Share
Chapter 23.2
"Graduating kayo! Kaya dapat na galingan niyo pa rin. Pagkaalis na pagkaalis niyo rito ay alam kong ilan lang sa inyo ang magta-take ng board exam, at saka iba na sa inyo ay kukuha ng Master's o hindi naman ay diretso sa inyo ay sa medschool o lawschool. Alam ko na malapit na magtapos ang buhay niyo sa pag-aaral bilang kolehiyo o iba sa inyo ay stepping stone lang ito.
"Lagi niyong tandaan ang lahat ng ito. When you come out, you will be holding the lives, our country, and the dreams of every human being in your hands. Kaya dapat na gawin niyo ang lahat-lahat na kaya niyong gawin, dahil dito... bitbit niyo na ang obligasyon, legasiya, at layunin niyo hindi na bilang estudyante kung 'di bilang tao na mismo." Natahimik ang buong klase namin dahil sa mga sinabing iyon ng Professor namin.
"Ang ingay kasi kanina ni Jason, ayan tuloy napagsabihan na naman tayo," b
Related chapters
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 24
Matapos ang meeting namin na iyon ay marami pa ang tinanong sa akin at sinagot ko naman ang lahat ng 'yon. Nagbigay pa ako ng mga words of affirmation para mas lalo pa silang ganahan sa gagawin namin sa project na ito. Marami ring ang nagbigay ng suggestions nila, at in-acknowledge naman naming lahat iyon."Noted lahat ng sinabi niyo. Sa fund naman na mapagkukuhanan natin ay si Dean na ang bahala roon, marami siyang balak for this project and sinabi niya na gagawin niya itong mas exciting hindi lang para sa atin, para din sa mga bata na tutulungan natin," dagdag ng co-head ko rito at naghiyawan naman kami sa tuwa.Nag-dismiss na ang meeting namin at saka na kami nagpaalamanan, at nagyakapan na rin kami at nagbeso-beso. Kami-kaming mga head dito ang nahuli dahil may pinag-usapan pa kami, nang matapos ay saka na rin kami nagpaalamanan sa bawat isa. Lumabas na ako sa pinag-me
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 25
Kitang-kita ko pa rin ang gulat mula sa kanyang mukha at parang hindi pa rin siya makapaniwala sa mga sinabi ko, na pumapayag ako. Oo, pumayag ako. Dahil kailangan ko, maging practical at kailangan ko ng pera. Kinuha ng magulang ko ang kalahati ng ipon ko, kahit na gusto kong magalit sa pamilya ko ay pamilya ko pa rin sila at sila ang bumuhay sa akin.Kung hindi dahil sa kanila ay talagang wala ako rito. Kahit no'ng una ay magagalit ka, at mapapatanong na kung bakit 'yon nila ginawa. I should understand. Dahil sa ginawa nilang 'yon ay naintindihan ko pa rin sila, as a Psych major—I should always understand why they acted that way. Matagal na ring nangyari 'yon, bilisan natin ang pacing natin sa mga buhay natin.Huwag tayong mag-stay sa nakaraan, kailangan nating mag-move forward. Alam kong mahirap, at hindi talaga iyon madali. Pero may choice ba tayo? May magagawa pa
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 26.1
Bumalik na kami ni Nezoi sa loob at gusto pa ni Nezoi na sama-sama na kami sa iisang kwarto. Sinamaan ko siya ng tingin at natawa-tawa naman siyang sinabi na nagbibiro lang daw siya at doon daw kami sa guest room. Pumunta kami roon, at malaki rin ang guest room kaya kasyang-kasya na kaming magkakapatid dito. Kinuha na muna namin ang gamit namin mula sa sala at saka na kami nagtulung-tulong na mag-ayos ng gamit namin dito. Masaya kaming nag-aayos at puro tawanan lang ang maririnig dito, at sobrang ingay namin ngayong apat dito sa condo ni Nezoi. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti na lang nang wala sa oras dahil sa nagaganap sa amin ngayong sandali na ito. "Hoy, Veni! Akin 'yang damit na iyan, favorite ko pa naman 'yan. Akin na 'yan!" sigaw ni Vici sa kakambal niya, at tiningnan ko naman kung anong damit 'yon. Nang makita ko ay paborito nga itong damit ni Vi
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 26.2
"Kapag natalo, bigyan mo ng sarili mo ng oras para maging malungkot o umiyak. Pero hanggang kailan? At mabuti sa iyo na iyong action na ginawa mong tumahan ka at hinintay kita. Pero hindi ganoon sa pagkalabas na pagkalabas mo ng pinto, okay? Hindi ka hihintayin ng mundo para tumahan ka, dahil tuluy-tuloy ang ikot ng globo at ang agos ng buhay." Hinawakan ko ang mukha ni Vici na malapit na namang umiyak at ngumiti ako sa kanya nang natural."Laging mong tandaan na ayos lang umiyak, pero dapat alam mo kung kailan ka titigil. At dapat mas talasan ang isipan natin sa gagawin natin. Hindi 'man natin hawak ang dapat na mangyari, pero hawak natin kung paano ang gagawin natin at ano ang ire-react natin," makahulugan kong sabi. Pinunasan ko ang nahulog na luha mula sa mata ni Vici at agad niya naman akong niyakap."Ikaw na lang po talaga ang paborito kong Ate at wala na pong iba pa
