“Saan ka naman pupunta?” Medyo nakakailang pero itinanong ko talaga ‘yon kay Julian. “Kahit saan.” Napangiwi ako’t kinurot ang braso niya. “Ouch! Para saan naman ‘yon. Ang sakit, ah.” “Hindi mo alam ang pupuntahan mo? Tapos ay mag-aaya ka na umalis, timang ka ba?” “Ang pagkakaalam ko ay hindi naman, baka ikaw ay oo.” Nagbibiro ba siya o natural niyang ekspresyon ‘yon? “Ewan ko nga sa ‘yo, tutal ay wala ka naman talagang balak na gawin, pumunta na lang tayo sa rooftop para naman mahanginan ‘yang utak mo. Pero bago ‘yon ay bumili muna tayong snacks, tara.” pag-aya ko sa kaniya. “Kanina lang parang ayaw mong magsalita o humarap sa akin, ngayon nagpapabili ka na ng snack?” “Oh, eh bakit ba? Nawala na ang pagkailang ko sa ‘yo bigla. Huwag mo na lang ipaalala.” “‘Yong paghalik mo sa ‘kin?” “Eh…” sinunggaban ko ang napakadaldal niyang bibig gamit ang aking kamay, kung malakas ako ay baka naitulak ko pa siya sa corridor. Masyadong maraming tao sa paligid, may isa lang n
“Ano bang ginagawa niya doon?” Tinatakbo ko paakyat ang patungong rooftop ng Nursing department. Walang naman sana akong balak na mangialam pa kung hindi ko lang napag-alaman na nagtungo si Alliyah sa babaeng gustong tumalon sa building. Hindi namans siguro tama kung pati siya ay madadawit sa problemang ‘yon, para naman na hindi rin ako masasali sa kung ano ang magiging sitwasyon niya. Wala pa ring dumarating na rescue para tulungan ang babae na mamulat sa kung ano ang ginagawa niya, tulad lang din ng nangyari noon, sa unang 2006 na kinalagyan ko. “Excuse me. Excuse me.” Maraming nakiki-usyoso sa daan patungo sa rooftop, ngunit walang nag-atubili na pumasok upang awatin ang babae, maliban kay Alliyah. “Alliyah.” Hinihingal na tawag ko sa kaniya. “Eli, please bumaba ka na riyan.” Panay ang ginawang pagmamakaawa ni Alliyah sa babaeng nakatayo sa railings ng rooftop, nakatalikod siya sa gawi naman, punit ang damit na suot niya’t inililipad ng hangin ang magulo ngunit mahaba niyang
“No, dad, I wouldn’t do it! Isa pa, wala namang proweba na ako nga ang may gawa sa kaniya ng ibinibintang niya. I am a Kordal, tiyak na may nanghihila lang sa akin pababa.” Hindi magkamayaw si Harold sa pagpilit sa kaniyang ama na wala nga siyang kinalaman sa mga ibinabato sa kaniya ni Elizabeth na patutsada. Hapon, matapos ang klase ay dinala ni Julian sina Alliyah at pinsan nito sa kanilang ama. Iniharap niya ang babaeng ilang beses na ginalaw ni Harold. Hindi lubos akalain ni Julian sa gano’ng edad ng kapatid ay sanay na sanay na ito sa gawing sekswal. Hindi na nga siya nag-atubili pa na ipaalam sa ama ang mga ginagawang kabulastugan ng anak niyang isa pa. Noon ay labis-labis ang tiwala ng ama kay Harold na halos ay ibinagay na nito sa lalaki at wala na sa kaniya. Pero dahil ngayon na narerealize naman ni kung bakit ay naiintindihan na niya. Walang hindi ikinilos ang ama na hindi dumaan sa madrasta niya. “Ikaw na naman Julian ay may pakana nito? Kailan mo ba lulubayan ang pang
Successful ang plano ko para kay Harold, pumayag si papa at na silang magagawa pa ro’n. Si papa pa rin ang batas sa bahay. Alas dos ng madaling araw, nagising ako para magbanyo. Umuulan, at malamig din ang aircon sa loob ng bahay kaya mukhang napuno na ang pantog ko dahil do’n. Nang matapos ay nakaramdam naman ako ng gutom. Hindi nakikisama ang katawan ko sa inaantok ko pang mga mata. “Kahit tubig lang, iinom ako.” Madilim ang kabuuan ng salas, pagdungaw ko mula sa hagdan ng second floor ay parang gusto ko na lang bumalik sa higaan. “Nakakatamad.” Pero dahil sa nandito na rin naman na ako ay itinuloy ko na. Nagsaling ako ng tubig sa baso at naghanap ng puwedeng makain sa refrigirator. “Ano ‘yon?” Isinara ko ang fridge at dinampot ang baso ng tubig, sinimulang inumin iyon. May kakaibang tunog akong narinig mula sa may labas ng kusina, sa bodega banda. Dahan-dahan ay naglakad ako patungo ro’n, maaring daga o pusa lang ‘yon ngunit possible rin na may taong naroon ngayon. Sa
