Chapter 34

"P-princess..."

Awtomatiko akong napalingon sa taong tumawag sa akin. Kahit hindi ko pa nakikita, hindi kailanman nakalimutan ng puso ko ang nagmamay-ari ng boses na yun. Isang lalaki lang ang nagmamay-ari nun na kahit nakapikit ako o kahit ilang taon pa ang lumipas tanda ko, tandang-tanda nitong puso ko.

I turned around and stared at a man and saw his eyes full of unshed tears, doon na nag-uunahang mangilid ang mga luha ko.

Am I dreaming again?

Did God finally heard my prayer?

"D-Dad?" my voice is shaking. "I-is that you Daddy?" I started sobbing. My heart is clenching. My mind couldn't process what I am seeing right now. Para akong nananaginip lang, isang magandang panaginip.

His eyes watered at sa isang iglap inisang hakbang niya ang layo naming dalawa at mahigpit niya akong niyakap. My Dad is crying in my shoulder, yumuyogyog ang balikat niya habang nakayakap sa akin. Dinig ko ang mga hikbi niya na lalong nagpaiyak sa akin.

"My princess..."

He sobbed, lalong humigpit ang pagkakay