Chapter 35:

Clesea’s POV

Ano bang araw ngayon?

Araw ng mga patay?

May kaarawan?

O

Araw ng mga bayani?

Kasi sa akin, araw ni Aziria.

UNANG ARAW,

Kumatok ako sa pintuan ni Aziria dahil nasa loob siya ng kwarto.

"Aziria, mag-almusal ka muna. Hindi ka pa kumakain mula kahapon. Papakamatay ka riyan?" pagbibiro ko pa para makuha niyang lumabas pero sadya siyang matigas.

"Kumain na lang kayo, Clesea. Hindi ako gutom."

Bumubuntong-hininga akong bumalik sa kusina kung nasaan si Azimia. Nagkukulong na siya sa kaniyang kwarto simula nang malaman niya ang tungkol sa gustong gawin ni Sion. Umiiyak na naman siya ngayon. Hindi ko naman siya masisisi dahil nagkwento siya sa akin dati nang magkakilala kami. Sobrang lapit niya sa pinsan niyang iyon at ngayon, iba na pagtrato nila. Mahina rin ako pagdating sa kaibigan at pamilya, ganiyan din siguro ang mararamdaman ko kung pagtataksilan.

Hindi ako naniniwalang kayang gawin ni Sion iyon kay Aziria dahil mahalaga sa lalaking iyon ang kaibigan ko. Sana mali ang s