Xyrica’s POV:
“Hawak ko ngayon ang activity ninyo kahapon and I’m really impressed by the results,” sabi ni teacher Mercadejas.
“If I know, si Van pa rin ang highest kung hindi ay si Michiaki. Wala namang pinagkaiba kasi silang dalawa naman ang nag-aagawan sa spot,” sabi ng kaklase naming si Dennis.
“Why don’t you see it for yourselves,” sabi ni teacher Mercadejas at isa-isang tinawag ang aming apelyido tapos isa-isa rin kaming tumayo para kunin ang aming papel.
Kinuha ko ang papel ko at hindi na nag-atubiling tignan ang score. Gusto ko lang namang pumasa pero hindi aabot sa point na maging rival sina Michiaki at miss Ludwig. Ayaw kong i-stress ang sarili ko sa mga bagay na iyan kasi may iniisip pa akong ibang bagay.
“What’s your score?&rd
Xyrica’s POV:Masama ang tingin nina Michiaki kay King noong lumapit ako rito. Si Joy naman ay umiwas ng tingin pero halata naman talagang nasasaktan pero nasabihan ko na siya noon na hindi talaga ako interesado kay King. Maghahanap nalang ako ng paraan para siya ang mapansin ni King.“You guys can go ahead and Michiaki… can you please text me kung sa anong floor kayo kakain ng lunch? I’ll be back as soon as I can,” sabi ko sa kanila at sumama kay King.Pumasok na sila sa loob at kami nalang ni King ang naiwan. Habang naglalakad siya ay sumunod lang ako sa kanya kasi hindi ko naman alam kung saan siya pupunta.“Where are we going?” Tanong ko sa kanya.“Sa bench, mahirap makipag-usap na nakatayo lang habang mainit ang panahon. Huwag kang mag-alala at mabilis lang ‘to,
Xyrica’s POV: It’s a national holiday today and most students went home to have some time to relax and have fun with their families. My friends went home too since isang araw lang naman ang national holiday at ang ibig sabihin ay isang araw lang din ang rest day. My friends thought Cyborg and I were going home because this was our excuse to them but we stayed to go back to the Angelica Tree building tonight. Nilibot muna namin ang buong Academy para suriin kung may nabago ba sa security patterns dahil sa holiday, bago ako bumalik sa kwarto ko. Mabuti nalang at walang nabago kaya mas mapapadali ang pagpunta namin sa Angelica Tree building gamit ang Archive at tunnel. “Finally, some quality time. Ano kaya ang gagawin ko ngayon pagkatapos kong manuod ng videos?” Tanong ko sa sarili ko habang nanunuod ng youtube videos. I m
Xyrica’s POV:Lumapit sa akin si Cyborg para pigilan ako pero marahan ko siyang tinulak palayo. Hindi ko alam kung bakit siya humingi ng tulong sa akin para lang pigilan ako nang ganito kadali.“I haven’t started yet, Cyborg. Hindi mo naman ako kailangang pigilan dahil alam ko ang ginagawa ko,” sabi ko kay Cyborg at tumingin kay miss ‘Why do you care’.“Cyborg, look what she did to me!” Miss ‘Why do you care’ whined.Tumingin kay Cyborg si miss ‘Why do you care’ at halatang humihingi ng tulong kasi nagpapacute ito sa kanya. Lumapit naman sa kanya si Cyborg para siguro tulungan siya, pero bago pa man tumulong si Cyborg ay tumingin muna siya sa akin.Tinitigan ko si Cyborg nang masama at sinabing, “I know you’re asking my permissio
