A month had passed. Ganoon pa rin ang buhay ko. Papasok ako sa umaga, uuwi sa gabi, at pagkatapos ay papasok bilang janitress sa gabi. It's been a month since Cameron last contacted me. Magmula ng araw na gamitin niya ako ay hindi na siya nagparamdam. It must be a serious problem
Wala sa sarili akong patayo at tinakbo ang distansiya patungong sink. Pikit-mata akong sumuka kahit purong laway lang naman ang sinusuka ko. Parang hinuhukay ang aking sikmura na humawak pa ako sa edge ng sink para kumuha ng lakas.
Someone caressed my back as I continue vomiting. “Ayos ka lang, Chloe?”
Nang matapos ako ay saka lamang ako nagmumog at tumuwid nang tayo. Hinarap ko si Patty at tumango. “Oo. Ayos lang ako.”
“Namumutla ka, oh. Nilalagnat ka ba?” Pinagdampi
“Chloe, ayos ka lang?” nag-aalalang tanong ni Ate May Ann at dinaluhan ako. “Ilang araw ka nang nanlalata, ah. Pinapabayaan mo na naman ba ang sarili mo?”Pilit akong ngumiti at umiling. “Maayos lang ako, Ate May Ann. Medyo masakit lang ang aking ulo.”Tatlong araw na ang nakakaraan magmula nang malaman kong nagdadalang tao ako. Walang nakakaalam pwera kay Madam Julia na talagang suportado ako sa pagbubuntis. He was the one who bought my vitamins and nagbilin din siya ng mga bagay-bagay na huwag ko raw gawin habang nagbubuntis.Hindi na ako hinahatid-sundo ni Manong Ciriaco na ipinagtataka ko. Hindi ko tuloy alam kung nakauwi na ba si Cameron o hindi pa. Hindi rin kasi siya bumibisita sa Ferrell building tuwing gabi kaya hindi ko alam. Sana naman ay magparamdam siya. Kahit si Hector ay wala r
Umihip ang malamig na hangin. Wala sa sarili kong niyakap ang aking sarili. I sniffed and cleared my throat. Alam kong masama para sa mga buntis ang magpahamog sa labas, ngunit ito lang ang paraang alam ko na kakalma ako.He's treating me coldly. Hindi ako tanga at hindi ako manhid para hindi 'yun mapansin. Sa tatlong linggo na lumipas, ni minsan ay hindi niya ako binisita sa Ferrell Building o kahit dito sa bahay. He would always calls for a service at ako namang hangal, pupunta. Iniisip ko rin kasing ang perang ibabayad niya ay gagamitin ko para sa anak namin dalawa.Hindi ko alam kung kailan ko sasabihin sa kaniyang nagbunga ang mga pinaggagawa namin, o dapat ko bang sabihin ang totoo. Na ako at si Briana ay iisa lamang. Ngunit paano? Kung iniiwasan niya na ako. He's afraid of commitment, it's really possible for him to ask me na ipalaglag ang bata. Isang bagay na hinding-
Chapter 37 “I knew it was you.” Nilingon ko ito at napaatras. “H-Hector.” Bumaba ang kaniyang tingin sa 'king hawak na maskara bago siya nag-angat ng tingin sa 'kin. “You are Black Butterfly. His rented prostitute.” Napayuko ako at humikbi nang todo. Buong akala ko itutulak niya ako matapos malaman ang totoo kong pagkatao. Laking gulat ko nang hilahin nito ang aking braso at kinulong sa isang mahigpit at mainit na yakap. Humagugol ako at umiyak sa kaniyang d****b. “Hush…” he caressed my hair. “Bakit ganu'n, Hector?” I sobbed. “Lahat naman binigay ko sa kaniya. Umasa pa ako kasi hindi niya gusto ang ikakasal sa kaniya pero bakit—”
