Gilda Point of View
Dahan dahan kong ibinukas ang aking mga mata dahil naramdaman ko na parang mahapdi ang aking anit. Nanlalabo ang aking paningin, at kailangan ko pang pumikit ng pumikit upang luminaw ito.
Noong makakit ako ng mas malinaw ay napatingin ako sa may salamin. Nanlaki ang aking mga mata sa aking nakita.
Nasa harap ako ng salamin habang ttumutulo ang dugo ko sa aking noo. Sa likod ko ay naroon si Maria. Nakangiti na animo ay isang baliw habang sinusuklayan ang buhok ko.
Sinubukan kong tumayo ngunit natigilan ako noong hindi ko magawa. Napatingin ako sa aking katawan. Nakatali ako sa upuan. Tinali niya ako rito!
Anong nangyari? Bakit ako narito. Nagbalik tanaw sa akin ang aking mga ala ala kanina. Habang papalapit ako sa highway ay napalingon ako sa aking likuran, at pagharap ko ay may humapas sa akin ng bote.
Isang malakas na hampas na sapat para mawalan ako ng ulirat.
At si Maria ang may gawa noon.
“Gising ka na pala,” ani niya habang sinusuklay ang aking buhok. Madiin ang suklay niya at ramdam ko ang hapdi ng aking anit. Mukhang kanina niya pa sinusuklay ito dahil humahapdi ang aking ulo.
“Pakawalan mo ako,” ani ko sa kanya at nagkakawag. “Pakawalan mo ako dito!!!!”
“Shhhhh,” ani ni Maria sa akin. “Huwag kang maingay. Baka magising ang tatay mo sa kabilang kwarto.”
“Isa kang baliw!!!” sigaw ko at pilit nagkakawag. “PAKAWALAN MO AKO DITO!! AYOKO NA DITO!!!”
Napatawa naman si Maria sa hindi ko malamang dahilan. Paniguradong tumatawa siya ng ganyan dahil isa siyang baliw. Dapat sa kanya ay ikinukulong sa mental.
“At may balak ka pang takasan kami ng iyon Lola Teresa,” ani ni Maria. “Alam mo bang kukuhana sana kita ng dugo pampaligo mo? Ngunit nakita ko na nakabukas ang bodega kaya naisip ko nab aka doon ka galing kahapon. Akala mo ba ay maloloko mo ako? Alam ko na hindi ka tanghaling nagising kahapon! Binuksan ko ang pinto ng kwarto, at wala ka roon!”
Hinablot niya ang aking mukha at itinaas bigla. Pakiramdam ko ay naipitan ako ng ugat dahil sa ginawa niya.
“Bakit ka nagsisinungaling sa yong ina?!” tanong niya sa akin. Nakatapat ang mukha ko sa kanya. Nakakatakot siyang tignan ngayon. Ang kanyang mga mata ay nanlalaki, at namumula. “ALAM MO BANG MASAMA IYON! LAHAT GINAWA KO PARA SA IYO NGUNIT ITO LANG ANG IGAGANTI MO SA AKIN.”
Hindi ako makapagsalita sa takot sa kanya. Ang diin ng pagkakahawak niya sa aking mukha na tila nais na niyang ibaon ang kanyang mga kuko sa aking laman.
“H-hindi kita ina! Si nanay liliybeth ang nanay ko!” lakas loob kong sabi sa kanya.
Nakita ko na namumuo ang mga luha sa mata ni Maria
“LILYBETH NANAMAN?! PURO KAYO LILYBETH!” sigaw niya sa akin. Halos mabingi ako sa lakas ng boses niya. “ANO BANG MERON SA LILYBETH NA IYAN!!! AKO LANG ANG NANAY MO!! NAINTINDIHAN MO BA?! WALA KANG IBANG INA KUNG HINDI AKO! ANAK KA NAMIN NI DAN!!! AKO ANG NAGLUWAL SA IYO!! SUMAGOT KA! NAIINTINDIHAN MO BA?!”
Napailing iling ako sa kanya. Nagulat ako ng magsimula siyang umiyak habang nakatingin sa akin.
“Anak huwag mo akong iwan mag – isa,” aniya sa akin habang umiiyak. Tumulo sa aking mukha ang kanyang luha. Nakakadiri!! “Dito ka lang sa tabi ko! Hindi ko kayang mawala ka. Naiintindihan mo ba?! Huwag mo na uli ulitin iyon ha? Huwag ka nang maglalayas. Hindi kakayanin ng nanay mo kapag nawala ka. Labis akong masasaktan. Ipangako mo sa akin anak na hindi mo na gagawin sa akin ito.”
