PAKIRAMDAM ni Mason ay halos sumabog ang puso niya sa kaba nang marinig ang malakas na pagsigaw ni Lila. In his mind, if there was anything bad happened to Lila, the fault would be his since she asked her to join him to swim that morning. Hindi niya mapapatawad ang sarili kapag may mangyayaring masama sa dalaga.Dali-dali siyang sumisidsid sa tubig at maingat na ipinulupot niya ang kanyang mga bisig sa maliit nitong baywang at inahon ito sa tubig. He laid Lila at the side of the pool and checked her state, gently tapping her cheeks as she repeatedly coughed in front of him. Nakahinga siya nang maluwag nang hindi ito nawalan nng malay sapagkat hindi pa rin napawi ang pag-aalala niya sa dalaga dahil sa biglaang ang nangyari.“Are you alright?” tanong niya sabay titig sa mga nito.Lila kept on staring back at him without saying a word until his eyes dropped on her plump and parted lips. Napalunok siya nang malalim bago ipinilit ang sarili na magbawi ngunit hindi siya nagtagumpay. Dahil m
VIOLET scoffed, refusing to believe that she was even capable of falling in love with Mason. Or was she? Given the fact that every time he was around, her heart would beat faster than usual. And every time she saw him smile, those curves on his lips would sweep her off her feet even if it was just a simple smile.Umiling-iling siya at kunwari pang natawa sa harap ng mga kaibigan . “Ako? Mai-in love Kay Staurs? Imposible!”Naningkit ang mga mata ni Blaire at seryoso na itinuro ang kanyang mga pisngi. “Oh, yeah? Then what's the stain in your cheek?”“I’m Violet Andrada, I was born with natural red cheeks. Got it from my Spanish ancestors, Soy mestiza!” Violet defended, jutting her chin while pointing at herself confidently. “Always had been.”“Just make sure of it. Remember that this is a mission now, with you as the first aid. A mission like this should never fail, alright?” seryoso na paalala ni Blaire.“Of course!” Kumpyansa na natawa pa si Violet sabay pinasadahan ang tingin ang mga
NATIGILAN si Violet nang humahagugol na sumugod ang kanyang pinsan na si Amber sa kanyang opisina. Agad siyang napatigil sa pagpipirma ng mga papel at lumapit dito. Tila ba nanginginig pa ang mga kamay nito habang takip ang bibig. Ngunit kahit na ikubli nito ang mga hikbi ay kitang-kita niya pa rin ang sakit na dinadamdam nito.“What happened, Amber?” tanong ni Violet at nag-aalala na tumingin sa pinsan. “Why? Why are you crying?”Amber sat on the sofa and aggressively wiped her tears. “That damn Staurs...”Walang ideya na napatingin si Violet sa kanyang sekretarya at tipid na pagkibit-balikat lamang ang natanggap niya mula rito bilang pagbibigay-alam na wala itong ideya.“Staurs?” tanong ni Violet at umupo sa tabi ng pinsan. “What do you mean?”“He broke up with me right after he took my virginity!” pasinghal na sagot ni Amber para manlaki ang kanyang mga mata.“Oh, my God...” palahaw ni Violet sabay nasapo ang bibig. “You... you already lost it?”Nagpatuloy lamang sa paghagulhol si A
TAHIMIK lamang na naghintay si Mason sa kapatid na si Harper habang namimili ito ng lenses sa isang sikat na optical dispensery sa Quezon. Sa hindi alam na kadahilanan ay bigla na lamang tumayo ang balhibo sa likod ng kanyang leeg para mapabaling siya sa kanyang likuran. Ang huling nakita niya ay ang pagsarado ng pinto bago muling itinuon ang atensyon sa kapatid habang hinahagod pa rin ang leeg. Marahil nakita ni Harper ang kanyang naging reaksyon kaya ito napatingin sa kanya pagkatapos sa kanyang likuran. “What? What happened?” Patuloy na hinagod ni Mason ang batok at napaismid. “I think someone just cursed me just now.” Mahinang natawa si Harper bago napailing-iling. “You're overthinking, Kuya. ‘Yan ang mga napapala ng taong puro bahay at trabaho lamang ang alam na puntahan. Why don't you live like Kuya Alex?” “Don't compare me with Alexander, you know I hate those things,” wika niya, ang tinutukoy ay ang libangan na pagpunta sa bar gabi-gabi. “I know, and I don't fully suggest
