Chapter 37.2

Isang taon na ang nakakalipas. Hindi ko alam kung paano ko nakayanan ang law school at paano ko ito naitawid. Basta ang alam ko patuloy lang akong lumalaban dito. Patuloy lang ako sa pag-abot ng pangarap ko. Pero sa loob ng isang taon, sa puro lang ako laban nang laban, nakalimutan ko ang sarili ko. 

Nakalimutan kong isipin ang mga bagay o mga nasa taong nakapaligid sa akin. My mental health suffered, I am an advocate to it but I forgot to do things that could help me to survive, such as reaching out. I failed some of my subjects, I don't know to whom to hold, because I don't want anybody to get worried about me and be a burden to them. Because they knew I won't give up that easily, I will fight to the end.

But now? I couldn't handle it anymore. Nilagok ko 'yong alak na hawak-hawak ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa buhay ko. I failed. Sa dalawang salita