Malakas na ang tama niya. Kung ano ano na ang kanyang pinagsasabi! Kailangan kong makawala sa kamay nya dahil baka mmaya ay kung ano pa ang magawa niya sa akin!
Sa isang iglap ay nagalit ang mukha ni Maria.
“BAKIT HINDI KA SUMASAGOT?! TALAGANG SINUSUWAY MO NA AKO?!” aniya sa akin habang patulo ang kanyang sipon. Pilit akong kumawala sa pagkakahawak niya sa aking mukha. Padiin ng padiin ang kanyang kuko sa aking mukha.
Nararamdaman ko na.
“SUMAGOT KA!!!!!” sigaw niya sa akin.
Napaluha ako sa sakit na naramdaman ko. Ramdam kong bumaon na ang kanyang ilang kuko sa aking pisngi.
“S-sorry po,” iyak ko.
Tumulo ng tuluyan ang sipon niya sa ilong. Napapikt ako at naramdaman kong bumagsak iyon sa bandang bibig ko.
Punyeta! Animal kang Maria ka! Nakakadiri!!!
Agad niya akong binitawan. Napatingin ako sa salamin sa kanyang pagbitaw. Dumudugo ang sugat ko sa pisngi. Nakita ko rin ang sipon sa aking labi. Agad akong yumuko at pinunasan ito.
Nakakasuka siya! Bakit kasi ganoon niya pa ako kausapin! Pwede naman ng harapan! Bakit kailangan nakatingala pa ako sa kanya.
“AHHHH!!” sigaw ko noong hatakin niya ang aking buhok.
Ano nanaman ba?! Nagsorry na ako!
“ARAY KO!! NASASAKTAN AKO!!!” sigaw ko sa kanya.
“Walang hiya kang Lilybeth ka!” sigaw niya sa akin. “Inagaw mo sa akin si Dan!!!”
Baliw na siya! Napagkakamalan na niya akong ibang tao!
Nabuwal ako habang hatak hatak niya ang aking buhok. Matapos ay hindi na siya naawa sa akin, Kinaladkad niya ako gamit ang aking buhok habang nakatali ako sa upuan. Pakiramdam ko ay matatanggal na ang anit ko sa ulo.
“TAMA NA PO!!! NASASAKTAN AKO!!!” sigaw ko sa kanya habang umiiyak.
Malakas na sampal ang natamo ko sa kanyang kamay.
Abusing ito! Hindi niya ako dapat sinasaktan! Ibang iba siya sa pinapakita niyang panlabas na kaanyuan. Bigla na lamang siyang nag iba! Dati naman hindi siya ganyan. Mukha pa ngang hindi niya ako mapagbubuhatan ng kamay.
Matapos ay agad siyang umiyak at niyakap ako.
“Anak dyos ko! Sino ang may gawa sa iyo niyan! Bakit ganyan ang itsura mo?! Bakit may mga sugat ka?! Anong ginawa nila sa iyo?!” tanong niya sa akin.
Nanginginig ako na tinignan siya. Umiiyak siya sa gilid ko.
“P-pakawalan mo po ako inay,” sabi ko habang nakatingin sa kanya.
Tumango tango naman siya at sinipat ang kinalalagyan ko na upuan.
“Sino ang nagtali sa iyo?” tanong niya at malakas na tumawa.
Tumayo siya at iniwan niya ako sa loob ng kwarto.
Gilda Point of View Nakatingin ako sa mataas na kisame ng aking kwarto. Hindi ko alam kung anong oras na. Hindi ko alam kung ilang segundo, minuto, at oras ang nagdaan. Pagod na pagod na ako kakawag sa kinalalagyan ko. Ginawa ko na ang lahat para lamang makawala sa pagkakatali sa akin ni Maria ngunit walang effect. Napagod lamang ako ngunit walang nangyari. Bumaba na ang araw, lumabas na ang buwan sa kalangitan habang ako ay nakatali sa upuan na natumba. Gutom na gutom ako. Kahapon pa ako hindi kumakain. Pakiramdam ko ay kinakain na ng sikmura ko ang sarili niya. Hindi man lang muli ako dinaan ni Maria upang pakainin.
