Kabanata 126

Naglakad si Leon sa paligid ng tuktok ng bundok habang nasa likod niya si Iris at nakahanap siya ng lugar kung saan pwede sila umupo.

Hindi nagtagal, ang sinag ng araw ay tumagos sa makapal na ulap habang lumulubog na ito sa kanluran.

Ang mga ulap ay nanatili kahit na ang maliwanag na sinag ng araw ay tumagos. Ang reflection, refraction, at dispersion ng sinag ng araw ay naglabas ng makulay na ilaw, at nakakabighani ito para sa kahit sinong makakita nito.

Nang lumubog na ang araw, silang dalawa ay nagising mula sa pagkamangha nila.

“Gabi na, Leon. Umuwi na tayo,” Ang sabi ni Iris ng nakangiti.

Kahit na may mga masamang nangyari ngayong araw, ang pagsama kay Leon ay masaya at nakuntento siya.

Tumango si Leon, kinarga niya si Iris, at bumaba na si Leon.

Mas madali ang bumaba kaysa sa umakyat, at mabilis si Leon na para bang lumilipad siya. Kinarga niya si Iris papunta sa paa ng bundok at palabas ng lugar.

Ang karamihan sa mga turista ay umalis na, at may ilang mga tao na lang na