Gulat siya sa narinig. Anong sinasabi nitong hindi nito itinuloy ang kanilang annulment? Nagbibiro ba ito?Hindi ba't pursigidong-pursigido ito na tuluyan siyang hiwalayan noon? So why the hell is he telling her that he didn't file for it? They both signed the paper!"What the hell are you talking about?""As you've heard it, hindi ko iyon itinuloy Ciel."Hindi makapaniwala niya itong tiningnan. Naaalala niya kung gaano niya ka gustong makausap ito noon dahil nagbabakasakali siyang maisasalba pa rin nila ang kung ano mang meron sila, na baka mananaig ang nararamdaman nila para sa isa't-isa at hindi na matutuloy ang annulment na fi-nile nito, but then, he never show up. Si Lance ang ipinadala nito para papirmahin siya ng papel na iyon.And now here he is telling her that he didn't file for it? What the fucking hell?God, she had cried a river for fucking nothing!"The annulment didn't happened. So, you're still married to me. You're still my wife."Malamig niya itong tiningnan."You
Ciel,Sa sandaling mabasa mo ang sulat na ito, marahil wala na ako. Gusto kong humingi ng tawad sayo dahil nadamay ka sa lahat ng maling desisyon na nagawa ko. I'm sorry Ciel, I'm really, really sorry. Seeing you in pain is the last thing I want to see, but then, because of me, you were hurt badly. I was the one who caused you misery. Sana mapatawad mo ako. I will be happy even in the afterlife knowing that you forgive me.I'm going Ciel, and I want to go in peace. I know this is too much, but please, huwag mo sanang pabayaan ang mag-ina ko. They mean everything to me, they are my world. Your ate Beth and Kathleen.At ang sakahan, iniiwan ko na sayo. Huwag mo sanang hayaang mawala ito sa atin. Papa treasure this land so much, and so am I.This will going to be my last wish Ciel. I love you so much, bunso. Kuya Tigmak sa luha ang kanyang mga mata matapos niyang basahin ang sulat na iyon. Dinala niya iyon sa kanyang dib-dib at mahigpit na
Kung nagulat si Leandro pagkakita sa kanya, mas higit siya."Ciel.." anas nito.Pero hindi man lang siya natinag. Nanatili ang mga mata niya rito as if time has stopped.Sa dinami-dami ng lugar na pwede silang magkita, bakit doon pa at bakit sa pagkakataong pang iyon? Kung kailan dala niya si Briel.And speaking of her son.. Kapwa sila nagulat ni Leandro ng magsimula itong umiyak at magwala, marahil dahil nakita nito ang estrangherong mukha ng taong may hawak rito. Instinctively, she came to her senses. Agad siyang lumapit at kinuha mula sa lalake ang anak na noo'y magkukumahog na mapunta sa kanya."Ma-ma..." Sabi nito na ikinalunok niya.Agad itong yumakap sa kanyang leeg at inihimlay ang ulo sa kanyang balikat.Leandro remain still. Nang i-angat niya ang kanyang ulo ay kitang-kita niya ang kunot nitong noo. Tiim ang mga labing pinalipat-lipat nito ang tingin sa kanya at kay Briel.Iniwas niya ang kanyang tingin at bumaling sa hipag na noo'y gulat rin na nakatayo sa kanyang tabi ha
--LEANDRO--Mariin siyang nagtagis ng bagang habang pinipigilan ang luha sa pamumuo sa kanyang mga mata. But then, he can't stop his tears. Plenty of emotions were reigning inside his chest. Naroroon ang lungkot, saya, galit para sa sarili at pagsisisi.Labis na niyang pinagsisihan ang araw na iyon na iniwan niya ang babaeng nagturo muli sa kanya kung gaano kaganda ang buhay, at mas lalo siyang nagsisisi ngayong nalaman niyang may anak silang dalawa. Hindi lang si Cielo ang iniwan niya, kundi pati ang anak niya. The son that really looks like him.Napakalaki niyang tanga, dahil hindi man lang sumagi sa isip niya na maaaring nagbunga ang kanilang pagniniig. They make love without using protection, at hindi lang iisang beses niya itong naangkin. But, countless of time. And damn him for not realizing that she might get pregnant."Damn you Leandro! Damn you!" Malakas niyang mura habang pinagsusuntok ang manibela ng sasakyan. Lumikha tuloy iyon ng ingay na nagpabaling sa ibang driver n