MASON Staurs had that sweet smile that can tame every woman. Iyon marahil ang ginagawa ng isang Mason Staurs para mambighani ng babae at iwan itong luhaan kapag nahulog na sa loob nito. And Violet wasn't going to fall for his smile because she knew better than that.Hinding-hindi siya mahuhulog dito. Kung ito na lamang ang matitirang lalaki sa mundo upang kanyang ibigin ay mas pipiliin niya na lamang mawala sa mundo kaysa ialay ang kanyang puso sa ang isang taong tulad ni Mason. “You must be my new secretary. Nice to meet you, Miss...” he inquired and extended his hand for a handshake. When Mason smiled even sweeter, her heart skips a beat. Nanlaki ang kanyang mga mata dahil sa naging reaksyon ng kanyang puso. Hindi! Hindi maari! Anong ba itong nangyayari sa kanya? Kakasabi niya pa lamang sa sarili na hindi siya mahuhulog dito, ngunit bakit ganoon na lamang ang reaksyon ng kanyang puso ngayong nasaksihan niya ang matamis nitong ngiti? Violet snapped up and accepted his hand with a
HALOS mabingi si Violet sa lakas ng kanyang boses. Nang magtinginan ang mga taong naroon ay doon niya pa napagtanto ang kanyang ginawa. Si Mason na tila nagulat din sa kanyang biglang pagpalahaw ay biglang lumapit sa kanya na kanyang ikinabalisa. Paanong magsasama sila sa isang bahay? Nahihibang na ba ito? Wala iyon sa kasunduan na kanyang pinirmahan bago niya tinanggap ang trabaho. Ngiti pa lamang nito ay tila hindi niya na nagugustuhan ang epekto sa kanya, paano na lang kaya ang tumira sa iisang puder kasama nito? She decided to become Mason’s secretary to get revenge for her cousin, not because she needed to playhouse with him, damn it! Hindi maari na lagi niya itong makasama kung hindi ay baka hindi mapigilan ang sarili at ano pang magawa niya rito dahil sa sobrang galit. “I suppose I’m right. Harper didn’t inform you about this,” wika ni Mason para mapatingin siya rito gamit ang tila gulat pa rin na mga mata. “Most of my secretaries are males and I offered one of my guest rooms
“Miss Guzman?” “Ay bukol!” gulat na wika ni Violet nang marinig niya ang boses ni Mason, tila napaatras pa palayo upang bigyan ang sarili ng distansya mula rito. Nang mapagtanto ang kanyang ginawa ay agad na sinapo niya ang likod ng kanyang ulo. “Este may bukol po ako sa ulo. Nauntog po kasi ako kahapon.” “Oh, is that so? Are you all right now?” he asked with concern. Agad na natigilan si Violet at sinuri ang ekspresyon ni Mason habang naghihuntay sa kanyang tugon. Hindi pa rin siya makapaniwala na nakakadala talaga ang pag-arte nito. Gayumpaman, tumango siya sa kabila nang paghihinala. “Opo, ayos lang. Ayos na po ako ngayon.” Dali-dali niyang pinulot ang mga dala at nang akma na tinulungan siya ni Mason ay agad na lumayo siya rito. Mabuti na lang ay nahawakan niya na ang mga dala bago pa ito yumukod dahil baka mahimatay siya sa sobrang kaba. Ewan niya ba at kapag malapit ito ay bumibilis na lamang ang tibok ng puso niya at bigla-bigla na lamang siya kinakabahan nang walang malina
HINDI mapigilan ni Violet na mapailing-iling habang hinuhugasan niya ang kanilang pinagkainan. Patuloy pa rin siya sa pagtataka kung bakit ganoon na lamang ang inakto ng binata sa kanya. Mason didn’t even throw her a glance when they ate dinner. Para bang bigla na lang itong naging allergy sa kanya. Not that it was a big deal to her, but his reaction was somehow concerning. His ears were stained red during their entire dinner and when he finished eating, he left without saying a word and went straight to his room. Sa tuwing naalala niya ang ginawa ng binata, hindi niya mapigilan na mapailing. May nagawa ba siyang masama na ikinagalit nito? Kung tama ang kanyang hinala, ano naman iyon? She was in her room before she went downstairs. Hindi kaya ay nabatid na nito ang kanyang plano? Napailing-iling muli si Violet, tila kinumbinsi ang sarili na impossible iyong mangyari. Hindi maaring nalaman nito ang kanyang planong paghihiganti. Hindi naman siya umaakto na kahinala-hinala sa harap nit