A HUGE 'GS CORP' ang nakasaulat sa harapan ng isang malaking building. Labas masok ang mga taong base sa kasuotan ay malamang na nagtatrabaho sa naturang building. It was huge and modern. Sobrang ganda tingnan rito sa labas. I inhaled deeply bago mariin na hinawakan ang strap ng bag ko. Bumuga ako ng marahas na hangin bago tumungo sa malaking entrance ng kompanya. A guard saw me coming kaya naman agad niya akong hinarangan. "Saan po kayo, maam?"Ipinakita ko sa kanya ang Flyer na dala ko. Tiningnan niya lang ang flyer bago bumuntong hininga at hinayaan akong makapasok. "Last floor Maam." "T-thank you po."Tumango lang ang guardiya. Tumuloy ako sa loob at namamanghang napatingin sa kabuuan ng looby. Nasa lobby pa lang ako pero ang ganda na ng interior. Halatang mayaman na mayaman ang nag mamay ari. Dumeretso ako sa isa sa mga elevator, sakto naman na paglapit ko may bumukas, lumabas doon ang mga empleyado mula sa itaas, hinintay ko muna silang makalabas lahat bago ako pumasok. A
MY LIFE instantly change after signing that marriage contract. Nakatira ako sa isang magarbong bahay, may sariling loptop, mamahaling cellphone, hindi ko na pinoproblema ang pangkain ko sa araw araw. Sayang nga lang at hindi ito naabutan ni Mama. If she was able to survive that attack siguro hindi ako nag iisa ngayon. But she surrendered. But I can't blame her. She suffered too much and I guess giving up was the only choice she had. Ayaw na niyang magtiis pa sa nararamdamang sakit. Bumuntong hininga ako saka ipinagpatuloy ang pagtipa sa keyboard ng loptop. Inalis ko sa isipan ko ang panghihinayang na iyon. Siguro, hindi man naranasan ni Mama ang nangyari sa akin ngayon alam kong masaya siya para sa akin. Hindi man niya naabutan ang kinhihinatnan ko ngayon, alam ko na napanatag na siya sa kung nasaan man siya ngayon. -Supposedly sekretarya ako ni Mr. Salazar. But since I accepted the offer and signed that marriage contract. Hindi niya ako pinagtrabaho sa kompanya niya bilang sekreta
GRADUATION DAY came up. Sobrang bilis ng takbo ng araw. This was one of the best day of my life na hindi ko kailanman makakalimutan. And because I don't have someone with me dahil wala na si Mama. Si Connor ang nagsisilbi kong escort. He's with me since utos ni Sor Terrence na samahan niya ako wherever I go kahit pa hindi naman na kailangan. He become my instant personal body guard because that was sir T said. Okay naman si Connor. Though hindi kami ganoon na nag uusap lagi. But he's always ready kapag may pupuntahan ako. Lagi lang siyang nakaantabay sa akin. One call away ika nga nila. While marching towards the stage with him by my side. Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng pagkailang. Yung mga ka batchmate ko kasi nakatingin sa amin lahat. It's not because I was able to pass all the exam and even part of the cum laude's but because I am with Connor. He's dominant awra is screaming. He's beyond handsome I can say. Having the perfect figure and handsomeness is eye catching to wome
He did not mention anything about me. Kaya expected ko ng hindi niya talaga ako maalala. Ilang taon na rin naman ang lumipas simula ng umalis sila sa probinsyang iyon e. Sa dami ng taong makikilala at makakasalamuha niya. Hindi na nakapagtataka na hindi niya ako naalala. Hindi ko rin naisip na siya ang may ari ng corporation pinagtatrabahuan ko, hindj naman kasi agad na ipinakilala ang may ari ng kompanyang iyon. Ang layo na pala talaga ng narating niya. Sakay ng pribadong eroplano na pagmamay ari nina sir T. Tinungo namin ang Germany para puntahan siya. It tooks a few hours before we arrived at one of the Germany's international Airport. Hindi ko lubos maisip na dahil sa desisyon kong ito. Magtatagpo ulit ang landas naming dalawa ni Giovanni. Nang lumapag ang eroplano na sinasakyan namin sa airport. Isang itim na roll royce ang naghihintay sa amin sa ibaba. Kanina lang aya agad na inimporma ni Sir T ang butler ni Giovanni na kasama nito sa Germany. Lulan ng sasakyan muli akong na