“Ate, bakit tayo nag-iimpake?” tanong ni Clein.Nginitian ko lang ito at nagpatuloy sa pagliligpit ang aking mga damit. Hindi ko na sinama ang mga damit na binili niya sa 'kin. Buo na ang aking pasya. Aalis ako, lalayuan ko siya, at itatago ko sa kaniya ang katotohanang may anak siya sa labas.“Patty, naimpake mo na ba ang mga gamit mo? Aalis na tayo,” I said.“Ate Chloe,” tawag sa 'kin ng isang boses. Nilingon ko ito at natagpuan si Clea. “Ate, sa bahay na lang kaya tayo tumuloy?”“At ikaw sino ka?” Hinarap siya ni Clein. “Ang aga mong namulabog, ah. Ate ka pa ng Ate kay Ate Chloe. Sino ka? Kaano-ano ka namin?”Kita ko kung paano pinilit ni Clea ang kaniyang n
Pagkatapos ng aming naging usapan ni Hector ay nagdesisyon na akong pumasok dahil papalalim na ang gabi. Kahit hindi ako handa sa 'king pinagbubuntis ay masaya pa rin ako sa anghel na pinagkaloob sa 'kin ng maykapal.Bago ako pumasok sa silid na aking inuukupa ay napagawi ang aking paningin sa pintong inuukupa ng aking kapatid. Napansin ko ang munting siwang nito, ibig sabihin ay hindi niya ni-lock ang pinto. Nag-isip pa ako kung papasok ba ako.Sa huli ay napagdesisyunan kong pumasok. Maingat ang aking mga hakbang habang tinatahak ang kaniyang higaan. As soon as I reached his spot, I slowly sat on the bed near him. My hand reached for his hair and brushed my fingers softly against his ruffled hair.“Patawarin mo si Ate, Clein ah.” I bit my lip to stop myself from crying. “Ginawa ko lang naman 'yun para sa 'yo
4 years later…Mariin kong pinikit ang aking mga mata at hinilot ang aking sintido. Masakit ang aking buong katawan at gusto ko nang magpahinga.“Nurse Bria! Gusto ka raw kausapin ni Dok Ramos!” wika ni Glenda nang makalapit ng nurse station.Napaismid ako. “Haharutin na naman ako nu'n, e.”“Igop naman si Doctor Ramos, e. Hindi ka na lugi,” makahulugang sambit ni Nurse Angel.Inirapan ko na lang sila at nagtungo na sa pribadong opisina ni Doctor Ramos. May mga pasyente akong nakakasalubong na nginingitian ako at 'yun iba ay binabati ako.It's been four years. Wala na akong balita sa kaniya. I just graduated last year and now I'm a licensed nurse. Masaya
Nagising ako dahil sa halik na pumupupog sa 'king mukha. Dahan-dahan akong gumalaw at nag-inat ng katawan bago dahan-dahang iminulat ang aking mga mata. Napangiti ako sa mukhang bumungad sa 'king pagdilat.“Good morning, Mama! Breakfast is ready!” bungad sa 'kin ni Cambria.I reached my hand to caress her cheeks and slightly them them. “Good morning, baby. Ang aga mo namang magising.”Ngumiti ito at lumitaw ang kaniyang dimples sa magkabilang pisngi. “I'm excited, Mama! Sabi ni Lola we'll go to school today.”“Brie! I told you, h'wag mong gigisingin si Mama! She's tired from work!” sigaw ni Cole galing sa labas.“You're too late! Mama is awake!” ani ni Brie at humagikhik. She lo
“Hello, Chloe Asuncion. Did I surprise you?”Ramdam ko ang panlalamig ng aking buong katawan habang nakatitig sa lalaking prenteng nakaupo sa couch at nakade-kwatro na para bang siya ang nagmamay-ari ng tahanan. His formed into a devilish grin but his silver eyes are giving me deadly glares.Pasimple akong naglibot ng paningin. Piping humihiling na sana ay wala rito ang mga anak ko. Dumapo ang aking paningin kay Hector na nakatingin din sa 'kin habang ang kaniyang mga mata ay tila ba'y humihingi ng paumanhin.Wala sila Collin. The thought itself temporarily made me feel relief. Ngunit nang tumayo si Cameron at nagsisimulang humakbang palapit sa 'kin ay muling nilukob ng kaba ang buo kong pagkatao.Nang makarating ito sa 'king harapan ay para akong tinakasan ng aking tinig. I can'