CHAPTER 127 - Resolving Resentment

"Ser, salamat po sa libreng pagkain, ha. Birthday n'yo po ba?" Tanong ng isang marungis na bata pagka-abot sa food box. Puro bungi at bulok ang mga ngipin nito.

Malamyos itong nginitian ng isang gwapong lalaking namamahagi ng mga pagkain. "No. This is my dedication for the most important person to me, this is my gift for her."

"Ano po?" Napakamot sa kanyang pisngi ang bata. "Ser, hindi ko po kayo maintindihan."

Mahinang tumawa ang lalaki. "I said... I mean, para ito sa importanteng tao sa 'kin."

"Siya! huwag ka nang maraming tanong Tikboy, alis na at may pila pa." Wika ng volunteer na kapitan ng barangay na iyon.

Pag-alis ng bata:

"Pasensya ka na ser ha. May mga makukulit lang talagang mga bata dito sa 'min, pero mababait naman ang mga iyan. Mas pasaway pa nga mga matatanda dito e, katulad na lang nung kamuntikan nang mag-away kanina." Dagdag ng kapitan na ang tinutukoy ay sila Nellie at Lucilla.

Biglang na-alala ng lalaki si lucilla nang tangkain siyang kausapin nito kanina.