Chapter Forty Four: Let go

Kahit na nakalabas at nakalayo na sila sa hacienda Montenegro ay hindi pa rin napanatag ang loob niya.

No... actually, sa simula pa lang talaga ay hindi na panatag ang buong loob niya sa isiping uuwi siya kasama ang anak.

When she went to America, nangako siya sa sarili na hinding-hindi na siya tatapak pa sa San Isidro. But cruel fate play its game again, nagkasakit at nawala ang kuya William niya dahilan para mapilitan siyang bumalik.

Isiniksik niya lang sa isip na malayo ang posibilidad na magkita sila dahil malawak naman ang San Isidro. Isa pa, alam naman niyang hindi ito pupunta sa kanila para makiramay sa kanilang pamilya. So chances of them seeing each other again was rare as the solar eclipse. Or thats what she thought.

Dahil ang taong pinakaiiwasan niyang makita, ay nakaharap niya sa unang tapak pa lamang ng kanyang mga paa sa bayang iyon, sa unang araw pa lamang niya doon sa San Isidro.

She gritted her teeth bitterly. Ang sama talagang magbiro ng tadhana.

"Ciel?"

Bahagya