"Sigurado ka bang hindi mo siya kakausapin?" Lumingon siya at nakita niyang papalapit sa kinaroroonan niya ang kanyang ate Beth. Umiwas siya ng tingin at marahan na dinala ang mug ng gatas sa kanyang bibig.Truth is, she is starting to feel uneasy. Alas onse na ng gabi at naroroon pa rin si Leandro sa labas. Nakasandal sa sasakyan nito at nakasalikop ang mga kamay sa dib-dib. Tinotoo talaga nito ang sinabi nitong hindi ito aalis hangga't hindi siya nakakausap.Naiirita siya. Ngunit may parte ng kanyang puso ang hindi mapakali. Sa katunayan, iyon ang dahilan kung bakit hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi siya makatulog. And damn her heart for feeling that way! "Bakit hindi mo nalang kausapin ng sa ganoon umalis na iyan? I don't think he will go home until you talk to him Ciel." Dugtong nito habang nagsasalin ng tubig sa baso."Hayaan mo siya ate Beth. Huh! Sinong binantaan niya? Manigas siya diyan!" Tiim ang mga bagang na palatak niya.Nananantiya itong tumingin sa kanya. "Then
"Okey lang ba sayo na sa ibang lugar nalang tayong mag-uusap? I mean sa isang tahimik na lugar. I don't think we'll going to understand each other in a place like this." Leandro said and look around them, particularly in the cafe infront. It was crowded at maingay sa loob. Minasdan niya rin ang paligid. Tama nga ito, maingay sa loob at maraming tao. Hindi nga sila magkakaintindihan kapag doon sila mag-usap. She chose to meet at that cafe, hindi naman niya inasahan na ganoon kadami ang magiging customer doon. Mostly were student. Nakalimutan niya, oras ng out sa sandaling iyon. And there's school nearby. "You choose Leandro." Sabi niya kapagkuwan. "May alam ka naman sigurong lugar kung saan makakapag-usap tayo ng maayos. You go first, susundan ko nalang ang sasakyan mo. I want it done immediately." Dugtong niya saka tinalikuran na ito para puntahan ang kanyang pick-up."Ciel.." Napabaling siya sa tawag nito. She then look at him with furrow brows. "What?" She hissed."Ahm," tila
"I have loved you two years ago, and I'm still inlove with you." Anas nito.Mariin niyang kinuyom ang kanyang mga palad. If she heard that two years ago, marahil nagtatatalon na siya sa sobrang tuwa. It was the words she wanted to hear then, pero hindi niya narinig. Bagkus, iniwan siya nito. Iniwan na pira-piraso."Don't give me those stupid lies Leandro." Walang emosyon niyang sabi nang hindi lumilingon. "If you love me then, you will never hurt me like what you did. Hindi mo ako iiwan. But you hurt and left me. Kaya paano mo nasabing mahal mo na ako noon pa man?" Mapait niyang tanong."Leaving you is the biggest mistake I ever made. Dalawang linggo lang Ciel, dalawang linggo lang ang nakaya kong tiisin na wala ka sa buhay ko. I came back after I realized that I can't live without you, that I love you so. Pero wala ka na. I asked Beth about your whereabout, but she won't tell me. Tinanong ko rin si Lovie, and she has the same answer. Alam mo bang sa sobrang desperado ko, lumapit ako
Isang mahigpit na yakap ang agad na ibinigay nito nang makita nito si Briel. At first Briel is puzzle. But when he realized that he's in stranger arms, bigla itong nagpapapalag."Ma-ma..!" sigaw nito na nagpupumilit na makawala.Leandro then loosen his hug, pero hindi nito binitiwan ang bata. Hinawakan nito ang magkabilang braso nito at tinitigan sa nanghihinang mga mata. "Hey little boy don't be afraid." He whisper. Hindi na nito naitago ang pagpiyok ng boses nito. Pati na rin ang pagkislap ng luha sa gilid ng mga mata nito."I-I'm your--" his voice trembles. Mariin itong napalunok. Trying so hard to calm his voice. "I-I'm a friend."But Briel still struggle. "No.." Sa maliit na boses ay sabi nito saka nagpumilit pa rin na kumawala. Leandro left no choice but to let him go. Agad na tumakbo papunta sa kanya ang bata at yumakap sa kanyang mga binti. Isiniksik nito ang ulo doon, pero nanatili pa rin ang mga mata sa kaharap.Ini-angat niya ang mga mata and saw Leandro's painful gaze