Xyrica’s POV:
I roamed around the Library to check every inch of the corner and to find out where the CCTVs were stationed. I was too busy observing the usual time when the Combat Angels were coming in and coming out to guard the Archive, so I was not able to check it before. But now that we are here, I think now is the right time to see how heavily guarded this place is.
Naghahanap na rin ako ng posibleng maging daan para makapasok sa Archive na hindi napapansin. Kapag nakahanap ako kahit isa lang ay babalik ako rito sa Library mamaya at susubukan kong makapasok sa loob ng Archive.
Matapos ang ilang minuto na pagsusuri sa lugar ay napaupo ako sa isang bakanteng upuan na malayo sa mga tao.
“Okay… isa lang ang CCTV at nakalagay rito sa entrance ng Library. May mga bintana pero masyadong mataas at mahihirapan akong umakyat dito…” Mahina
Xyrica’s POV: We’ve been busy for two days at imbes na magpunta kami kahapon ni mister Demsford sa Archive ay hindi na natuloy kasi may ginawa kaming group activity sa Advanced Chemistry. Hindi naman namin pwedeng gawin ngayong gabi kasi may activity rin na gagawin sa History. Magagawa kaya namin iyon sa linggong ito? Ngayon ay nasa Wollemia Building kami at hinihintay si miss Olive Fabrica, siya ang aming History class teacher. She’s young like our Advanced Chemistry teacher at magaling din siya sa subject na history. Maihahantulad ko siya sa isang robot kasi alam niya talaga ang history sa mga bagay-bagay, mapa-brand ng damit at pagkain, kahit ang isang lugar. Ilang minuto lang ay pumasok si teacher Fabrica sa classroom at binati kaming lahat. “What do you want to learn today?” Excited na tanong ni teacher Fabrica sa amin. I raised m
Xyrica’s POV: I’ve been anticipating my friends coming here as the days passed by. Tumawag ako kina Michiaki pero wala akong binanggit tungkol sa Academy, sinabihan ko lang sila na umalis na dahil magkikita naman kami sa ‘susunod’. Hindi naman sila nagtanong kaya mas napadali ang tawag. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin kapag nakita ko na sila pero hindi ko na muna sila iisipin ngayon. Nandito kasi kami ni mister Demsford sa likod ng Library at hinihintay namin na magsara ito kasi papasok ulit kami sa Archive. Mabuti nalang at walang tao sa paligid kaya makakapagtambay kami rito sa likod. “Paano tayo makakaakyat sa bintana? Masyado yata itong mataas para maabot ko,”mahinang sabi ko kay mister Demsford. “Ako ang bahala sa iyo. I will help you so you can climb first,” sabi niya. “What about you? How will
Cyborg’s POV:There must be a reason why ‘M’ is trying to help us and we must find out why and who that person is. Alam kong delikado itong ginagawa namin kasi nasa loob kami ng isang restricted area at saka mahigpit pa na nagbabantay ang mga Combat Angels sa entrance ng building. Pero nasa loob na kami kaya lulubusin nalang namin ang paghahanap ng impormasyon.“Look at this, it has a ‘Maekawa’ written in tha back of the painting pero wala namang pangalan. Paano kung ito nga ang mama mo?” Tanong ko.“Wala naman sigurong ibig sabihin ang ‘Maekawa’ na nakasulat diyan. What if ‘Maekawa’ pala ang nickname ng nagpintura sa painting?” Tanong niya.“We should let mister Sullivan find someone na ang pangalan o nickname ay ‘Maekawa’. Malay natin… ta
Xyrica’s POV:Dahan-dahang binuksan ni mister Demsford ang pinto tapos tinignan kung ano ang kalagayan sa labas. Ilang minutoooo lang ay sumenyas siya na pwede na kaming lumabas pero mauuna raw siya para masigurong okay ang lahat. Sumusunod naman ako sa yapak niya.We were so careful not to make any noise as much as possible because our plan depends on it. I was curious because I didn’t know where we were heading to so I poked him in his back. He immediately stopped and looked at me.I then mouthed the words, “Do you know where we’re going?”Imposible namang alam niya ang pasikot-sikot sa building na ito… e first time naman siguro naming dalawa na makapsok dito.He also mouthed his reply while shrugging, “I’m trying to figure things out.”
