Kabanata 34

Kasabay ng malamig na ihip ng hangin na dumadampi sa balat namin. Naalala ko yung sinabi niya na way niya yun para iparamdam na kahit wala na siya ay mahal niya parin kami. At pinaparamdam yun ng hangin.

Napangiti ako kahit na nagsisimula nanamang tumulo ang luha ko. This is insane. Nakahawak sa magkabila kong kamay ang anak namin..

"Han, alam mo bang miss na kita. Hindi dahil malayo ka. Hindi dahil mahal kita. Kundi dahil hindi na kita kailanman makikita. Mahahawakan.."tuluyan ng tumulo ang luha ko. Parang pinipiga ang puso ko. Humigpit ang hawak ng kambal sa magkabila kong kamay.

"palagi kitang napapanaginipan. Sabi nila pag napapanaginipan mo daw ang isang tao. Namimiss kadaw ng taong 'yon. Naalala ka daw nun. At naniniwala ako doon. Dahil alam kong mahal na mahal mo ako. Palagi mong sinasabi sakin noon kung gano mo ako namimiss pag di mo ko nakakausap o nakikita hindi ba. Han, miss na miss na kita m-mahal ko.."basag ang boses ko ng sambitin 'yon..

"Han, sayang hindi kana nasilayan