Chapter 45

IRIS LOU POV

Pag apak ko palang sa loob ng mental hospital ay nakaramdam na ako ng lakas ng pagtibok ng puso ko dahil sa kaba, sa tatlong taon na lumipas ay hindi ko man lang siya nabisita, ito pa lang ang pinaka una na aapak ako sa mental para bisitahin lang siya.

Naglakad ako sa tahimik na hallway upang puntahan ang mismong room number na binigay sakin ni tita carmine. Nang dumating ako sa mismong harapan ng pintuan na kinalalagyan niya ay nakita ko itong naka tingin lang sa kawalan, nakikita ko ito sa maliit na glass ng pintuan, I can't believe na nandito siya sa situation na ito. Binuksan ko ang pintuan ngunit ang kanyang tingin ay nasa kawalan parin. Pagpasok ko ay agad kong sinara ang pintuan at lumapit sa kanya hanggang sa nasa tabi na niya ako. Umopo ako sa kamang inuupuan niya bago siya tingnan at mag salita.

"P-pards..... how are you?" Mahina kong tanong sa kanya, unti unti namang humarap ito sakin, nasilayan ko ang kanyang mata na puno ng pagod at walang reaction na naka