Wala sana siyang planong pumunta sa imbitasyong family dinner ni Leandro kaya lang nawalan siyang naging choice nang pagdating kinabukasan ay sunduin sila ni Leandro."Please Ciel," agad na putol nito nang sabihin niyang hindi sila makakasama rito. "This is an important day to me, at gusto kong naroroon kayo ni Gabrielle. Yaya Sela also wants to meet him. Alam mo naman iyon, hindi titigil hangga't hindi niya nakikita ang anak natin. If only you saw the excitement in her eyes when I told her that we have a son. She is dying to meet Briel, kaya sumama na kayo sa akin, please?" He asked with his voice almost begging.Napatingin siya sa gawi ng kanyang ate Beth. Nagkibit ito ng balikat at marahan na tumango. She heave a deep sigh before looking back at Leandro and finally give into his request. "Bibihisan ko lang si Briel." Mahina niyang sabi saka agad na tumalikod at pinuntahan ang anak na noo'y nasa sala at nanonood ng TV."Pasensiya na kung hindi ako makakasama Leandro, sinisipon ka
Ava wasn't surprised at all when she saw her sitting beside Leandro, instead she smile widely as she walk towards them. O magaling lang talaga itong umarte. Marahil hindi napapansin ng iba, but she knew that her smile was empty. Nakabalatay iyon sa mga mata nito. "Hi Ciel," bati nito nang dumaan sa gilid niya. She just smile dryly in return. "Happy birthday Leandro." Baling naman nito sa lalake.Out of courtesy, Leandro stand. At napataas ang kanyang kilay ng makitang inilapit nito ang mukha sa lalake, at buong suyo na hinalikan sa pisngi.Nakita niyang hilaw ang ngiting agad na idinistansiya ni Leandro ang mukha saka idinako ang tingin sa kanya. She acted as if she saw nothing, na wala siyang pakialam kahit na maghalikan ang mga ito sa kanilang harapan. Ngunit sinungaling siya kung hindi niya aaminin na naghihimutok ang dib-dib niya sa inis ng mga sandaling iyon.Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa selos o dahil inis na talaga siya kay Ava sa simula pa lang. Siguro ang huli,
"Nagtatampo ako sayo, alam mo ba iyon?" Napabaling siya sa tinig na iyon ni Marrius. Nasa kusina siya at hinuhugasan ang feeding bottle ni Briel ng sumulpot ito sa pinto.She look at him with furrow brows."You left two years ago without saying goodbye. And I thought that we are friends." "Oh.." she exclaimed. And then a gentle smile cross her lips. "I'm sorry about that Rius. You know what happened between me and your uncle. I was lost and hurt that time na ang tanging gusto ko nalang gawin ay lumayo.""Naiintindihan naman kita. I was just kidding. About your brother, ikinalulungkot ko ang nangyari sa kanya.""It's painful, but we already accept that he's gone. It's better that way than to see him suffering an never ending pain."Tumango-tango ito. "Yeah, I will choose death myself if I'm in that kind of situation. He's in peace right now Ciel.""He is.." mahinang sabi niya saka ipinagpatuloy ang ginagawa.She was on her back, pero ramdam niya ang tiim na mga titig nito. "Alam mo
"L-Leandro ano ba!" She tried to push him, pero mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. He jailed her in his arms as if it was made of steel."Hindi ko na kaya Ciel. Please.. Please.. end this misery, bumalik na kayo sa akin ni Briel." Pumiyok na ang boses na sabi nito. "I don't think I can live now without you both. Iniisip ko pa lang, para na akong sinasakal. So please, I'm begging you, huwag mo ng ituloy ang annulment natin at bumalik na kayo sa akin. I will do everything--kahit habang buhay ko pang pagbabayaran ang nagawa kong pagkakamali, gagawin ko. Just please.. please.. come back."Mariin siyang napalunok. Hindi na niya napigilan ang pagmuo ng kanyang mga luha. Parang may pumipiga sa kanyang puso sa lahat ng kanyang naririnig. Hindi na niya alam kung dahil ba sa mahigpit nitong yakap kaya hindi siya makahinga o dahil may sinagi itong kakaibang damdamin sa puso niya. Isang uri ng damdaming kinatatakutan niya. Sa sobrang sakit na idinulot ng pag-iwan nito sa
