TMM: Chapter 3

Keila Vienne Aragon

Spy, ang salitang rumehistro sa aking utak habang sinusundan ang sasakyan ni Lex at ang dalawa nitong kasamahan. Buhay na buhay ang kalamnan ko kahit lumalalim na ang gabi. Ang katabi ko naman ay humihilik na at aakalahin mo talaga na may bapor.

Maluwang na ang kalsada dahil halos nakauwi na ang mga trabahador ng syudad.

Sa totoo lang, medyo natatakot na rin ako ngunit mas nangingibabaw ang kuryusidad ko.

This is my opportunity and I need to grab it. Malay mo sa katauhan ba naman ng isang Lex na misteryoso ay baka mahirapan na naman akong hanapin siya. Mas maganda na 'yong ganito para naman atleast may makukuha akong impormasyon.

Pero nahahalata ko na kanina pa kami nag d-drive at 'di pa rin tumitigil ang mga ito. Nakailang kurbahan na ba kami. Mabuti na lang ni-set ko ang gps ng phone ko para malaman kung saan ba kami papunta. Mabuti at pamilyar pa naman sa akin ang mga dinaraanan namin.

Lumiko na naman ang mga ito pakanan. Nakakahalata ba ang mga ito na may nakasunod sa kanila?

Imposible naman siguro dahil may ibang sasakyan naman kaming kasabay. Ang nasa harapan ko nga ay isang taxi. Hindi rin naman ako nakadikit sa kanila at sakto lang sa paningin ko ang kinaroroonan nila.

Katulad nga ng mga nasa pelikula, kailangan... ay medyo malayo ang agwat para hindi halata.

Sinulyapan ko saglit si Candy at muling ibinalik sa daan ang tingin. Napabuntong-hininga ako. Tila hindi naman ako sanay na hindi ito nag-iingay pero mukhang napagod yata sa trabaho. Pagod rin naman ako ngunit nangingibabaw ang misyon ko.

Misyon?

Nag-flusher ulit ang sasakyan ni Lex pakanan na sinundan din ng dalawang sasakyan. Dumiretso naman ang taxi na nasa harapan ko. Kaya medyo binagalan ko ang pagkabig ng manibela pakanan.

Patay kami nito kapag nahalata nilang kanina pa kami nakasunod. Kung sana parang sasakyan din ni James Bond na napapalitan ng kulay at plaka ng kotse, kaso hindi. Naka-toyota vios lang naman kami na kulay itim. Ito lang ang request ko kina daddy noong graduation kahit ba gusto nila akong bilhan ng mga mahal katulad ng Audi o Porsche. Sabi ko naman, sayang lang ang pera.

As much as possible, I just want a simple living. I'm a heiress but I don't want to use that title just to shout out that I came from a rich family. It is better to be humble in a way that you choose what is right for you rather than what is meant for you.

Doing the right thing will lead you to success. And it is better to work hard for yourself to achieve success rather than get success in an instant.

Malayo na ang pagitan ng mga sasakyan namin. Sinulyapan ko ang aking cellphone na nasa harapan at tinignan kung anong parte na ba ng Pilipinas ang kinaroroonan namin.

If I'm not mistaken this way were lead us to Jackson Heights-a well-known subdivision for all elites member of the Bachelor Society. And only bachelor who has a net worth of more than one billion a year can live there.

Shit. Si Lex, dito talaga nakatira? Kaya hindi na ako magtataka kung bakit kaya niyang pagtakpan ang pribadong buhay niya. Ngunit mali ang magbigay ng opinyon hangga't hindi mo alam ang kwento ng isang tao. Pero sa pagtira sa isang sikat na subdivision ay nakapagbibigay ng mga haka-hakang, kayang kontrolin ng sino mang kumikita ng bilyones ang lahat ng nanaisin niya.

Ang hula ko ay tumugma ng pumasok na nga ang mga ito. Langhap na langhap ko ang sariwang hangin na ibinibigay ng mga pine trees sa daan. Maganda ang Jackson Heights dahil sa mga landscapes nila. Laging laman ang JH sa mga magazines at na f-feature din sa ibang international magazines. Kaya naman karamihan rin ng mga miyembro ng Bachelor Society ay mga may lahi. Just like Lex, he must be half Filipino, half imported... mahirap i-distinguish, pero parang may lahi siyang American or British American or maybe Irish, kasi blue ang mga mata niya.