Xyrica’s POV:Lunch break na at nagpaalam si Cyborg na hindi na muna siya sasama sa amin sa Acerola Building kasi makikipagkita siya sa mga magulang niya. Pumayag naman ako at saka lang ako nagsisi noong napagtanto kong maiiwan akong kasama sina Ami, Macey, Monique, Joy at miss Ludwig.“I’m impressed by you,”sabi ni Monique at tumingin sa akin.“What are you talking about?”Tanong ko.“It’s so amazing to think na… you’ve blended in pretty well these past weeks,” sagot ni Monique.“Monique, you’ve been saying that thing for the past weeks. I think all of us had enough of it,”sabi ni Joy.“She’s right,”sang-ayon ni miss Ludwig sa sinabi ni Joy.
Xyrica’s POV:Mahigpit akong hinawakan ni Michiaki sa wrist at wala yata siyang plano na bitawan ako. Hindi ko naman alam kung saan kami pupunta at lahat ng taong nakakasalubong o nadadaanan namin ay nakatingin sa aming dalawa. Habang naglalakad kami ay nag-iisip ako ng pwede kong sabihin sa kanya para makapagpaliwanag pero hindi ako makabuo ng isa.“Michiaki, loosen the grip because my wrist is hurting already. Please,”sabi ko habang sinusubukangbawiinang kamay ko sa pagkakahawak niya.But it seems like he was not listening and I can’t even tell if he’s mad because his expression is neutral. Halos tatlong minuto kaming naglakad para lang makarating sa medyo liblib na lugar at halos tatlong minuto ko na ring iniinda ang sakit.“Ano ba? Naririnig mo ba ang sinasabi ko, Michiaki? Ma
Xyrica’s POV:Mabuti nalang at hindi ako kayang tiisin ni Michiaki kaya napatawad niya agad ako. Pero may kondisyon ang pananatili ko rito… aalis daw ako sa oras na may mangyaring masama sa akin. Gusto niya ring malaman kung ano ang gagawin ko at kung sino ang mga kasama ko.Sa tingin ko naman ay hindi na kailangan kasi makakasama ko naman sila rito sa Academy. Baka nga makalimutan niya na ‘yan sa mga susunod na araw. Kahit naman siguro mahigpit sina Michiaki sa akin ay mauutusan ko pa rin naman si Cyborg na ipagpatuloy ang ginawa namin.Speaking of Cyborg, where is that guy? It’s almost one o’clock in the afternoon but he’s not here yet. Hindi ko pa nasabihan sina Michiaki na kasama ko siya rito pero maiintindihan naman nila siguro?“Do we have to go?” Tanong ni Warren at halos maiyak kasi hinila nina Michiaki para m
Xyrica’s POV:Simula noong nakabalik na sina Michiaki sa pag-aaral ay mas naging masaya pa ang paligid. Napansin din ng mga teachers na nagbago raw sila pero ang hindi nila alam ay kinailangan ko pang sermonan mga ito sa loob ng isang oras.Hindi ko rin inakala na magiging okay ang lahat sa madaling panahon.Naging kaibigan na nila si Cyborg at natanggap na rin nila na gusto ko talagang mag-aral dito na walang kondisyon. Kahit papaano ay nabawasan ang mga bagay na iisipin ko at makaka-focus ako sa pag-aaral at pagpaplano kung ano ang susunod na gagawin namin ni Cyborg.May problema nga palang dumagdag… mas dumami pa ang manliligaw ko simula noong nalaman ng lahat na kaibigan ko ang Akinomo Phoenix Gang at mas dumami rin ang mga babaeng naiinis sa akin kaya mas maraming tao pa ang kailangan kong iwasan. Hindi ako basta-bastang nakakagalaw dahil sa mga mata na naka