Chapter Two

Malapit na kaming makababa ng mapalingon ang kasama niyang matanda saakin. Kamukha ito ni Klein. Siya na siguro ang daddy nito. Mababanaag sa mga mata niya ang paghanga habang nakatingin saakin.

"Oh! What a lovely lady we have here. She must be your daughter that you were talking about."

Napatayo pa siya habang sinasabi 'yon kaya napalingon tuloy si Daddy sa kinaroroonan ko.

"Yes kumpadre." Sagot agad ni daddy.

Iminwestra nito ang kamay na pumunta ako sa tabi niya kaya binilisan ko ang lakad ko. Nagbigay galang naman si Nay Rosie sa kanila bago umalis.

"This is my daughter Chanel Amery." Pagpapakilala ni Daddy saakin.

"Hello po. Good Evening Tito-- ahm."

"Call me Tito Zach hija. And this is my son, Klein." Nakangiti niyang sabi habang isang tapik sa balikat naman ang ibinigay niya sa anak niya. Alam na kaya nilang matagal na kaming magkakilala?

Isang tango lang ang ibinigay niya saakin bago ibinalik ulit ang tingin sa cellphone nito. Hindi man lang ngumiti, kahit pa kunwari lang. Ipinapahalata talagang napilitan lang  sumama dito.

Nagyaya na si Daddy sa komedor. Sa lapag ng parihabang lamesa namin ay nakahanda ang iba't ibang klase ng pagkain. Parang may fiesta sa dami ng handa.

Umupo kami ni daddy sa kanan habang umupo naman ang mag ama sa kaliwa kaharap namin.

Patuloy lang na nagku kwentuhan si Daddy at si Tito Zach habang kami naman ni Klein ay walang imik.

Marami silang pinag uusapan na hindi ko maunawaan. Ngayon ko lang nalaman na may ari pala si daddy at tito Zach ng pinaka malaking kompanya ng langis sa Asia at gusto nilang mag expand. And they are aiming the European country.

Klein and I will only marry because of business. And I heard that after we get married, Klein will take over the company. He will be appointed as the new Ceo because daddy and tito Zach wants to retire already.

Tinignan ko si Klein na kaharap ko sa hapag. Seryoso lang siyang kumakain, sumasagot lang kapag tinatanong. Hindi ko mapigilang titigan ang mukha niya, ang gwapo niya talaga kahit saang anggulo tignan. Wala sa sariling napangiti ako sa kanya ng tumingin siya saakin and he smiled back.

Shit! Did he just smiled at me? Yumuko ako at kumurap kurap baka kasi namamalikmata lang ako pero nang tignan ko ulit siya, balik na naman sa pagiging pormal ang mukha nito. Medyo nalungkot ako, siguro nga namalikmata lang ako. Asa naman kasing ngingitian niya ako.

Tumayo na sila senyales na tapos na silang kumain, ni hindi pa nga ako nangangalahati sa kinakain ko. Uminom na lang ako ng tubig tsaka nagpunas ng bibig. 

Sumunod ako sa kanila, pumunta si Tito Zach at Daddy sa taas at may pag uusapan pa raw sila kaya naiwan kami ni Klein sa sala. Umupo siya sa mahabang sofa, tumabi ako sa sa kanya pero doon ako sa pinaka gilid umupo.

Ang akward kaya naman binuksan ko 'yong tv, inilagay ko sa channel na may larong soccer. Alam kong mahilig siya sa larong 'yan. Halos lahat ng tungkol sa kanya ay alam ko na. Papasa na nga akong stalker dahil sa dami ng alam ko.

"'Diba paborito mo 'yan?" Saad ko ng nagtatanong ang mga matang tumingin siya saakin.

"How did you know?"

"W-well, I---I did a little research about you." Kinakabahang sagot ko. 

Hindi ko sinabing halos lahat ay alam ko na tungkol sa kanya dahil baka macreepyhan siya saakin.

"Really, huh?" Nakangising sagot nito bago itinutok ang mga mata sa tv.

Hindi naman ako mahilig sa larong 'yan kaya bubusugin ko nalang ang mga mata ko sa pagtitig sa kanya.

"Will you stop staring at me?" Biglang sabi niya habang naka kunot ang noong nakatingin na pala saakin.

Napalunok tuloy ako ng laway ng wala sa oras. He just caught me in the act while dreamily staring at him. My god Chanel! This is so embarassing. Baka isipin niyang pinagnanasaan ko siya. 

I cleared my throat.

"Ah, so kumusta kana?" Tanong ko para pagtakpan ang pagkapahiyang  nararamdaman ko. Ngumiti ako at nakipagtitigan sa kanya pero umiwas siya ng tingin.

"Never been fine." Masungit niyang sagot.

"Why?" Tanong ko ulit.

"Are you seriously asking me that?" Asik nito habang nakatingin ng matalim saakin.

Ako naman 'yong umiwas ng tingin kasi hindi ko matagalan ang klase ng tingin nito. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at masunggaban ko siya ng yakap. Mas gumu gwapo kasi siya kapag galit kaya palagi akong gumagawa ng ikinagagalit nito.

Sa gilid ng mga mata ko, nakita kong tinanggal niya yong necktie niya at binuksan ang tatlong butones ng long sleeves niya, hindi ko napigilang humarap ulit sa kanya at tumambad sa mata ko ang matigas niyang dibdib. Hindi ko mapigilang mapalunok dahil sa nakita ko. Ano kaya ang feeling ng mayakap ng isang Calvin Klein Dometry?