"Good morning..." Bati sa kanya ng kanyang ate Beth ng umagang iyon. Nasa kusina na siya at umiinom ng kape ng madatnan nito.She smile faintly. "Magandang umaga rin ate Beth.""Maaga ka yatang nagising?" Puna nito habang kumukuha ng mug sa cupboard para magtimpla rin ng sariling kape."Ahm, hindi na kasi ako makatulog kaya bumangon nalang ako."Minasdan siya nito. "Hindi makatulog o hindi ka talaga nakatulog?" She asked meaningfully. Napakagat-labi siya saka iniwas ang tingin.Tama nga ito. Hindi nga talaga siya nakatulog ng maayos sa nagdaang gabi. Her mind was in chaos. Gulong-gulo dahil sa mga nangyari sa pagitan nila ni Leandro.Hindi na niya alam kung anong gagawin niya. Her mind is telling her that he don't deserve a second chance, pero hindi iyon ang sinasabi at iniuutos sa kanya ng kanyang puso. "Si Leandro ba ang gumugulo sa isip mo? Tell me.. what happened last night?" Umupo ito sa katabing silya at humigop rin ng kape habang ang mga mata ay nakatuon sa kanya.She da
She didn't know exactly what happened in that two years, pero tingin niya marami ang nangyari.Ang alam niya noon, galit ang mga magsasaka kay Leandro dahil sa muntikan na nitong kunin ang lupaing kanilang sinasakahan, o kung hindi man, isa ang sigurado niya, na ilap ang mga ito sa lalake. But looking at them now, it seems that nothing like that had happened. Naroroon ito sa kumpulan at masayang nakikipagkwentuhan kina Mang Tonyo at Mang Solomon, kasama ang iba pa habang nanananghalian."Kailan ka pa nagsimulang pumunta rito?" Di niya napigilang tanong noong sila nalang dalawa ang naiwan sa kubo.Kunot-noo itong bumaling sa kanya. "Anong kailan pa ako nagsimulang pumunta rito?" "Don't just repeat my questions, Leandro. You know what I am asking. I'm really wondering why you're close to the farmers when two years ago, they all against you dahil sa muntikan mo ng kunin ang ikinabubuhay nila." Sabi niya na ang mga mata ay nasa mga magsasakang abala sa taniman. "Kunin ang ikinabubuha
"M-Mama..!"Naalimpungatan siya sa biglang sigaw na iyon ni Briel, pagkatapos ay pumalahaw ng iyak na para bang pinalo ito ng sinuman. "What is it baby?" Hindi ito sumagot, nagpatuloy lang sa pabiling-biling sa higaan at umiiyak. Kanina pa niya nararamdaman ang mga mumunti nitong galaw sa kanyang tabi dangan nga lamang ay hindi niya iyon binigyan ng pansin. Sinalat niya ang diaper nito and found it empty. Babangon na sana siya para magtimpla ng gatas sa isiping gutom na ito nang mapakunot-noo. In an urgent move, she hold his little frame, at nagimbal siya ng maramdamang nag-aapoy ito sa lagnat.Para siyang binuhusan ng nagyeyelong tubig, ultimo ang kaluluwa niya ay tuluyang nagising. Natataranta niya itong binuhat at inalo-alo habang papalabas sa kanilang kwarto."Oh God!" She murmur as she don't know what to do or where to go. Tama namang nakalabas sila nang makita niya ang kanyang ate Beth na palabas rin sa kwarto ng mga ito. Marahil nagising rin sa lakas ng iyak ni Briel."B
Sabay-sabay silang napatayo ng makita ang papalabas na doctor mula sa emergency room. She immediately went to him. Na sinundan naman ni Leandro.Tinanggal nito ang suot nitong facemask."Leandro.." sabi nito nang idako ang tingin sa katabi."Dr. Samaniego.." Leandro mutter too. They seem to know each other. Hindi na siya nagtataka sa bagay na iyon. Leandro was known at the whole town. Kung sa paanong paraan ng pagkakakilala ng mga tao rito, hindi niya alam."How's my son?" He asked in a worried tone. "Is he alright?"Dumako ang tingin nito sa kanya pagkunwa'y bumaling ulit kay Leandro bago nagsalita. "We already do some test in him, at base sa mga test na naisagawa namin, he has pneumonia. Iyon ang dahilan ng kanyang lagnat."Ikiniling niya ang ulo. "P-Pneumonia? Pero paano po niya nakuha iyon gayong halos nasa bahay lang po siya?""Maraming dahilan ang pagkakaroon ng pneumonia. Hindi ibig sabihin na nasa bahay lang siya ay hindi na siya pwedeng dapuan ng infection na iyon. As a