Think“Fiona,” si Ayesha na pumukaw sa aking kaisipan at nagpabalik sa sariling huwisyo ng saglit akong matigilan.Napalingon ako sa kaniya at tipid na ngumiti."I have to go, Yesha. Until next time," I said as I walked fast without glancing in Liam's direction.Lihim akong napakuyom ng kamao dahil sa malakas na kabog ng dibdib ko. At kahit na umiikot ang paningin dahil sa pagkabitin ng inumin ay nagtuloy-tuloy akong maglakad paalis.Maybe they're right. The two causes of alcohol in the body are when you feel dizzy.It might be, bitin o sobra.But in my case nabitin ako dahil hindi naman ako tinatamaan agad ng alak lalo na't konti lang ang nainom ko. It just a wine not a hard drinks. Nang nakalabas ako ng bar ay agad akong napahinto sa harap ng pamilyar na sasakyan. Umawang ang labi ko at napa kurap-kurap ang mga mata ng makilala ang sasakyan.Hindi ako pwedeng magkamali. It was Daddy's car. I still remember when mommy bought it for him. My chest tightened as I saw the two people ju
SurpriseAfter more than three hours of flight, I finally arrived at the province airport. I smiled widely when I suddenly felt excited to see our rest house. I was just 17 years old when I visited there once together with Mommy and Daddy. At simula noon ay hindi ko na nadalaw dahil mas naging busy ako sa pag-aaral. Hindi ko na rin alam kung anong itsura nito ngayon. Pero ang sabi ni Mommy, pinapalinis niya iyon buwan-buwan kay Aling Marites kaya malinis naman daw at puwedeng bakasyunan anong anong araw. Nang nakalabas ng airport ay agad akong pumara ng taxi na nakaparada sa gilid at nagpahatid na sa Casa Valencia. I don't know the history of this place, but according to Mommy. There are lots of resorts here. At magaganda rin ang mga tanawin kaya naisipan niyang dito kumuha ng rest house.Habang nasa loob ng sasakyan ay palinga-linga ako sa paligid na aming nadaraanan.Hindi ko maitago ang saya habang nadaanan namin ang mga luntiang paligid at sumasayaw pa ang mga dahon ng puno da
Guilty“L-Liam, stop…” I mumbled breathlessly when he tried to deepen the kiss between us. I'm trying to push him with all my strength but it’s still not enough. “Fiel, I miss you,” bulong niya.“Please, stop. This is wrong Liam,” I gasped. “And you’re drunk,” komento ko nang maamoy ang kaniyang amoy alak na hininga.“I don’t care if it’s a mistake. I am willing to commit a mistake repeatedly with you,” aniya.Nanlalabo ang paningin ko dahil sa mga nakaharang na luha. Hindi ko alam kung anong nangyayari pero naninikip ang dibdib ko at may parte rin na nagagalak.Halo-halo, hindi ko mawari ang totoong pakiramdam. Namalayan ko na lamang na unti-unti niya akong binbuhat at sunod na bumagsak ang katawan sa malambot na kama habang nanatiling nakalapat ang kaniyang labi at mahigpit na nakayakap.“Fiel…”Napasinghap ako. Nagsitayuan ang balahibo sa aking batok nang humagod ang mainit niyang hininga sa aking leeg.Biglang nag-init ang buong sistema ko animo’y binubuhay ang pamilyar na sens
CancelI woke up in the morning feeling something heavy on top of me. Dahan-dahan akong nagmulat at tumambad sa akin ang pamilyar na ulo ang nakapatong sa aking tiyan.Mahina akong tumikhim kaya agad na umayos siya nang pagkakaupo bago lumingon sa gawi ko.“Did I wake you up?”Umiling ako.He chuckled as he nodded.“Anyway, good morning, Fiel,” he greeted cheerfully as if we had done nothing last night.As if it’s just normal to do that.Hindi ko alam kung babati ba ako pabalik o ano. Nang hindi ako sumagot ay tumayo siya kaya napayuko ako.Doon ko lang napansin na nakasuot na ako ng disenteng damit. Napalunok ako at tiningnan ang bagahe kong dala ngunit wala na ito.“I already arrange your clothes in the cabinet,” anito.Napabaling ako sa kaniya, nahihiya.Nakasuot lamang siya ng simpleng sando na maluwang at board shorts at may hawak na ngayong tray.“I cooked our breakfast. The soup is still hot, you should try this, Fiel. This is my newly invented recipe from last week so I decide
