siguro dahil na rin sa na adapt nya na yun sa accent ng U.S"Josephine?" pag sisigurado ko pa kung sya nga ba talaga ang kausap ko"sino pa ba hays.. kung hindi pa dahil kay mom hindi ko pa malalaman na ikakasal ka na pala at ako pa talaga yung nilihiman mo ha" inis na pagkakasabi nya sakin sa totoo lang itinago ko talaga sa kanya ang totoo dahil gusto ko sana syang isurprise kasi sinabi sakin ni tita na uuwi na rin naman sya nang pilipinas para daw magbakasyon kaso mukhang hindi ko na nga yun magagawa ngayon dahil alam nya na ang totoo na ikakasal na nga akoHabang kausap ko si Josephine ay napansin kong sumenyas na si Christine na aalis na kaya naman ay tinakpan ko muna ang cellphone para kausapin sya"Ellaine mauuna na sana ako may mga aayusin pa kasi ako sa Office" pahinhin na sabi pa sakin ni Christine habang dala dala nya ang kanyang mga gamit palabas nang bahay"ah sige thank you ha update mo na lang ako ulit or kindly call me na lang if there's anything problem okay?""yes El
"wala namang problema apo.. kumain ka na ba?""Busog pa naman po ako. ahm.. lola kasi po wag po sana kayong magagalit kumuha po kasi ako ng sample ng gamot nyo at ipinakita ko sa kapatid ni jacob na nurse." Laking gulat ni cynthia sa narinig kay jenny at agad itong napatayo.namumutla na ito dahil sa kaba"di nyo naman po la sinabi sa akin na umiinom po pala kayo ng vitamins"Guminhawa naman ang loob ni cynthia nang marinig na walang alam si jenny sa mga nangyayari."Nakita ko sa lalagyanan na kunti nalang pala ang inyong vitamins eh di sana ako nalang po ang bumibili.Hayaan nyo po la at ako nalang po ang bibili bukas---"Hinawakan sya ni cynthia sa balikat kayat napatingin si jenny dito at nagtaka."ako na lang apo..saka okay naman na ako kahit hindi na ako mag take ng vitamins eh malakas ako." "Sigurado.. po kayo la?""Oo naman apo"Kinagabihan habang mahimbing na natutulog si cynthia ay napaharap naman si jenny sa kanyang lola at saka pinagmamasdan ito."Lola, sana po wala ay k
"wala namang problema apo.. kumain ka na ba?" "Busog pa naman po ako. ahm.. lola kasi po wag po sana kayong magagalit kumuha po kasi ako ng sample ng gamot nyo at ipinakita ko sa kapatid ni jacob na nurse." Laking gulat ni cynthia sa narinig kay jenny at agad itong napatayo. namumutla na ito dahil sa kaba "di nyo naman po la sinabi sa akin na umiinom po pala kayo ng vitamins" Guminhawa naman ang loob ni cynthia nang marinig na walang alam si jenny sa mga nangyayari. "Nakita ko sa lalagyanan na kunti nalang pala ang inyong vitamins eh di sana ako nalang po ang bumibili. Hayaan nyo po la at ako nalang po ang bibili bukas---" Hinawakan sya ni cynthia sa balikat kayat napatingin si jenny dito at nagtaka. "ako na lang apo.. saka okay naman na ako kahit hindi na ako mag take ng vitamins eh malakas ako." "Sigurado.. po kayo la?" "Oo naman apo" Kinagabihan habang mahimbing na natutulog si cynthia ay napaharap naman si jenny sa kanyang lola at saka pinagmamasdan ito. "Lola, san
Chapter 1Ella POV:Gaano ba kahalaga ang buhay kung mali naman ang iyong tinatahak at gaano ba kaimportante ang pamilya kung ang kapalit nito ay ang taong pinili mong mahalin..Minsan ka na rin bang naging tanga katulad ko? marahil ay itong kwentong ito ay para sayoNagsimula ang lahat nang araw na yun masaya at planado na ang lahat para sa isang masayang bakasyon nang pamilya Cristobal pero wala silang ka alam alam na iyon na pala ang huling araw na masaya silang mag kakasama sama"Samuel! matagal ka pa ba? mahaba haba pa ang byahe kailangan nating maka alis kaagad"malakas na sigaw nang kanyang ama na si Rickykaagad naman lumabas ang batang si Samuel at saka ngumiti sa kanyang amabago tuluyang sumakay sa kanilang kotse"baka may nakalimutan ka pa? Samuel.."pang aasar naman nang kanyang ate Ella"bakit kasi hindi mo na lang dinala ang bahay para siguradong wala ka na ngang naiwan?"pag dudugtong naman nang kanilang ina kaya napa tawa na lang ang lahat"oo nga edi sana parang nag
