"Sigurado ka bang hindi mo siya kakausapin?" Lumingon siya at nakita niyang papalapit sa kinaroroonan niya ang kanyang ate Beth. Umiwas siya ng tingin at marahan na dinala ang mug ng gatas sa kanyang bibig.Truth is, she is starting to feel uneasy. Alas onse na ng gabi at naroroon pa rin si Leandro sa labas. Nakasandal sa sasakyan nito at nakasalikop ang mga kamay sa dib-dib. Tinotoo talaga nito ang sinabi nitong hindi ito aalis hangga't hindi siya nakakausap.Naiirita siya. Ngunit may parte ng kanyang puso ang hindi mapakali. Sa katunayan, iyon ang dahilan kung bakit hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi siya makatulog. And damn her heart for feeling that way! "Bakit hindi mo nalang kausapin ng sa ganoon umalis na iyan? I don't think he will go home until you talk to him Ciel." Dugtong nito habang nagsasalin ng tubig sa baso."Hayaan mo siya ate Beth. Huh! Sinong binantaan niya? Manigas siya diyan!" Tiim ang mga bagang na palatak niya.Nananantiya itong tumingin sa kanya. "Then
"Okey lang ba sayo na sa ibang lugar nalang tayong mag-uusap? I mean sa isang tahimik na lugar. I don't think we'll going to understand each other in a place like this." Leandro said and look around them, particularly in the cafe infront. It was crowded at maingay sa loob. Minasdan niya rin ang paligid. Tama nga ito, maingay sa loob at maraming tao. Hindi nga sila magkakaintindihan kapag doon sila mag-usap. She chose to meet at that cafe, hindi naman niya inasahan na ganoon kadami ang magiging customer doon. Mostly were student. Nakalimutan niya, oras ng out sa sandaling iyon. And there's school nearby. "You choose Leandro." Sabi niya kapagkuwan. "May alam ka naman sigurong lugar kung saan makakapag-usap tayo ng maayos. You go first, susundan ko nalang ang sasakyan mo. I want it done immediately." Dugtong niya saka tinalikuran na ito para puntahan ang kanyang pick-up."Ciel.." Napabaling siya sa tawag nito. She then look at him with furrow brows. "What?" She hissed."Ahm," tila
"I have loved you two years ago, and I'm still inlove with you." Anas nito.Mariin niyang kinuyom ang kanyang mga palad. If she heard that two years ago, marahil nagtatatalon na siya sa sobrang tuwa. It was the words she wanted to hear then, pero hindi niya narinig. Bagkus, iniwan siya nito. Iniwan na pira-piraso."Don't give me those stupid lies Leandro." Walang emosyon niyang sabi nang hindi lumilingon. "If you love me then, you will never hurt me like what you did. Hindi mo ako iiwan. But you hurt and left me. Kaya paano mo nasabing mahal mo na ako noon pa man?" Mapait niyang tanong."Leaving you is the biggest mistake I ever made. Dalawang linggo lang Ciel, dalawang linggo lang ang nakaya kong tiisin na wala ka sa buhay ko. I came back after I realized that I can't live without you, that I love you so. Pero wala ka na. I asked Beth about your whereabout, but she won't tell me. Tinanong ko rin si Lovie, and she has the same answer. Alam mo bang sa sobrang desperado ko, lumapit ako
Isang mahigpit na yakap ang agad na ibinigay nito nang makita nito si Briel. At first Briel is puzzle. But when he realized that he's in stranger arms, bigla itong nagpapapalag."Ma-ma..!" sigaw nito na nagpupumilit na makawala.Leandro then loosen his hug, pero hindi nito binitiwan ang bata. Hinawakan nito ang magkabilang braso nito at tinitigan sa nanghihinang mga mata. "Hey little boy don't be afraid." He whisper. Hindi na nito naitago ang pagpiyok ng boses nito. Pati na rin ang pagkislap ng luha sa gilid ng mga mata nito."I-I'm your--" his voice trembles. Mariin itong napalunok. Trying so hard to calm his voice. "I-I'm a friend."But Briel still struggle. "No.." Sa maliit na boses ay sabi nito saka nagpumilit pa rin na kumawala. Leandro left no choice but to let him go. Agad na tumakbo papunta sa kanya ang bata at yumakap sa kanyang mga binti. Isiniksik nito ang ulo doon, pero nanatili pa rin ang mga mata sa kaharap.Ini-angat niya ang mga mata and saw Leandro's painful gaze