Was“What? Wait, where are you?” I could sense his worry. “I’m sorry, Ken. I’m really sorry. I… I made a mistake,” I said more as I silently cried. “What are you talking about? Why so sudden Fiona? Is there any problem? Is your daddy-”“No, Ken. This is my choice. My parents doesn’t know this…” tuluyan nang namalabis ang aking luha.He breathed out heavily but he didn’t say anything.Nabalot kami nang saglit na katahimikan pero maya-maya lang ay binasag niya iyon.“Why?” his voice changed into serious.“I’m sorry, Ken…”“Will you be happy if I set you free?”Napaawang ang labi ko sa sinabi niyang iyon. Hindi ko inaasahan na magiging ganoon ang sasabihin niya.My heart clenched at the same time, happy. “I know you’re not happy with me anymore. And thank you for being honest this time, Fiona,” he said. “Ken?”He sighed. “If you want to be free then I will let you go. But I just don’t want what you did for cheating behind my back, Fiona. I felt insulted.”“Ken…” my mouth opened a bit
Dream Kabanata 12DreamI never thought that in just a blink of an eye, everything about us would change abruptly.Ang akala kong tao na makakasama ko habang buhay ay hindi pala ang taong pinangarap ko noong bata ako.I was mistaken by what I saw. And maybe they’re right. Not all we can see are true because we have feelings. Feelings that would tell the truth more than what we see. Our mouths could say falsehoods, but our eyes and feelings can't lie.Nakadungaw ako sa teresa ng aking kuwarto habang pinapanood ang mga makinang na bituin sa kalangitan.Madilim ang kalangitan ngunit napakagandang tingnan dahil sa maliit na nagniningning na mga bituin.And I felt comfy while watching those stars.It’s already late at night but I still awake. Tumayo ako at tahimik na naglakad pabalik sa kama kung nasaan siya natutulog.Kanina pa ako nakatitig sa kaniya habang minememorya ang kaniyang mukha pero heto na naman ako umuulit.Umangat ang kamay ko upang haplusin ang kaniyang mukha. Marahan iyon
Undecided“Fiona, mahamon nga itong kasintahan mo kung gaano kalakas sa inuman?” bungad ni Mang Tanyo sa akin nang tumawag ito sa mula sa bakuran.“Tay, masiyado pa pong maaga,” pagdadahilan ko. Sumulyap ako kay Liam na naiwan sa sala habang inaayos ang mga dadalhin sa lakad namin.Mahigit isang oras pa lang mula nang magkaroon ng pagtatalo sa pagitan namin. Pero hindi iyon nagtagal at napawi rin.Napabalik tingin ako kay Mang Tanyo nang magsalita itong muli.“Abay mas maganda nga iyon, Ineng. Matira matibay,” panghahamon nito habang nakangisi.I glanced back at Liam who was smiling now. Maybe he heard what Mang Tanyo's said.He has a high tolerance when it comes to alcoholic beverages but the liquor in the province was a bit different from his usual drinks.At alam naman natin na kapag hindi nakasanayan ng tao ang inumin ay tatamaan ito.Napadiretso nang tindig si Liam habang umiiling bakas ang ngiti sa labi. He then slowly walked towards us."Sige ho ba. Walang problema sa akin. Pe
Kiss“Liam…” I called him but he remained silent.Kanina niya pa ako hindi pinapansin simula nang ihatid ni Mang Tanyo ang mga alak at umalis din agad. Mukhang nagpatulong lang din ito kay Elias sa pagdala ng mga bote. Desidido nga si Mang Tanyo na makipag-inuman kay Liam.Nanatili siyang nakatalikod sa akin habang nakaharap sa kalan. Tanging hubad na likod lamang niya ang nakikita ko.Bagsak ang balikat ko ng hindi pa rin siya lumilingon. “Ano bang problema mo?” naiirita na ako.“Nothing.”Napasimangot ako. “Bakit hindi mo ako pinapansin?”“I am talking to you,” aniya.Napabuntong hininga ako at tinalikuran siya. Inayos ko na lamang ang mga pinamili namin.Hiniwalay ko na ang tent na good for 3-4 person ang size na nabili namin pati na rin ang backpack. Bumili rin kami ng mga simpleng tee shirt and sweat pants na gagamitin namin dahil hindi naman ganoon karami ang nadala namin na gamit. Ang iba ay paulit-ulit na lang.Nabalot kami ng katahimikan sa kusina at tanging mahinang huni