Chapter 30

Ang sarap sa pakiramdam na gumising sa umaga na dinig mo ang mga huni ng ibon at ingay ng mga manok sa paligid. Dahil ang bukas ang bintana dama ko ang lamig na mula sa hanging pang-umaga at ang peskong amoy ng mga halaman. This is the life, ito ang buhay na matagal ko nang nami-miss. Simpleng buhay namin dito sa probinsiya.

Humikab ako at iniunat ang kamay para sana yakapin ang anak ko pero nagulat ako na wala na pala ito sa aking tabi. Anong oras na ba? Tiningnan ko ang orasan, maaga pa naman. Alas sais pa lang ng umaga.

My son usually wakes up late kaya nakakapanibagong wala na ito sa tabi ko gayong ang aga-aga pa. Nagmamadali akong bumangon at lumabas. Tinali ko lang ang mahaba at maitim kung buhok. Kinuha ko ang roba at sinuot bago ako lumabas ng silid.

Naabutan ko si mamang na nagluluto na ng agahan.

"Good morning mang." bati ko sa kanya. "Nakita mo ba si Dalton?"

"O nak gising ka na pala, good morning." ganting bati ni mamang sa akin. "Sumama si Dalton kay papang mo at kay E