Isang mahigpit na yakap ang agad na ibinigay nito nang makita nito si Briel. At first Briel is puzzle. But when he realized that he's in stranger arms, bigla itong nagpapapalag."Ma-ma..!" sigaw nito na nagpupumilit na makawala.Leandro then loosen his hug, pero hindi nito binitiwan ang bata. Hinawakan nito ang magkabilang braso nito at tinitigan sa nanghihinang mga mata. "Hey little boy don't be afraid." He whisper. Hindi na nito naitago ang pagpiyok ng boses nito. Pati na rin ang pagkislap ng luha sa gilid ng mga mata nito."I-I'm your--" his voice trembles. Mariin itong napalunok. Trying so hard to calm his voice. "I-I'm a friend."But Briel still struggle. "No.." Sa maliit na boses ay sabi nito saka nagpumilit pa rin na kumawala. Leandro left no choice but to let him go. Agad na tumakbo papunta sa kanya ang bata at yumakap sa kanyang mga binti. Isiniksik nito ang ulo doon, pero nanatili pa rin ang mga mata sa kaharap.Ini-angat niya ang mga mata and saw Leandro's painful gaze
Napasandal siya sa hamba ng pinto at pinagsalikop ang mga kamay sa dib-dib habang ang mga mata ay nakatingin sa tanawin sa harap. Isang tanawing kailan man hindi niya inisip na maaari pang mangyari. Hindi man niya aminin pero may bahagi sa kanyang puso na masaya na makitang masaya si Briel ng ganito. His laughter is filling the whole house. As if he was tickled. Nakaupo sa magkabilang hita ni Leandro ang anak at pati na rin si Kathleen habang tinuturuan nito ang dalawa na magpalipad ng saranggola.And because it's Briel's first time to fly a kite, halos magtatalon ito sa tuwa ng makitang natutumayog iyon sa himpapawid. At tila nakikisabay pa ang panahon, the wind is blowing to their favor.At mas lalong pumainlang ang halakhak at excitement ni Briel ng ipahawak rito ni Leandro ang tali. "I want that too Tito--Andro.." si Kathleen. "Pagkatapos ni Briel, ikaw naman hmm.." Leandro smile at the little girl. At ganoon nga ang ginawa nito. After at least a minute, kinausap nito an
Wala sana siyang planong pumunta sa imbitasyong family dinner ni Leandro kaya lang nawalan siyang naging choice nang pagdating kinabukasan ay sunduin sila ni Leandro."Please Ciel," agad na putol nito nang sabihin niyang hindi sila makakasama rito. "This is an important day to me, at gusto kong naroroon kayo ni Gabrielle. Yaya Sela also wants to meet him. Alam mo naman iyon, hindi titigil hangga't hindi niya nakikita ang anak natin. If only you saw the excitement in her eyes when I told her that we have a son. She is dying to meet Briel, kaya sumama na kayo sa akin, please?" He asked with his voice almost begging.Napatingin siya sa gawi ng kanyang ate Beth. Nagkibit ito ng balikat at marahan na tumango. She heave a deep sigh before looking back at Leandro and finally give into his request. "Bibihisan ko lang si Briel." Mahina niyang sabi saka agad na tumalikod at pinuntahan ang anak na noo'y nasa sala at nanonood ng TV."Pasensiya na kung hindi ako makakasama Leandro, sinisipon ka
Ava wasn't surprised at all when she saw her sitting beside Leandro, instead she smile widely as she walk towards them. O magaling lang talaga itong umarte. Marahil hindi napapansin ng iba, but she knew that her smile was empty. Nakabalatay iyon sa mga mata nito. "Hi Ciel," bati nito nang dumaan sa gilid niya. She just smile dryly in return. "Happy birthday Leandro." Baling naman nito sa lalake.Out of courtesy, Leandro stand. At napataas ang kanyang kilay ng makitang inilapit nito ang mukha sa lalake, at buong suyo na hinalikan sa pisngi.Nakita niyang hilaw ang ngiting agad na idinistansiya ni Leandro ang mukha saka idinako ang tingin sa kanya. She acted as if she saw nothing, na wala siyang pakialam kahit na maghalikan ang mga ito sa kanilang harapan. Ngunit sinungaling siya kung hindi niya aaminin na naghihimutok ang dib-dib niya sa inis ng mga sandaling iyon.Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa selos o dahil inis na talaga siya kay Ava sa simula pa lang. Siguro ang huli,
