Chapter 18

Artemis’ POV

Natahimik na kaming dalawa habang pabalik ang sasakyan. Panay ang tingin ko sa kaniya subalit hindi na niya ako binalingan pa ng tingin. Nanatili lang ang malamig na mga mata niya habang nasa kalsada ang mga mata. Mariin ko lang na kinagat ang aking labi at napabuntonghininga na lang.

Hindi ko rin naman magawang humingi ng tawad dahil wala namang mali sa ginawa mo. I just did the right thing. Noon pa lang naman talaga’y sinabi ko na sa kaniya na tutulungan ko siya. This is my way of helping kaya ano bang problema roon? Wala akong makitang mali. I can’t just let him now my moves too lalo na’t alam kong hindi siya papayag. Laging gusto niyang pulido ang trabaho habang ako’y madalas na gustong mabilis na matrabaho.

“Still mad?” tanong ko kahit alam ko namang oo dahil parang may ginawang kasalanan ang kalsada habang tinitignan niya ito at sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa manibela, mas lalo pang lumabalabas ang kaniyang mga ugat. His jaw still clench.

“Who wouldn’t