Gilda Point of View Nagising ako sa aking pagkalog na nararamdan ko. Napatingin ako sa itaas ng bahay habang umaalog alog ang buo kong katawan. May humahatak sa aking buhok. Nakatali pa rin ako! At hindi lang iyon. Hinahatak ako ni Maria gamit ang aking buhok pababa ng hagdan. Saan niya ako dadalhin?! Saan kami pupunta?! Hindi niya naman ako papatayin hindi ba?! Hindi naman niya kukunin nag dugo ko hindi ba?!! Oh no! Please wag! Help me, lord! Ayoko pa pong mapatay. “S-saan mo ako dadalhin?” tanong ko kay Maria na hinahatak ako p
Gilda Point of View Napatingin ako sa aking paligid. Wala akong makita kung hindi puro kadiliman lamang. Ilang araw na ba akong naririto? Anong mayroon sa kwarto na ito? Kaht nakabukas ang pintuan sa itaas ay hindi ko maaaninag ang kabuuan na kwarto. Dito ba nila itinatago ang mga biktima nila? Dito nila pinapatay? Ilang tao na kaya ang papatay nila? Ilang tao na ang kanilang inalay? Paano nilang nasisikmura na gawin ito sa kanilang miyembro ng pamilya? Anak ako ng anak ni Lola Teresa pero ginaganito nila ako? Anong klaseng kamag anak ang mayroon ako! Nakapanghihina ng laman. Nagbukas ang pintuan s
Gilda Point of View Tila hindi masanay ang aking mga mata sa dilim. Nangangapa pa rin ito hanggang sa ngayon. Wala pa rin akong makita na kahit ano. “Sino ka?” tanong ko muli sa kung sino man ang pumaswit sa akin noon. “Sumagot ka!” “Hello, anong pangalan mo?” tanong sa akin ng isang tinig. Malinaw kong ito na naririnig. Galing ito sa isang sulok ng kwarto, at hindi lamang sa aking isipan. Kagulat gulat na may iba pang tao rito bukod sa akin. Sa tagal ko na narito ay ngayon lamang ito nagparamdam sa akin.&nb
Gilda Point of View “Anong natapos mo?” tanong ko sa kasama ko na narito rin ngayon sa silid na pinagtapunan sa amin ni Maria. Nais kong libangin ang aking sarili hangang hindi pa dumadating si Maria sa loob. “Ako? Higschool lamang,” sagot niya sa akin. “Bakit mo nais kumuha ng medisina?” tanong ko sa kanya. Pareho kasi kami ng nais na kurso. Iyon nga lang ay hindi magkasing tulad an gaming lakas ng loob upang magpatuloy sa buhay. Siya ay nais nang sumuko habang ako
Third Person Point of View Nakatulala si Gilda ngayon habang iniisip kung paano nangyari ang mga bagay bagay. Sigurado siya sa kanyang nakita. Sigurado siya na may kausap siya sa silid na iyon ngunit malinaw na nakikita niya ng kanyang dalawang mata sa tulong ng ilaw ng liwanag na wala silang kasama sa loob ng silid. Silang dalawa lamang ni Maria ang naroon. Puno ng mga lumang gamit ang apat na sulok ng silid. Hindi niya na mahinuha kung ano ang totoo sa hindi. Hindi niya matanggap na mga ilusyon niya lamang ang kanyang narinig sa loob ng apat na sulok ng silid na iyon sa ilalim ng bahay. Si Maria na wala na sa kanyang matinong pag iisip ay nakatingin kay Gilda. Nagtatalo ang isip niya kung sas
CARMEN POINT OF VIEW Kanina pa ako nag iisip. Ilang araw ko ng hindi nakikita si Gilda. May nangyari kaya sa kanya? O baka naman nahuli na siya ng mga kasama niya sa bahay na nakikipag usap sa akin kaya pinutol na nila ang koneksyon naming dalawa. Baka kinumpiska ng kanyang lola ang kanyang cellphone. Araw – araw akong nagtetext sa kanya pero hindi niya ako nirereplyan. O baka naman wala siyang load? Sana nga ay walang nangyari kay Gilda. Sana ay ligtas siya sa kanilang bahay. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko. Animo ay may mali sa bawat araw na nagdadaan. Siguro kung hindi ako kokontakin ni G
THIRD PERSON POINT OF VIEW Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda. Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina. Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw. Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.