"Nagtatampo ako sayo, alam mo ba iyon?" Napabaling siya sa tinig na iyon ni Marrius. Nasa kusina siya at hinuhugasan ang feeding bottle ni Briel ng sumulpot ito sa pinto.She look at him with furrow brows."You left two years ago without saying goodbye. And I thought that we are friends." "Oh.." she exclaimed. And then a gentle smile cross her lips. "I'm sorry about that Rius. You know what happened between me and your uncle. I was lost and hurt that time na ang tanging gusto ko nalang gawin ay lumayo.""Naiintindihan naman kita. I was just kidding. About your brother, ikinalulungkot ko ang nangyari sa kanya.""It's painful, but we already accept that he's gone. It's better that way than to see him suffering an never ending pain."Tumango-tango ito. "Yeah, I will choose death myself if I'm in that kind of situation. He's in peace right now Ciel.""He is.." mahinang sabi niya saka ipinagpatuloy ang ginagawa.She was on her back, pero ramdam niya ang tiim na mga titig nito. "Alam mo
"L-Leandro ano ba!" She tried to push him, pero mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. He jailed her in his arms as if it was made of steel."Hindi ko na kaya Ciel. Please.. Please.. end this misery, bumalik na kayo sa akin ni Briel." Pumiyok na ang boses na sabi nito. "I don't think I can live now without you both. Iniisip ko pa lang, para na akong sinasakal. So please, I'm begging you, huwag mo ng ituloy ang annulment natin at bumalik na kayo sa akin. I will do everything--kahit habang buhay ko pang pagbabayaran ang nagawa kong pagkakamali, gagawin ko. Just please.. please.. come back."Mariin siyang napalunok. Hindi na niya napigilan ang pagmuo ng kanyang mga luha. Parang may pumipiga sa kanyang puso sa lahat ng kanyang naririnig. Hindi na niya alam kung dahil ba sa mahigpit nitong yakap kaya hindi siya makahinga o dahil may sinagi itong kakaibang damdamin sa puso niya. Isang uri ng damdaming kinatatakutan niya. Sa sobrang sakit na idinulot ng pag-iwan nito sa
"Good morning..." Bati sa kanya ng kanyang ate Beth ng umagang iyon. Nasa kusina na siya at umiinom ng kape ng madatnan nito.She smile faintly. "Magandang umaga rin ate Beth.""Maaga ka yatang nagising?" Puna nito habang kumukuha ng mug sa cupboard para magtimpla rin ng sariling kape."Ahm, hindi na kasi ako makatulog kaya bumangon nalang ako."Minasdan siya nito. "Hindi makatulog o hindi ka talaga nakatulog?" She asked meaningfully. Napakagat-labi siya saka iniwas ang tingin.Tama nga ito. Hindi nga talaga siya nakatulog ng maayos sa nagdaang gabi. Her mind was in chaos. Gulong-gulo dahil sa mga nangyari sa pagitan nila ni Leandro.Hindi na niya alam kung anong gagawin niya. Her mind is telling her that he don't deserve a second chance, pero hindi iyon ang sinasabi at iniuutos sa kanya ng kanyang puso. "Si Leandro ba ang gumugulo sa isip mo? Tell me.. what happened last night?" Umupo ito sa katabing silya at humigop rin ng kape habang ang mga mata ay nakatuon sa kanya.She da
She didn't know exactly what happened in that two years, pero tingin niya marami ang nangyari.Ang alam niya noon, galit ang mga magsasaka kay Leandro dahil sa muntikan na nitong kunin ang lupaing kanilang sinasakahan, o kung hindi man, isa ang sigurado niya, na ilap ang mga ito sa lalake. But looking at them now, it seems that nothing like that had happened. Naroroon ito sa kumpulan at masayang nakikipagkwentuhan kina Mang Tonyo at Mang Solomon, kasama ang iba pa habang nanananghalian."Kailan ka pa nagsimulang pumunta rito?" Di niya napigilang tanong noong sila nalang dalawa ang naiwan sa kubo.Kunot-noo itong bumaling sa kanya. "Anong kailan pa ako nagsimulang pumunta rito?" "Don't just repeat my questions, Leandro. You know what I am asking. I'm really wondering why you're close to the farmers when two years ago, they all against you dahil sa muntikan mo ng kunin ang ikinabubuhay nila." Sabi niya na ang mga mata ay nasa mga magsasakang abala sa taniman. "Kunin ang ikinabubuha