Tumaas 'yong tingin ko papunta sa mga labi niya, bakit ganun? Ang nipis ng bibig niya at mamula mula pa. Ang sarap sigurong humalik ng mga labing 'yan. Tumaas pa yong tingin ko papunta sa mga mata niya at-----

"Are you done checking me out?" Nakataas ang kilay na tanong nito. "Ano? Tititigan mo nalang ba ako?"

Ang sungit talaga nito kahit kailan. Napairap nalang ako sa kanya kaya naman mas lalo nanamang sumama 'yong pagkakatingin niya.

"And you seriously dared rolled your eyes on me?" Nakita na nga niya tatanungin pa?

"And will you please talk? Naging pipi ka na ba?"

"Bakit ba ang sungit sungit mo saakin? May nagawa ba akong masama sayo? Parang tinititigan ka lang, masama na bang titigan ka?" Tuloy tuloy kong salita. Tinapatan ko din ang sama ng pagkakatingin niya. 

'Sige labanan nalang tayo ng samaan ng tingin'.

"You do know that it's rude to stare right?"

"Ay! sorry naman, hindi ko kasi alam." Napatakip pa ako ng bibig, kunwari talaga ay hindi ko alam.

"Tss..Whatever!"

Bigla siyang tumayo at akmang aalis ng hawakan ko ang kamay niya. Pero bigla ko ring inalis kasi parang may kuryenteng dumaloy sa mga ugat ko.

"Wait! Where are you going?"

"As you can see, uuwi na. What am I even doing here? Para sabihin ko sayo napilitan lang akong pumunta dito, pinagbigyan ko lang si Dad."

Nasaktan ako sa sinabi niya pero hindi ko ipinahalata.

"Pero hindi pa tayo nakakapag usap."

Ngayon na nga lang ako binigyan ng pagkakataong mapalapit sa kanya tapos agad agad naman siyang aalis?

"Meron ba tayong dapat pag usapan?" Pabalang nitong tanong.

"Ofcourse madami, hindi mo ba gustong kilalanin ang babaeng mapapangasawa mo?" Lakas loob kong sagot.

Ay bwiset. Bakit iyon ang itinanong ko? Hindi ko pala gustong magpakasal sa kanya.

"And who the hell says that I am going to marry you?" Galit na sigaw nito habang masamang nakatingin saakin.

"Hindi mo ba narinig ang pinag uusapan ng mga magulang natin kanina habang kumakain tayo?"

Pagpapa alala ko sa kanya. Hindi ko pinansin ang masama niyang tingin. Papanindigan ko na ang nasabi ko kanina. Hindi ko naman sinadyang sabihin iyon. Ayaw ko parin namang magpakasal sa kanya.

"No! And I am not even interested to hear whatever that you are talking about."

Mapanakit talaga 'tong lalaking ito. 

"Sinasabi mo bang ayaw mo akong pakasalan? Itong ganda ko na ito tatanggihan mo? Didn't you know that I am Chanel Amery Martini and no one dared to resist me?" Nanggagalaiti kong sigaw. 

"Really?" Nang uuyam niyang sagot. 

Dahan dahan niyang inilapit ang mukha niya kaya napapikit ako. Hindi ko matagalan ang nagbabaga niyang tingin. Nangatog ang tuhod ko hindi dahil sa takot kundi dahil sa sobrang lapit na ng mukha niya. Pati hangin ay mahihiyang dumaan sa ayos namin. 

Akala ko tuloy hahalikan niya ako pero bumulong lang pala siya malapit sa may tainga ko.

"Then maybe, I am the first. If you think that you can get everything you want including me, then think again brat. Alam kong plinano mo ang lahat ng ito. Ganyan ka na pala kadesperadang makuha ako? Sorry to dissapoint you but I will never ever agree to this stupid plan of yours. You should have known better." Napamulat ako ng mata dahil sa sinabi niya. Tinapatan ko ang talim ng pagkakatingin niya.

Hindi ko ipapakitang nasaktan ako sa sinabi niya. Gustong gusto ko nang umiyak pero tinatagan ko ang loob ko. Sabi ko na nga ba at iisipin niyang plinano ko lang ang lahat ng ito.

"I'm sorry to dissapoint you too, but wether you like it or not, you are going to stuck with me and you can't do anything about it." Nakangisi kong sagot.

Mas lalong sumama 'yong tingin niya, parang gusto na niya akong sakalin pero nagpipigil lang. 

Sige lang magalit ka. Sa ginagawa mo mas lalo mo lang akong binibigyan ng dahilan para ituloy ang kasal.

"Let's see."

Nakangisi niyang saad bago tumalikod at naglakad papaalis. Wala akong nagawa kundi titigan na lang ang likod niya papalayo.

Naiinis akong umakyat at pumasok sa kwarto ko. Basta ko nalang iniwan ang nakabukas na tv. Bahala na ang mga katulong na patayin 'yon. Sa ngayon magpa plano pa ako ng mga susunod kong hakbang para mapasaakin ang isang Calvin Klein Dometry.

I will make his world upside down. Lahat nakukuha ko at hindi siya exempted doon. Ngayon pa lang maghanda ka na Dometry dahil magiging akin ka, sa ayaw at sa gusto mo.