Matapos nang usapan ni Louise at ng kaniyang Lolo ay tinungo niya ang Christian VII's Palace, or known as Moltke's Palace para pinuntahan ang kanyang Ina sa silid nito.Naabutan ni Louise ang kanyang Ina na nakaupo sa upuan, malapit sa bintana at nakatanaw sa labas na para bang may nakikita.“Ma,” tawag niya rito at lumapit.“Kamusta ang paglilibot mo? Nabalitaan ko kay Wanda na inilibot ka raw ni Yasmin sa tahanan ng Papa mo?” Hindi man si Louise nakikita ng Ina ay nakangiti pa rin ito."Hindi rin naman kami nagtagal ni Yasmin doon," aniya. "Inilibot niya pa ako sa ibang parte ng palasyo, tapos pinatawag din ako ng hari.”Umupo si Louise sa braso ng upuan na inuupuan ng kanyang Ina at tumingin din doon sa labas. Nagsisimula na maging kulay kahel ang langit. Pati ang simoy ng hangin ay lumalamig na rin.“Bakit ka ipinatawag?"“Binigyan ako ng body guard," sagot niya. Nilingon niya ang ina nang may naalala. “Magaling ka pala magpinta?” Ngiti niya rito. “Ipinakita ni Yasmin ang malaking
Pakiramdam ni Louise ay tila napakabagal ng oras sa mga sandaling iyon. Mag-iisang oras pa lang simula nang pumasok siya sa silid para mag-aral ng Etiquette, at may isang oras pang natitira para tapusin iyon.Inaantok na talaga siya. Hindi siya nakatulog agad kagabi at maaga pang nagising kanina. Naninibago ata ang kanyang katawan. Malambot naman ang hinihigaan nila roon sa inuupuhang bahay sa Pilipinas, ngunit hindi sobrang lambot tulad dito sa palasyo, na halos lumubog na siya."The man seated to the left of the hostess generally offers of thanks during the dessert course," tuloy-tuloy lang si Miss Anna sa pagtuturo. "Remember this one, do not begin eating until the host toast with Skol." May diin ang pagkakasabi nito sa huling salita. "When toasting, raise your glass about eye level and make eye contact with the people near seated to you."Umayos si Louise ng upo nang pagtaasan siya ng kilay ng guro."Let's moved on to Curtsy Etiquette."Ramdam na talaga niya ang pagsimula ng pagbi
A smile appeared on the former fourth in line of succession to the Danish throne and crown—who's now The Crown Princess of Morocco. The smile that was never brought in Morocco by her own husband.Inilibot ni Thyra ang tingin niya sa palasyo ng Amalienborg. Finally, she's home. Ang sarap sa pakiramdam na narito siyang muli sa palasyo na kinalakihan.Thyra's eyes landed on her cousins, Wanda and Yasmin. Naglalakad ang mga pinsan pababa ng hagdan. Agad niyang dinaluhan ang mga ito nang makababa at makalapit sa kanya."How are you?" Asked Wanda.Thyra won't let them come out. She won't let her cousins see her sad nor distress. Kaya niya pa ang magtiis. Tama na, na ang kapatid niya na si Olga lang ang may alam ng paghihirap niya."I'm good!" sagot niya sa magiliw na paraan at ngumito sa mga ito."Where is she? I want to meet her now." Boses ni Olga ang nangibabaw. Sabay-sabay silang tatlo lumingon sa likuran para tingnan ito."Her name is Louise, Olga." Yasmin didn't take a genius to figur
“What's wrong, love?" Lieutenant Oliver Evans asked Princess Yasmin.Yasmin swallowed down the lump that has form in her throat, and looked at him in straight in the eyes."I can't do this," she whispered with a shaky breath.Oliver screwed up his face in confusion and shook his head slightly. "Do what, love?" he questioned, taking her both hand into his.His soft touch sent a warm feeling surging through her body, and she had to break the eye contact in order to concentrate."T-This. . ." she said, finally found her voice.A moment of silence passed through them."What does that mean, Love?" Oliver asked again, suddenly sounding worried.Yasmin let out a heavy sigh, and focused her eyes downwards. She couldn't even look him in the eye."Love, look at me," Oliver demanded."Let's break up," Yasmin whispered, scared to say it louder. "I can't be with you anymore."Silence followed once again. Yasmin can sense Oliver is trying to processed her revelation."No," he simply stated in a lo