Napansin ko lang kanina kasi malapit siya sa akin. He's really a panty-dropper creature. But... I hate blue. Lahat ng mga bagay na may blue ay ayaw ko. Kaya sasabihin ko na ayaw ko rin sa kaniya kahit ba gwapo siya. Sinasabi ng babaeng kulang na lang ay maglaway noong may rampa ito. Napailing ako dahil sa ibinulong ng isipan ko.

Ang ipinagtataka ko lang, noong rumampa siya noong nakaraan, tila green 'yong mata niya. Bakit kanina, blue?

Ay ewan. Baka naka contact lense lang noong ramp.

Umm... susundan ko pa ba sila? Baka mamaya ratratin pa kami rito. Malayo na rin kasi ang kinaroroonan namin mula sa national highway. This part was a private property. At ang mga nakakapasok lang sa loob ay ang mga miyembro ng Bachelor Society. If you're invited by one of them, then you can enter. But if not, huwag mo na lang tangkain. That's what random people say, because they believe that some men out there were involved in a mafia or any forbidden organization. Well, sabi-sabi lang naman 'yon. At tanga na lang ang maniniwala doon. 2021 na, at simula ng isilang ako, history na lang ang mafia. Sa fiction books ko nga lang nababasa ang mafia mafia na 'yan.

One time nga napa search pa ako tungkol sa mafia na 'yan. Sabi ni pareng g****e, ang mafia daw ay isang organisasyon na binubuo ng mga kriminal so ang mga nakatira sa Jackson Heights mga kriminal? Mga tao talaga, mga judger.

Basta ang daan na tinahak nila Lex ay walang iba kung hindi ang papunta sa Jackson Heights. At least, may alam na ako. Ang proproblemahin ko na lang, ay kung paano makakapasok roon.

Alam ko rin namang hindi ako makakapasok roon ng basta basta, kaya naman iniliko ko ulit ang sasakyan ko para umuwi na muna.

Kahit medyo sayang-ay hindi pala, sayang talaga sa gas. Pero may nakuha naman ako. 'Yon ang mahalaga. And I need to plan what to do for my next move.

___

Dahil sa may kasunduan kami ni Candy na ililibre niya ako the whole month, sapilitang maaga na naman ako nagising dahil kay aga nitong nambulabog. Linggo ngayon, walang trabaho. Nag mo-moment pa sana kami ng unan ko.

"Bilisan mo naman, Keila!" sigaw nito mula sa labas ng banyo. Hula ko, nakahiga na naman siya sa malambot kong kama habang nakikitingin sa mga sticky stars ko.

Hindi ako sumagot at tinapos na ang pagligo. Paglabas ko ay binato ako nito ng unan. Inirapan ko na lang ito at kumuha ng damit sa closet ko.

"Don't tell me, panonoorin mo akong magsuot ng bra at panty?"

"Oo, may pake ka?" tanong nito at bumangon. Kinuha nito ang isang unan at inilagay sa kandungan.

Tinalikuran ko na lang ulit ito at nagbihis na. Naka-tuwalya naman ako kaya 'di rin niya kita.

"Sana sa next big project mo ay bikini naman ang ipasuot sa 'yo. Your badey is so freaking hot," anito.

"Isang buwan ko pa lang sa PMA, hindi pa ako makakakuha ng ganu'n. Iyo muna ang korona sa ngayon, bebe," sagot ko.

Nang makabihis ako ay inilagay ko ang tuwalya sa buhok ko at lumapit sa vanity table. Naglagay lang ako ng pulbo at lip tint. Tinanggal ko ang tuwalya na nakabalot sa buhok at ipinatong iyon sa sandalan ng upuan sa aking tabi. Sinuklay ko lang ito atsaka tumayo upang ihalay ang basang tuwalya.

"Are we going to use any disguise or ganito na lang?" tanong ko kay Candy.

