Hindi na kami nakapunta ng venue dahil biniglang liko ako ni Andrew at tinotoo niya ang banta niya. Dinala niya lang naman ako sa ibang hotel, gusto niya yatang paagahin ang honeymoon namin. Kaloka! Ang pasaway ko kasi sa kotse kanina yan tuloy napala ko. "Mahal, bakit iba yata ang way natin?" patay malisyang tanong ko."Aba! Nagtanong ka pa talaga, e' kasalanan mo naman kong bakit tayo nandito." sagot niya."Sorry na, tara na't pumunta na tayo roon at nakakahiya kanina pa sila nag hihintay sa atin, Mahal." wika ko at baka sakaling makalusot rito."Hayaan muna sila Mahal, dito na lang tayo gigil na ako sa'yo." wika niya. Dahil sa sinabi niya nangamatis ang pisngi ko at nakurot ko siya bigla."Aray naman, Mahal, masakit 'yan ah." reklamo nito."Talagang masasaktan ka sa akin kapag hindi mo pa 'to paandarin patungong venue" singhal ko. Ngunit parang wala naman siyang narinig, pinatay niya na ang makina ng sasakyan at pinangko na ako papasok ng ibang hotel. Talagang ayaw niyang magpaawa
AMARATwo-weeks after the Wedding. Nandito kami ngayong mag-anak sa resort kong saan nag bukas na naman ng bagong branch na resort ang asawa ko. Nang tanungin ko siya para raw sa limang anak niya ang lahat ng pinundar niya para tag-iisa na silang properties kong sakaling mawala kami sa mundo. Ngayon nakaupo ako sa buhanginan at pinagmamasdan ang mag-a-ama ko. Minsan na rin kasing sumagi sa isipan ko na paano kong hindi ko siya pinatawad?? Paano kong hindi kami nagkitang muli??? Paano kong tuluyan na kaming nagkahiwalay. Magiging ganito ba ako kaligaya ngayon??? Oo, aaminin ko sobrang daming doubts sa isip ko ng muli kong buksan ang puso ko sa kaniya. I question myself kong tama bang papasukin ko siya muli sa buhay ko gayong minsan niya na akong sinaktan noon. Hindi ko din mapigilan ang sarili ko na subukan. Why didn't I give him a chance. Why not sumugal ako, kong madapa ulit siguro its time to accept na wala na talaga hanggang doon na lang kami. Ayoko kasing dumating sa panahong mag
Matapos ang salu-salu namin nakatulog na rin ang mga bata at kami naman ng asawa ko ay narito pa rin sa veranda naka upo at nakatunghay sa kalangitan. Napatayo ako at pinagmasdan ang mga bituin hindi ko akalain na tatayo rin siya at biglang yayakap sa akin, kasabay nang pag ayos niya nh buhok ko na nililipad ng hangin. Medyo malakas kasi ang hangin dito sa bahagi namin nagulat na lang ako ng may nilabas siyang box buong akala ko magpo propose na naman kasi siya pero halos manlaki ang mga mata ko sa pag kislap ng diamong pendant sa loob ng box. Isa pa lang necklace ang laman nito at mabilis niya akong pinaharap sa kaniya at isinuot ito sa leeg ko. Halos mangilid ang luha sa mga mata ko, 'di dahil hula ng kalungkutan kundi luha ng kaligayahan, dahil naalala ko na naman ang necklace na ito. Ito kasi 'yong necklace na niregalo niya sa akin noong 1st Anniversary namin ng mag boyfriend ant girlfriend pa lang kami, akala ko ng itinapo niya ito ng pinasauli ko lahat ang mga niregalo niya sa a
AMARAOne day I wad dream to have a happ family, but didn't happened since my Mom and Dad died in the car accident according to my Grandma's and Grandpa's when I was 4 years old. Lumaki ako sa pangangalaga nila at pagmamahal. Okay naman sana ang buhay namin sa province kaso lang ng mamatay si Lolo unti unting humina ang negosyo ni Lola at kailangan kong makipag sapalaran sa Manila para sa scholarship na pinagkaloob sa akin ng school. Okay naman ang buhay ko sa Manila hanggang sa nakilala ko ang lalaking guguo ng buhay ko at siyang naging dahilan ng pasakit sa buhay ko. Parati kong tanong sa sarili ko na kong bakit nga ba nangyari ang lahat ng iyon?” mga katanungang gumugulo sa aking sarili at hanggang ngayon at hindi ko maapuhap ang sagot. Para akong kandilang unti-unting nauubos 'di naman kasi ako robor, tao lang din ako napapagod at nasasaktan rin, ngunit patuloy na lalaban para sa buhay kong sinira nila," ani ko."Yan lamang ang mga katagang nagpabalik tanaw sa akin. Sobrang pasaki
