CHAPTER 30

ANG TAGAL...

Para sa mga taong naghihintay, oo, napakatagal ng oras at ganoon din ang araw. Pero sa mga taong walang pakialam lumipas man o hindi ang isang araw sa kanila ay baliwala na lang lalo na't wala naman silang hinihintay.

Napabuntong hininga na lang ako habang wala sa huwisyong hinahalo ang kape na hindi ko rin maisip kung paano ko ba natimpla. Tatlong buwan na ang matuling lumipas at tatlong buwan na rin akong wala sa aking sarili.

Wala naman na dapat akong alalahanin pa dahil maayos na ang kalagayan ni Mama. Bukod sa nakapagpapadala naman ako sa kanya buwan-buwan, kasa-kasama niya rin si Aling Bebang sa probinsya. Ang tanging pinagkakagastusan na lang namin sa ngayon ay hulog sa bukirin naming nakasanla at interest niyon.

Kung sa pang araw-araw na gastusin naman tulad ng pagkain at uulamin ni Mama ay hindi ko na rin pinoproblema pa. Mayroon naman kasi siyang napagkuku'nan niyon dahil may palayan pa naman na sinasaka ang pinsan ni Mama na siyang nag-aabang sa maliit naming s