"Hindi na, maaga pa naman at sa maliit lang na coffee shop tayo pupunta at sasaglit din sa mall. Nakakatamad din maglagay ng kung anu-ano sa mukha at katawan natin. Hayaan rin nating ma-expose ang ating beauty. Hindi pa naman tayo kasing sikat ni Kathryn Bernardo o kaya ni Liza Soberano. 'Yung model nga na si Lex, hindi natatakot ibalandra ang mukha sa restaurant, ika mo nga."

Sabagay may point siya. Basta ba hindi kami gagawa ng ikakasira ng pangalan namin ay okay na 'yun. At isa pa, dito sa village namin hindi naman mga ususero at usesera ang mga tao. May mga ilan rin siguro ngunit parang America dito na walang pakialaman.

Gaya nga ng sinabi nito sa may pinakamalapit at maliit na coffee shop lang kami nag-umagahan. I just order a black coffee and pancakes. Mahirap na baka masira ang figure ko.

Mabilis naming naubos ang mga inorder namin at nagkayayaan ng mag window shopping. Window muna kasi hindi ko rin alam kung may magugustuhan ba akong bilhin. Dumiretso kami sa may cosmetics section. Bibilili yata ng bagong make-up si Candy.

Naghiwalay na muna kami dahil titingin lang ako sa kabinet ng mga moisturizer. Paubos na rin kasi 'yung ginagamit ko. Mahalaga pa man din iyon para sa amin.

Nakapili naman ako agad at mabilis na hinanap si Candy na nasa tapat na pala ng cashier at nagbabayad. Tingnan mo 'tong babaeng 'to, hindi man lang nag-abalang hintayin ako. Laging ganyan 'yan. Pero kapag ako ang nang-iwan, abá, todo tampo.

"Bilisan mo naman, Keila. May pag-uusapan pa tayo," anito nang papalapit ako.

Tumango na lang at sinunod ang sinabi niya. Kung sasagutin ko pa kasi ito ay baka saan na naman mapunta ang usapan.

Nang makabayad ay umalis na kami ni Candy. "Saan ba tayo pupunta?"

Tumigil ito sa paglalakad. "Hindi ba alam mo na kung saan nakatira si Lex?"

"Oo. Eh ano ngayon kung alam ko?" parang makakapasok naman kami du'n.

Lumapit ito sa akin at pabirong piningot ang kaliwang tainga ko. "Natural, pupuntahan natin," wika nito.

Kung ganu'n lang sana kadali.

"Para namang makakapasok ka du'n," sagot ko at nagsimula na namang naglakad. Hinabol ako nito.

"Makakapasok tayo."

Huminto ako at napatingin sa kaniya. "O sige nga, Ms. smarty pants?" taas-kilay kong tanong.

Ngumisi ito. "Leb it to mey, mah frend."

"Kapag 'yan katarantadahan. Out ako ha?" pakiramdam ko buwis-buhay ang plano niya.

"Come on. Uwi na tayo sa condo mo at doon tayo mag-usap para naman maipagluto mo ako ng masarap. Kulang sa akin ang coffee," anito at hinila na ako.

Napailing na lang ako. Hindi ko alam kung magbibigay ba ito ng matinong rekomendasyon dahil feeling ko, walang kwenta na naman ang sasabihin niya.

Nang makauwi kami ay nagluto na muna ako ng adobong karne ng baboy dahil 'yun ang ni-request ng gaga kong kaibigan. Dahil sa mabait ako, pumayag na rin ako. Tutal, makikinabang naman kaming dalawa. Hindi naman matagal lutuhin ang adobo kaya naman ng maluto ito ay kumain na rin kami agad. May kanin na kami dahil naging responsible naman si Candy at nagsaing nga sa rice cooker. Ang problema, matigas ang kanin. Bigas pa rin. Maiinis na naman sana ako ngunit pinigilan ko. Mabuti na lang at nabusog ako kanina sa coffee shop kung hindi, naku jusko po, baka nakatikim na naman ito sa 'kin.

"Huwag mong tangkaing mag-asawa ha, Candy. Mapapahiya ka lang."

"Whatever."