Sa paglalakbay ni Dave at Ella mula sa kapihan kasama ang batang pusa na kanilang tinulungan, lumakas ang kanilang ugnayan at naging halimbawa sila ng kabutihang-loob at pagmamalasakit sa kapwa. Ang simpleng gawaing ito ay nagdugtong sa kanilang puso at nagpalalim ng kanilang pagkakaibigan.Isang araw, habang sila'y naglalakad sa park pagkatapos ng tanghalian, biglang sumulpot sa harapan nila ang isang masayang bata na nag-aalok ng bulaklak. "Gusto mo ba ng bulaklak, Ate Ella at Kuya Dave?" bulalas ng bata na puno ng kasiyahan.Hindi nagdalawang-isip sina Dave at Ella na tanggapin ang bulaklak na alok ng munting bata. Sa simpleng pagtanggap nito, mas lalong lumakas ang kanilang pagkakaibigan at pagmamahalan."Kamusta na naman ang ating munting kaibigan, Ella? Tunay ngang isang malaking pagpapala ang kanyang pagdating sa ating buhay," ani Dave na puno ng pagmamalasakit sa batang pusa."Tama ka, Dave. Sa bawat munting kabutihang ginagawa natin para sa iba, mas lumalalim ang kahulugan ng
Naramdaman ni Lea ang pait ng selos na unti-unting sumisiksik sa kanyang puso habang namamalas ang lumalalim na koneksyon nina Dave at Ella. Sa isang hapon sa tindahan, habang nag-uusap tungkol sa kanilang mga pangarap at mga plano sa hinaharap, hindi mapigilan ni Lea na mapansin ang mga ngiting nagpapakita ng mas malalim na ugnayan ng dalawa sa isa't isa. Sa kanyang puso, nag-ugong ang pag-aalinlangan at pangungulila habang unti-unting nawawala ang katiyakan sa kanilang samahan.Tanong sa kanyang isipan si Lea, "Nasaan na nga ba ako sa buhay nina Dave at Ella? Nararamdaman ko bang unti-unti na akong nawawalan ng puwang sa kanilang mga puso dahil sa lumalim na pagkakaibigan nila?" Sa kabila ng kanyang pagmamahal at pang-unawa, hindi niya mapigilang maranasan ang hindi kapani-paniwalang selos at pag-aalinlangan. Habang sila'y nag-uusap at magkasama, unti-unting lumalim ang kanilang ugnayan, at hindi na maiwasang mailahad ni Lea ang kanyang pait at pangamba.Nais ni Lea na mapanatili an
"Ellaine!" Dave shouted loudly as I felt myself falling from a high cliff into a strong rush of the falls. Suddenly, all my memories flashed back to me, from my childhood to the present moment. Eventually, I felt the impact of my head hitting a large rock, and then I lost track of what happened next. I woke up in a private room with a serene view of leaves and plants swaying gently in the wind, soothing me and helping me relax in a way that made me forget the troubles that caged me. I sat up slowly and felt a throbbing pain in my head, leading me to touch it and realize a bandage was wrapped around my head. "You're awake." A man's voice came from the door of my room. I immediately looked at him and was almost mesmerized by his attractive appearance. He had a strong physique and a mestizo look with porcelain-like skin and a sharp nose, making me feel shy when our eyes met. "How are you feeling? Are you hungry? Would you like to eat?" He asked me a series of questions, prompting
When Manang Minda got the wheelchair for me, she immediately handed it to Ken, and I found myself being lifted and seated in the wheelchair by him. I felt nervous as our faces were close together due to the unfamiliarity of the situation. I didn't speak again to avoid any misunderstandings on his part.Once I was settled in the chair, he pushed the wheelchair, and we headed to the swimming pool in their garden."Is this where you want to be?" he asked me gently, making me look up at him."Yes, this is fine.""I'll stay with you. It's hard for me to leave you alone, especially in your condition."He sat on a nearby bench, which made me slightly embarrassed because I felt like it became their obligation to take care of me when we were practically strangers. While I was lost in thought, I was surprised when he started speaking, causing me to look at him right away."Do you remember your name?"As he asked that, I also pondered why he said that and realized I couldn't recall my actual nam