ANDREWNaalala ko pa nga nang unang beses ko itong nakita. Gandang ganda talaga ako sa dalaga, napakasimple lang naman ng ayos niya wala man lang kolorete sa mukha, pero daig niya pa ang mga modelo sa showbiz at papasa rin itong modelo kasi matangkad rin siya.Ayon nga lang napaka suplada at akala mo laging may dalaw. Dragona nga ang bansag ko dito. Akala mo kasi laging bubuga ng apoy kapag kami ay nagkakasalubong sa hallway.Ang bilis ng mga araw, ikalawang linggo na. Ngayon ang araw ng prom ball. Ngunit 'di man lang kumikilos si Amara. Kong siya lang talaga ang masusunod ayaw niyang dumalo. Naiilang siya dahil para sakaniya hindi siya kabilang sa mga gano'ng okasyon. Mag aalas otso na at hindi pa din siya nag-aayos. Hanggang sa bigla na lang syang nakarinig ng busina ng isang sasakyan sa tapat ng kan'yang apartment. Sumilip muna siya sa bintana at gayon na lamang ang gulat niya ng makita kong sino ang na sa labas. Ang gwapo ng binata. Biglang namula ang pisngi ni Amara. Hindi niya
AMARAMabilis na lumipas ang mga araw, ngayon na ang flight ni Andrew. Present ulit ako request nyang ako ang maghatid sa'kanya sa airport. Ayoko sana kasi baka maiyak lang ako, kaso wala siyang choice dahil kailangan na rin nitong umuwe sa'kanyang pamilya na alam ko namang nami-miss na rin siya.Out of nowhere bigla nya akong niyakap, ramdam ko ang pag bilis na aking puso at bago pa kami mag iyakan minabuti kong magpaalam agad sa'kanya. And the next thing he did, he stolen a kiss on my cheeks. Mabilisang dampi ng labi at tumalikod na ito at naglakad palayo. I'm stun and still shock. My heart still beating faster and faster.. Lingid sa kaalaman kasi ng binata ay mahal na din siya ng dalaga, kaso nga lang hindi niya muna masagot ang binata sa ngayon , dahil sa pangako niya saka'nyang lola at ayaw niyang suwayin ang bilin nito, dahil sobrang mahal na mahal niya ito.Umuwe ako ng apartment na malungkot. Wala kong gana ng araw na 'yon. Naninibago ako at nasanay sa pressence nya. Hanggang
Maagang nagising si Amara at nakita naman niyang nahihimbing na natutulog ang gwapo niyang kaibigan sa sofa. Matagal niya rin itong tinitigan nang bigla na lamang itong dumilat. "Huli ka, pinagpapantasyahan mo din pala ako." pang iinis ni Andrew, sabay hila ng comforter at takip sa katawan nito.."Hoy! damuho ka, a-anong pinagpapantasyahan?" nauutal na sambit nito sabay bato ng hawak niyang thru pillow. "Come on baby, don't be shy. Alam ko naman matagal mo na akong pinagnanasaan." pang aasar muli nito. "Letse ka hindi na ako natutuwa sayo, lumayas ka na nga ng apartment ko bago ko pa ihagis sayo lahat ng gamit ko dito." pasigaw na galit na boses ni Amara. "Hindi ka talaga mabiro. Ang ganda mo talaga pag nagiging dragona ka." pang aasar pa lalo nito sabay lapit sa kaniya at niyakap siya patalikod. Hindi naman na tumutol ito dahil nagugustuhan naman niya rin naman ang yakap nito. She's feeling safe and secured when Andrew was there. Si Andrew ang bumubuo ng mga araw niya, at alam n
AMARAMy God! Ano bang pinag gagawa ko kanina. Ano na lang ang iisipin sa'kin ni Andrew. Haixt! Amara, ano ba kasing pumasok sa isipan mo?" usal ko..Ngayong nakaharap ako sa salamin at paulit-ulit na sinasampal sampal ang mukha ko, dahil 'di pa rin ako makapaniwala na ako ang gumawa ng first move kanina. Samantalang noon ay halos allergy ako sa'kaniya. Kulang na nga lang isumpa ko pa ito.Naalala ko pa nga noon kung saan kami unang nagkita at paano kami nagkakilala ng hindi sinasadya.Freshmen pa lang ako noon, noong nagkakilala kaming dalawa Ayaw na ayaw ko sa kaniya, dahil puro kahambuhagan lang naman ang pinapakita nito sa'kin. Dahil bago pa lamang ako sa paaralan at probinsyana pa, kaya wala akong pakialam dito, kahit sikat at tinitilian pa ito ng lahat ng kababaihan sa campus... Pag-aaral ang ipinunta ko sa Manila, kaya wala akong time para sa mga ganyang bagay.. Nar'yan 'yong lalapitan niya ako at aasarin para mapansin niya lamang at makuha ang aking atensyon na labis ko lang