Napailing na lang ako. I got no choice but to eat with her. Nang matapos ay nagligpit na kami. Ito ang naghugas. Hinintay ko siya sa sala. Habang hinihintay ay nanood muna ako sa youtube. Hindi rin nagtagal ay natapos ito at naupo sa tabi ko.

Humarap ako sa kaniya. "So, how could we enter Jackson Heights?"

"Mag-ala spy tayo."

Sinasabi ko na nga ba!

"Walang. Kwenta."

Tumawa naman ito ng malakas. "Ano ako tanga? Duh, para namang makakapasok tayo doon," tawa pa rin ito ng tawa. "Nauto na naman kita, sis."

Patawarin ako ng Diyos. "UH!" I exclaimed as I pulled his hair. I'm sure, it hurts.

"Aw... aw... aw... Kei-uy gago 'yung buhok ko-aray masakit!" pilit nitong inaalis ang kamay ko na nakasabunot sa buhok niya. Masamang binibiro ang seryoso. Binitawan ko rin ang buhok niya.

"Sa susunod na gawin mo pa 'to, magkalimutan na lang tayo," sagot ko at nag-martsa papasok sa loob ng kwarto ko.

Itinapon ko ang aking katawan sa kama at idiniin ang mukha sa unan at tumili. Ahhhhhh! Hindi ko na nga alam kung paano ang susunod na gagawin dumagdag pa siya. Sa susunod talaga, hinding-hindi na ako makikinig sa kaniya. Dapat sinunod ko na lang ang hula ko.

Hindi ka pa nasanay sa kahibangan ng kaibigan mo, Keila.

"Keila, sorry na."

Napakuyom ako. Hindi ko pala na-i-lock ang pinto. Nanatili pa rin akong nakadapa. Naramdaman kong lumubog ang kama. Tinapik nito ang pwetan ko.

"Sorry na."

Kinuha ko ang unan sa tabi ko at mabilis na ibinato iyon sa kaniya. Masamang tingin ang ipinukol ko rito. "May sasabihin ka pa? kung wala na, pwede ka ng umalis."

Lumapit ito at pilit kinukuha ang kamay ko. "Prend, jokie jokie lang talaga. Hindi ko naman alam na seseryosohin mo. Actually, maging ala detective o spy tala ang una kong naisip. Pero naalala kong doon pala nakatira ang pinsan ko. Si Macky. You know him right? We attend his birthday noong first week mo pa lang sa PMA."

May pinsan nga itong nagngangalang Macky. Pero hindi ko naman alam na doon pala ito nakatira.

"So, may one billion net worth din ang pinsan mo kada taon?"

"Kahit hindi ako mayaman. Mayaman naman ang daddy ni Macky. Ang Mommy nito na kapatid ni Daddy ay katulad ko lang rin. Pero ang Daddy ni Macky ang mayaman at alam mong Espanyol iyon at real estate ang negosyo at idagdag mo na rin na may car company si Macky."

Nakikinig lang ako sa kaniya.

"Ang totoo niyan, kakalipat lang ni Macky doon. Paano ko nalaman? Dahil nang maihatid mo ako kagabi at na-i-kwento ang tungkol sa JH, si Macky agad ang naisip ko. Nabanggit kasi nito sa akin noong nakaraan." Napasimangot ito at kunwari'y sumisinghot. "Ayaw ko naman talagang lokohin ka pero kasi kung nakikita mo, masyado mong siniseryoso ang mga bagay bagay."

"Hindi ba't ganu'n dapat?" tanong ko.

"Oo, ganu'n nga pero sometimes you need to loosen a bit. Hindi lahat ng bagay ay minamadali at nakukuha agad. At alam kong alam mo 'yan. Dahil ganu'n ang pananaw mo. Sorry for the not appropriate joke. Nawala nga sa isip ko na ang kaibigan ko ay ayaw ang naloloko," anito at ngumiti.

Binato ko nga ulit ito ng unan. "Alam mo, wala akong naintindihan sa sinabi mo. Parang magkakapareho lang naman ang ibig-sabihin. Pinahaba mo lang. Well, dahil totoo nga na may alam kang paraan, I'll forgive you. We're friends after all."

She grimaces seems like crying and hugged me. "I love you," we said in unison that make us laughed.

. . .