Napasandal siya sa hamba ng pinto at pinagsalikop ang mga kamay sa dib-dib habang ang mga mata ay nakatingin sa tanawin sa harap. Isang tanawing kailan man hindi niya inisip na maaari pang mangyari. Hindi man niya aminin pero may bahagi sa kanyang puso na masaya na makitang masaya si Briel ng ganito. His laughter is filling the whole house. As if he was tickled. Nakaupo sa magkabilang hita ni Leandro ang anak at pati na rin si Kathleen habang tinuturuan nito ang dalawa na magpalipad ng saranggola.And because it's Briel's first time to fly a kite, halos magtatalon ito sa tuwa ng makitang natutumayog iyon sa himpapawid. At tila nakikisabay pa ang panahon, the wind is blowing to their favor.At mas lalong pumainlang ang halakhak at excitement ni Briel ng ipahawak rito ni Leandro ang tali. "I want that too Tito--Andro.." si Kathleen. "Pagkatapos ni Briel, ikaw naman hmm.." Leandro smile at the little girl. At ganoon nga ang ginawa nito. After at least a minute, kinausap nito an
Wala sana siyang planong pumunta sa imbitasyong family dinner ni Leandro kaya lang nawalan siyang naging choice nang pagdating kinabukasan ay sunduin sila ni Leandro."Please Ciel," agad na putol nito nang sabihin niyang hindi sila makakasama rito. "This is an important day to me, at gusto kong naroroon kayo ni Gabrielle. Yaya Sela also wants to meet him. Alam mo naman iyon, hindi titigil hangga't hindi niya nakikita ang anak natin. If only you saw the excitement in her eyes when I told her that we have a son. She is dying to meet Briel, kaya sumama na kayo sa akin, please?" He asked with his voice almost begging.Napatingin siya sa gawi ng kanyang ate Beth. Nagkibit ito ng balikat at marahan na tumango. She heave a deep sigh before looking back at Leandro and finally give into his request. "Bibihisan ko lang si Briel." Mahina niyang sabi saka agad na tumalikod at pinuntahan ang anak na noo'y nasa sala at nanonood ng TV."Pasensiya na kung hindi ako makakasama Leandro, sinisipon ka
Ava wasn't surprised at all when she saw her sitting beside Leandro, instead she smile widely as she walk towards them. O magaling lang talaga itong umarte. Marahil hindi napapansin ng iba, but she knew that her smile was empty. Nakabalatay iyon sa mga mata nito. "Hi Ciel," bati nito nang dumaan sa gilid niya. She just smile dryly in return. "Happy birthday Leandro." Baling naman nito sa lalake.Out of courtesy, Leandro stand. At napataas ang kanyang kilay ng makitang inilapit nito ang mukha sa lalake, at buong suyo na hinalikan sa pisngi.Nakita niyang hilaw ang ngiting agad na idinistansiya ni Leandro ang mukha saka idinako ang tingin sa kanya. She acted as if she saw nothing, na wala siyang pakialam kahit na maghalikan ang mga ito sa kanilang harapan. Ngunit sinungaling siya kung hindi niya aaminin na naghihimutok ang dib-dib niya sa inis ng mga sandaling iyon.Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa selos o dahil inis na talaga siya kay Ava sa simula pa lang. Siguro ang huli,
"Nagtatampo ako sayo, alam mo ba iyon?" Napabaling siya sa tinig na iyon ni Marrius. Nasa kusina siya at hinuhugasan ang feeding bottle ni Briel ng sumulpot ito sa pinto.She look at him with furrow brows."You left two years ago without saying goodbye. And I thought that we are friends." "Oh.." she exclaimed. And then a gentle smile cross her lips. "I'm sorry about that Rius. You know what happened between me and your uncle. I was lost and hurt that time na ang tanging gusto ko nalang gawin ay lumayo.""Naiintindihan naman kita. I was just kidding. About your brother, ikinalulungkot ko ang nangyari sa kanya.""It's painful, but we already accept that he's gone. It's better that way than to see him suffering an never ending pain."Tumango-tango ito. "Yeah, I will choose death myself if I'm in that kind of situation. He's in peace right now Ciel.""He is.." mahinang sabi niya saka ipinagpatuloy ang ginagawa.She was on her back, pero ramdam niya ang tiim na mga titig nito. "Alam mo