Kanina pa ako nag-aabang kay Terra, gusto ko siyang makausap ng kaming dalawa lang nang hindi malalaman ni Harold. Hindi na ako makatulog ng mga oras na malaman ko ang isa sa lihim na itinatago nila sa akin, sa amin ni papa kung hindi man nga niya alam ang tungkol doon. Gusto kong malaman mula sa bibig niya kung tunay nga ang narinig ko. At isa pa, itatanong ko rin kung siya lang ba ang hindi ko kapatid, kadugo o ano man ang tawag doon. Dahil kapag nalaman ko na maging si Harold ay hindi ko rin kadugo ay isasampal ko agad sa pagmumukha ang lahat ng ginawang pangmamaliit sa akin. “Terra.” “Kuya, b-bakit?” Wala na si Harold, nauna na sa kaniyang department. “Mag-usap tayo.” Hindi makatitig nang matagal si Terra sa akin, alam na niya siguro kung ano ang kailangan ko sa kaniya. Sumama sa siya sa akin patungo sa ilalim ng isang punong mangga, walang masyadong estudyante doon, walang makakarinig kung sakaling tumaas man ang boses ko sa kaniya. Dineretso ko na si Terra sa tanong ko,
Naiirita na ako sa pangungulit ng magjowa na ito sa harapan ko. Hindi ba nila alam na nasa library ako nagreresearch para sa output na kailangan kong maipasa within the week? Paubos na ang oras ko para gumala pa ngayon. Ilang beses ko nang isinagot na nextime na lang ako sasama kaya sila na lang muna. “Tumigil na nga kayong dalawa, puwede ba? Respeto sa ginagawa ko,” bulong ko dahil baka masigawan pa ako ng librarian kapag napansin kung gaano sila kagulo. “Sumama ka nga kasi, para sumama rin si Julian.” Iyon at iyon nga ang ipinangpapain sa akin ng dalawa. Akala ata nila na kapag tinuloy-tuloy nila ang paggamit sa pangalan ni Julian ay bibigay na ako sa gusto nila. Never, mas importante pa rin ang pag-aaral kaysa sa boys. Marami pa namang araw na puwede kong harutin si Julian. “Nextime na nga lang, ang kukulit niyo. Napakarami kong ginagawa ngayon.” “Bukas mo na lang ‘yan gawin, at isa pa, mamayang uwian pa naman ang lakad natin hindi ngayon.” Si Janice. “Kahit na, may part tim
Naghintay nga ako sa pagdating ni Julian sa rooftop, dumaan muna ako sa canteen upang bumili ng soda at biskwit, wala lang trip ko lang bigyan si Julian. Sa ikalawang pagkakataon kasi ay natulungan na naman niya ako. Hindi man madali ang nakuha naming paraan para kay Elizabeth pero ayos na ‘yon kaysa wala. Hindi naman puwede na siya ang magdadala ng lahat ng hirap no. Tapos si Harold ay nagpapakasaya sa buhay niya?? No! Isinandig ko ang aking likod sa malamig na pader sa may gilid na parte ng rooftop. Palubog na rin ang araw, mas maganda pala iyong tignan mula rito sa itaas. “Wow, ang ganda eh,” ani ko habang napapangiti. Nang maglaon ay nainip na ako sa sobrang tagal dumating ni Julian, 5;45 na talaga, akala ko ba’y 5:30 ang labasan nila?” Napasimangot ako, hindi kaya niloloko niya lang ako? Kasi deep inside ay ayaw naman talaga niya akong makita o makasama? “Hmmp!” tinapik-tapik ko ang aking pisngi. “Huwag kang praning Alliyah, hindi ‘yon magagawa ni Julian.” Habang nasa gitna
Hindi na natutuwa pa si Julian sa tagal ni Alliyah sa pagdating. Hndi na rin kasi biro ang mahigit isang oras at kalahati na nakalipas ay wala pa rin ang dalaga. Hindi na mapakali ang binata, panay ang paglalakad niya nang pabalik-balik sa harapan ng kaniyang mga kaibigan. “Julian, puwede bang manahimik ka sa isang lugar? Nahihilo na kami sa ‘yo, eh.” Pagsaway ni Janice sa lalaki. Gusto rin nitong magpanick ngunit wala namang magagawa kung gano’n ang gagawin niya. Kaya ang mas mabuting gawin ay magtanong-tanong sa mga kakilala niya, magbabakasakali kung nakita man lang nila si Alliyah. “Baka naman ayaw niya lang talagang pumunta,” ani Joker na ikinatigil ni Julian sa pagkakaparanoid. Possible ang sinabi nito, pero tama ba na hindi man lang mag-abiso si Alliyah at paasahin siya? “Impossible ‘yon, love, kasi tuwang-tuwa nga siya kanina no’ng sinabi natin na hinahanap siya ni Julian eh. Excited siya kaya napaka impossible talaga na bigla na lang itong hindi pupunta sa usapan.” Si Jan