si Seline at saglit na hinalikan ang binata sa pisngi at bumaba na ng sasakyan, kumaway pa ito kay Killian bago tuluyang pumasok sa loob ng bahay ng kaibigan. Agad naman na inistart ng binata ang makina ng kanyang sasakyan at nagsimula ng magmaneho ng kanyang kotse papunta sa opisina. Halos 30 minutes din ang naging byahe ni Killian dahil hind
Killian POV Habang nagmamasid ako sa mga building na nakikita ko sa glass window ng opisina ko ay marahas na bumukas ang pinto himbis na singhalan ko kung sino man 'yon pumasok ay hinahayaan ko na lang sa pag aakalang ang sekretarya ko ang pumasok. Narinig ko ang boses ng sekretarya ko na animo'y may pinipigilan na pumasok sa opisina ko, maya maya pa ay may nagsalita na boses babae at ng marinig ko 'yon ay pakiramdam ko tumigil ang mundo ko. No'ng una ay ayaw ko muna lumingon dahil ayaw kung umasa at baka ka boses niya lang 'yon dahil kahit limang taon na ang nakalilipas ay hindi ko makakalimutan ang boses na 'yon. Ilang minuto pa ang lumipas at patuloy pa rin silang nagtatalo ng sekretarya ko kaya napagdesisyunan ko ng lumingon at patigilan sila. Nang lumingon ako sa pintuan kung nasaan sila ay tila nawalan ako ng boses at nanlambot NG MG tuhod ko ng makita ko ang babaeng hawak hawak ng sekretarya ko na patuloy hinihila palabas at nakita ko ang pagti
Nagulat si Hailey ng bigla na lang siyang hinila ni Killian at pinaupo sa upuan, pagkatapos ay naglakad ito sa pinto at kinausap ang kanyang sekretarya at nilock ang pinto. Naglakad siya pabalik kung saan ako nakaupo. "Tell me the truth Hailey, anong nangyari sa'yo? Bakit hindi mo ako kilala? At bakit ka nag aapply sa kompanya ko?" seryosong tanong nito. Napayuko naman ako, sa totoo niyan ay nahihiya ako sa kanya sabihin sa kanya pero wala naman akong ibang choice kung ito lang ang magiging paraan para magkaroon ako ng trabaho susulitin ko na. "Kailangan ko kasi ng trabaho para magkaroon ng pantustos sa pang araw araw na buhay ko. At tungkol naman sa unang tanong mo ay hindi ko din 'yan masasagot dahil kahit ako ay hindi ko din alam ang nangyari. Sa totoo lang hindi ako sigurado kung kilala ba talaga kita o hindi, nakakahiya man sabihin pero kasi wala kasi akong maalala dahil may amnesia ako." malungkot na turan ko. Halos mapanganga si Killian dahil s