Wala sa sariling pinagmamasdan ni Yasmin ang pagkain sa harapan nila. Matatapos na si Olga, Wanda, at Thyra. Pero ang pagkain nito ay wala pang bawas. Maya't maya naman siyang palihim na sinusulyapan ni Louise.Matapos nilang dalawa mag-usap kaninang umaga roon sa labas ng museum ay umalis si Yasmin ng palasyo kasama ang mga body guard nito. Hinintay ito ni Louise umuwi ng tanghali pero hindi ito bumalik. Ngayong gabi lang nagpakita sa kanila. Kampante naman sina Thyra at Wanda, dahil tiyak daw ang mga ito na naroon lamang sa Gråsten Castle, inihahanda ang mga kabayo para bukas."I'm so excited," wika ni Thyra."Jeg er. Hvem er det?" si Olga.Translation: Ako rin. Sino bang hindi?"Vi ser alle frem til det," Olga added.Translation: Lahat naman tayo ay ito ang inaabangan."By the way, Yasmin, have you set already the horses? How about mine?" tanong ni Thyra bago sumubo.Hindi sumagot si Yasmin, nakatulala pa rin ito sa pagkain nito."Yasmin?" tawag pa ni Thyra, ngunit parang walang na
Hindi pa inaantok si Thyra. Pupunta muna siya sa simbahan. Sa kanilang magpipinsan, siya ang madalas na nasa simbahan. Kapag malungkot siya, pumupunta siya sa simbahan. Kapag may problema siya, pumupunta siya sa simbahan. At kapag masaya siya, hindi niya pa rin niya nakakalimutan ang pumunta ng simbahan. Simbahan ang naging takbuhan niya sa lahat.Walking in the grand hallway, she turned a sharp corner and instantly crashed into a moving object. A pair of large hands came to wrapped around her small waist, stopping her from falling and she found her own landing on a very warm, very toned chest."Oh my God!” she said, shock filled in her voice.Napalunok siya nang makita kung sino ang nakabangga niya. Off all people she could crash into, it just had to be with him. Great."Your Highness," Lieutenant Commander David Nielsen said, flashing her a confident smile, although the slight shake in his voice doesn't go unnoticed.An awkward silence filled the air around them and her attention is
Katulad nang ipinagtataka ni Louise, ganoon din ang ipinagtataka ng Aunt Victoria at Uncle Octavio niya—Kung paano raw nakapasok ang lalaking iyon sa palasyo.Hindi rin alam ni Louise. Hindi niya talaga alam. Kataka-taka naman na hindi man lang nakita ng mga guwardya na nagbabantay roon sa labas ng palasyo ang lalaki na nagtangka sa kanya. Wala raw lumalabas sa palasyo ng mga oras na iyon.Buong gabi ay inisip ni Louise kung paano iyon nangyari. Hindi siya nakatulog.Wore a Chambray midi skirts and white bell sleeved shirt with a black belt, Louise slipped on the black over-the-knee boots. Ngayon ang Horse Parade. Ngayon din ang karera nilang dalawa ni Olga.Her cousin Olga was growing spoiled, she could tell. Hindi ito sanay na hindi pinagbibigyan sa gusto. Kung anong gusto nito ay iyon dapat ang masunod. At kung gusto nito na magkarera sila, sige, pagbibigyan niya ito.Louise grabbed her suede hat and went outside. Sergeant Precilla Williams curtsied when she saw her.Habang tinatah
Minutes or hours later, Louise was completely unsure. The pain in her chest had subsided and she could actually think. Her thoughts resurfaced and she opened her eyes, trying to drink in her environment.Naalala niya ang nangyari kanina. Bago magsimula ang karera nilang dalawa ni Olga ay nahihirapan siya huminga. At sa gitna ng karera nila ay hindi na niya talaga kinaya at napabitaw na sa tali. Boses ni Lieutenant Commander David Nielsen ang huli niyang narinig bago siya mawalan ng malay. Sinalo siya nito mula sa pagkahulog sa kabayo?Inilibot ni Louise ang paningin. She was on a bed somewhere. . ."Oh, finally, you're awake," said Olga, rolling her eyes. "You've been out in the middle of our race. Do you realize how much of a waste of time that was for me?"Hindi agad nakapag-react si Louise sa sinabi ni Olga. Hindi niya inaasahan na pagmulat niya ay si Olga ang bubungad sa kanya."Olga," si Yasmin.Olga shrugged and shifted her gaze to Yasmin. "What?""Don't start. Please," nakiki-u