Cyborg’s POV: Hindi ko inaakalang makikita namin dito sa clinic si Michiaki kasi nakaalis na siya kanina pa kasama sina Yuan. Kung ako ang tatanungin… walang sense ang explanation niya kung bakit siya narito pero sumabay nalang ako at hindi na nanghinala. Mukhang importante rin ang pinag-usapan nila ni nurse Dawn kasi nakamarka sa mukha nilang dalawa ang pagkagulat noong pumasok kami sa clinic. “Anong oras ka bumalik dito?” Tanong ni Xyrica kay Michiaki. Umupo ako sa sofa na katapat sa inuupuan ni Xyrica para makinig sa pag-uusapan nilang dalawa. Hindi ako gumawa ng anumang ingay para obserbahan ang mga sasabihin at ang galaw ni Michiaki. Kasi kung hindi nanghihinala si Xyrica sa kanya, ako ay nanghihinala talaga. “About a few minutes ago… hindi ko sinabihan sina Allen kasi alam kong gagaya ang mga ‘yun sa akin,” sagot ni Michiaki. &
Xyrica’s POV:I woke up in the same room as before and I just knew that this is a dream. Since alam ko na ang daan papunta sa sala ay agad akong nagtungo roon, pero walang tao sa sala at hindi na ito gaya ng dati.“Xyrica, let’s play!” There’s that familiar voice again.“Where are you?” Tanong ko sa boses na tumawag sa akin at nilibot ang lugar.“I’ll play with you if you don’t cheat,” I… heard my voice.My young voice… I just knew it was mine, malamang kasi kilala ko ang sarili ko. Habang hinahanap ko kung nasaan ang boses ay nakita ko ang isang malawak na backyard, marami itong bulaklak at may batang naglalaro.“Come on, Xyrica! Let’s play!” Masayang sabi ng batang babae at gu
Xyrica’s POV:Mabuti nalang at pinayagan na ako ng doktor na makalabas dito sa hospital basta matapos ko lang ang IV drips. Kahit naghintay kami ng tatlong oras ay okay lang kasi normal naman ang resulta ng head CT. May resita lang na ibinigay sa akin at pinauwi na nila ako kahit ayaw pa ni Michiaki kasi gusto niya talagang malaman kung bakit ako nagkakaganito.Mabuti nalang at na-assure ng doktor na wala talagang injury, swelling o kung anu-ano pa kaya napilitang pumayag si Michiaki. Wala naman sigurong magagawa si Michiaki kasi gusto ko na rin namang bumalik sa Academy.“Can you just go? I’m okay naman and the test results came back fine. May gamot nga lang na iinomin pero these are vitamins kaya hindi dapat nag-aalala,”sabi ko sa kanila.I needed them to go kasi sa oras na makabalik kami ni Cyborg sa Academy ay pupunta kaagad kami sa Angelica
Xyrica’s POV:It’s four thirty in the afternoon and we’re at the cemetery. Mabuti nalang at may pursigidong taxi driver na naghatid sa amin sa cemetery at napakiusapan din namin siya na hintayin kami saglit at ihatid kami sa Gangster Academy pagkatapos.“We should’ve brought flowers for them,”sabi ni Cyborg matapos naming makalapit sa puntod nina lolo at lola.“I’m sure they would understand. May rason naman ako kung bakit wala akong dalang flowers ngayon at saka may importante akong sasabihin sa kanila kaya biglaan nalang ang pagpunta natin dito,”sabi ko.“Then, why am I here with you kung sila pala ang gusto mong kausapin?”Tanong ni Cyborg.“I wanted you to be here kasi w
Xyrica’s POV: Hindi muna nila sinagot ang tanong ko at binigay sa akin ang isang wooden bar chair para makaupo kasi wala ng bakante ang sa sofa. Mukhang mahaba-haba nga siguro ang pag-uusapan namin kasi binigyan na nila ako ng mauupuan. “So… can we continue the topic?” Sabi ko sa kanila pagkaupo ko sa wooden chair. “It’s way too bad,” sabi ni JL. “Ano ang ibig ninyong sabihin?” Tanong ko. “Can you at least tell us how you ended up playing the survival game?” Tanong ni Klent. “I thought you already knew about this? Uulitin ko na naman ba ang bagay na alam na ninyo?” Tanong ko sa kanila. I’m running out of patience because I needed to be somewhere but here. Kailangan ko pang mag-prepare sa mga gagamitin namin