"A-ah y-yes sir." Hindi ko na mabilang sa daliri kung ilang beses akong lumunok. Pero sa ginagawa ko para namang hindi naalis ang kung ano mang nakabara sa lalamunan ko kung meron man. The man in front of me is beyond the word handsome. He's more than that. Is he really Giovanni? Yung kalaro ko noon? Tama nga si Connor sobrang gwapo nga niya. "You can leave that here." Paos ang boses niyang sambit. Itinuro niya ang lamesa na nasa gilid ng kanyang kama. Hindi ako nakapagsalita. Napipilan ako. Hindi lang dahil sa angkin niyang kagwapuhan kundi sa tingin niyang hindi napuputol at sinusundan ang bawat galaw ko. "You may, leave." Tumango na lamang ako pagkatapos kong mailapag ang tray ng pagkain. Malalaki ang aking hakbang na lumapit sa pinto at agaran na lumabas. Napasandal ako sa pinto ng maisara ko ito. Hindi ko akalain na ganoon ang itsura niya. Ang laki na ng ipinagbago niya. Muling naglaro sa isip ko ang gwapo niyang mukha. Perpektong angulo ng ilong, bahagyang makapal na labi
HINDI KO maiwasan ang kabahan sa tuwing hinahatid ko ang pagkain niya. Sa pinto pa lang kasi ramdam ko na ang malamig niyang awra. Pero kailangan kong gawin ito. Kailangan kong panindigan ang naging desisyon ko. Kung hindi ko ito gagawin, baka magalit siya sa akin. Kumatok ako ng tatlong beses bago ko pinihit ang seradura upang mabuksan ko ang pinto ng kwarto niya. Agad na yumakap sa katawan ko ang lamig ng aircon. Isang mangkok ng adobong manok, kanin at isang baso ng tubig kasama ang kanyang gamot ang nakalagay sa tray na dala dala ko. Hapunan na sa mga oras na ito. Hindi pa ako nakakain dahil kailangan ko siyang unahin. Nakabukas ang tv, nakasara ang makapal na kurtina, habang prente siyang nakaupo sa gitna ng kanyang kama. Napalunok ako ng ilang beses ng dumako sa akin ang tingin niya. "G-good evening. Oras na ng hapunan." Deretso ang lakad ko palapit sa bed side table niya. Kinuha ko ang bed table bago inilipat ang mga pagkain sa bed table. Nang matapos ay agad kong inilagay
MASYADO AKONG umasa na baka magiging okay lang ang lahat matapos niya akong kausapin kahapon. Akala ko, simula na iyon ng magandang simula naming dalawa but I was wrong. Hindi ko maiwasan ang mapayuko habang nakatingin sa tumaob na bed table, nakakalat ang pagkain sa sahig, basag ang mga plato at baso. "I only eat, Fe's cook. Not yours!" He exclaimed. I made extra effort to cook something for him. Pero nang sabihin ko sa kanya na ako ang nagluto matapos kong ilapag sa harapan niya ang mga pagkain ay agad niya itong tinabig. "P-pero.." hindi ko magawang ituloy ang sasabihin ko. "I don't know you, what if you put poison on it?" "W-walang lason 'yan!" Bulalas ko. "Bakit naman kita lalasunin?" He rolled his eyes on me. "You can't fool me. Kilala ko ang mga gaya mo!" Napalunok ako ng ilang beses. Hindi na lamang ako sumagot. Una kong pinulot ang bed table, inilagay ko naman sa tray ang mga natapon na kanin at ulam. Isa isa kong pinulot ang mga naglalakihang bubug at hinuli ang mali
AKO PARIN ang naghahatid ng pagkain niya sa kanyang silid. Ilalapag ko lang ang pagkain sa bed table at ihaharap sa kanya tapos walang imik akong lalabas ng kwarto niya. Ganoon ang ginawa ko sa mga nakalipas na araw. Hindi na rin ako nagtangka pang magluto dahil baka masayang lang ang pagkain. Papasok ako ng kwarto niya pagkalipas ng trenta minuto para kunin ang mga pinagkainan niya. Madilim ang silid niya. Hindi pa gaanong naghilom ang sugat sa paa ko kaya paika ika akong maglakad. Nililinis ko ang buong bahay, naghuhugas ng plato, naglalaba ng mga bedsheet pero hindi ko na ginalaw pa ang mga labahin niyang damit. Hinahayaan ko na lang na si Ate Fe ang maglaba ng mga 'yun. Kapag hindi oras ng pagkain niya inaabala ko ang sarili sa ibang gawaing bahay. Nanatili lamang si Giovanni sa loob ng silid niya. Iyong pagpunta niya sa laundry area ang huli niyang paglabas. Hindi na iyon nasundan pa. "Eliz," tawag ni Ate Fe sa akin. Nasa salas ako't pinupunasan ang mga furniture. "Pwede mo b