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 27.1
Dahil sa kung ano oras na ako nakatulog kanina ay na-late pa nga kami ngayon. Nagmamadali ang kambal na maligo dahil ano oras na rin silang nagising at ganoon din ako. Si Nezoi naman ay nakatulog din habang nag-aaral siya kaya lahat kami rito ay aligagang kumilos. Sobrang gulo namin, pero sinigurado pa rin namin kung ano ang dapat naming gawin. Naligo ang kambal at ako naman ay nag-ayos ng makakakain namin, at si Nezoi naman ay inaayos niya ang gamit niya. Maya-maya pa ay tumulong na rin siya sa akin na mag-ayos ng kakainin namin ngayong umaga. Pinagsaing ko na muna siya, at sinunod niya naman 'yon agad. Rinig na rinig ko pa mula rito ang kambal na nagtatawanan dahil sa pagmamadali ay ang dami nilang nahuhulog, o kung saan pa 'man na nadadapa sila. Matapos nilang maligo ay pinakain ko na sila at ako naman ang naligo, at nang matapos ako ay sumunod na si Nezoi. At
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 27.2
Nag-assign-assign na ang Head namin kung sinu-sino ang bibili ng mga materials at iba pa. Napunta naman ako sa hosting kaya hindi na ako sinama ng Head namin sa mga bilihin. Ayos sa akin 'yong hosting, may experience rin naman ako roon kahit papaano. Kaya masaya na ako kung saan ako nalagay. Nang matapos mag-assign ng Head namin ay samu't saring mga tanong ng karamihan pero nasagot naman lahat ng 'yon.Matapos ng mga katanungan nila ay na-dismissed na rin kami, at nahuli kaming mga Co-Head na narito. Nag-usap-usap pa kami tungkol sa event na mangyayari at medyo rush na rin kami kasi next week na agad siyang igaganap. Nang maayos na ang lahat ay saka na rin kaming nagpaalamanan sa bawat isa.Masaya naman kaming lahat na umalis ng school, at ako naman ay balak ko munang puntahan si Irene. Hindi ako nag-text sa kanya, para surprise talaga at saka bumili ako ng isang gallon ng
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 27.3
Habang papauwi na ako ay hindi ko na talaga maiwasan na maramdaman ang maging emosyonal habang nasa byahe ako. Parang biglang bumigat ang nararamdaman ko dahil sa una, 'yong nangyari kay Irene sa kanila ng magulang niya. Na naging rason kung bakit parang gusto kong makita ang magulang namin ng kambal, at nang nakita ko sila na masaya at tumatawa na sila lang; hindi ko maiwasan na malungkot doon.Pinigilan ko namang huwag maiyak habang nasa jeep ako papunta na sa condo ni Nezoi, at salamat naman na naki-cooperate sa akin ang mata ko at hindi 'yon nangyari. Nang nakababa na ako mula sa jeep ay hindi ko alam kung bakit pero dito na nagtuluy-tuloy ang bagsak ng mga luha ko. Hanggang sa mapaupo na lang ako sa tabi rito at saka roon umiyak. Tinakpan ko pa ang mukha ko para walang makakita sa akin sa estado ko ngayon.Hindi ko alam kung bakit ko bigla ko na lang kinuha ang telepo
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 28.1
"Hello! Ako si Ate Themis Pravitel. Isa ako sa Co-Head ng project na ito. Sana ay mag-enjoy at sana maging masaya kayo sa mga iba pa nating activities na gagawin mamaya. Sa ngayon, i-enjoy natin ang pagsasalu-salo natin! Okay po ba 'yon?" masaya kong tanong sa harap ng mga bata, pamilya nila, at sa mga matatanda. "Opo!" sabay-sabay nilang sagot at nakangiti pa ang mga ito, excited na talaga sila. "Pero huwag mamadaliin ang kumain, i-enjoy lang natin siya." Nagtawanan naman kaming lahat dito. Nang matapos ay bumaba na ako mula sa stage at sumama na sa mga kasamahan ko rito na kumain. Ngayon na naganap 'yong project namin at hindi ko maiwasan na matuwa dahil sa mga ngiting mukha ng mga bata na narito. Masaya kaming nagsalu-salo at mayroon kaming kasamang matanda sa table namin at nagkukuwentuhan kami rito. Naging smooth at
Latest chapter
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (4th Part of 4)
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (3rd Part of 4)
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (2nd Part of 4)
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (1st Part of 4)
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 63
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 62
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 61
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 60
- The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 59
