Chapter One |

"ARE YOU OKAY HERE, HUN? KANINA PA KITA NAPAPANSING HINDI MAPAKALI. SOMETHING WRONG?" tanong ni Leonardo sa mapapangasawa nitong si Yvonne.

Punong-abala ito sa pag-aasikaso ng nalalapit nilang kasal kaya nasa isang simbahan ngayon para sa pagpapa-schedule ng pari at simbahan sa araw ng gusto nilang dalawa.

"Okay lang ako rito, Hun. Bakit may kailangan ka bang asikasuhin?" balik tanong ni Yvonne sa fiancé niya.

Kanina niya pa rin ito napapansing hindi mapakali at panay ang tingin sa sariling cellphone nito kahit kaninang magkatabi silang dalawa. Kapag madalas ganoon si Leo, alam niyang work matters ito at naiintindihan niya madalas ang sitwasyon. Isang branch manager si Leo sa rent-a-car service na sikat sa kamaynilaan.

"Kinukulang ng driver sa isang branch namin sa Makati. Hanep kasi ang mga tao ngayon at sabay-sabay ang leave," anito sa kaniya.

Sinasabi na nga ba niya. Napangiti na lamang siya wala siyang laban kung kinakailangan nitong umalis para nga sa sinasabi nitong trabaho.

"I understand, Hun. Sandali lang naman siguro 'to. Nasa meeting lang daw si father at narinig mo naman kanina na okay lang kahit mag-isa lang ang magpa-set ng schedule," aniya.

"Talaga ba? Okay lang ba?" tanong sa kaniya ni Leonardo.

"I'm fine here. Sigi na. Sayang din iyang kikitain niyo ngayon kung hindi mo pupuntahan. Alam ko dedikasyon mo sa trabaho, Leo. Naiintindihan ko. Atsaka baka mahirapan d'on si Danilo."

Tukoy nito sa kaibigan niyang may-ari ng kompanya.

"Salamat, Hun. Balitaan mo ako ha."

"I will. Mag-iingat ka."

Isang mabilis na halik sa labi niya ang pinagkaloob sa kaniya ni Leo bago ito nagmadaling umalis. Napakibit-balikat na lamang siya habang sinusundan ito ng tingin hanggang sa mawala sa paningin niya ang fiance niya.

"Miss Gonzalo, pinapatawag na kayo ni Father Enriquez," untag ng isang babae kay Yvonne. Hindi niya man lang namalayan ang pagdating nito sa harap niya.

"Iyong kasama niyo, ma'am?" tanong nito sa kaniya. Si Leo siguro ang tinutukoy nito.

"Umalis eh. May trabaho. Bakante na ba si father? Okay lang naman ako kahit ako lang 'di ba?"

"Wala naman problema, Ma'am. Halika po kayo."

Nagpatiuna ito sa paglalakad niya. Mabuti naman at ayos lang na siya lang mag-isa ang makipag-usap kay father. Hindi niya rin naisip kanina si Janice na isama ang kaibigan niya.

"Tuloy po kayo. Hintayin niyo lang ho si father at nagpalit lang ng damit."

Ngumiti si Yvonne dito. Mukha naman itong mabait kaya umaasa siyang mapapalagayan niya ito ng loob.

Ilang sandali nagpaalam ito sa kaniya. Umupo siya sa upuang binigay nito at malayang pinaikot ang paningin sa loob ng maliit na opisina kung saan siya nar'on ngayon. Simple lang ito, walang gaanong palamuti maliban sa holy family na pinagmamasdan niya ngayon sa harap niya sa ibabaw ng table ni Father Simon Enriquez.

~~~~

"HELLO! MR. ASUNCION? Nasaan ka na? Kanina pa kita hinihintay rito, our candle light room is ready, Luv," bungad ng babae sa kabilang linya.

Nakahinga ng maluwag si Leonardo ng tuluyan siyang makaalis sa loob kung saan naiwan si Yvonne. Nagsinungaling siya rito, para lamang hayaan siyang umalis ng mapapangasawa at hindi naman siya nabigo dahil hindi naman ito nagdalawang-isip para payagan siyang umalis sa dahilan niyang may kaugnayan sa trabaho.

"I'm coming. Alam mo naman na may lakad kami ni Yvonne ngayon. Hindi ako basta-basta nakaalis sa tabi niya, mabuti na nga lang at nakagawa ako ng paraan. Okay."

"Alam ko naman na wala kang kayang hindi gawin para sa akin, Leo. Ganyan mo ako kamahal. Ang hindi ko lang alam ay kung bakit hindi ka na lang umatras sa kasal niyo sa babaeng iyon!"

"Liezel! Stop this! Napag-usapan na natin 'to. Nagkasundo na tayo. Huwag mo ng ulit-ulitin pa sa akin ang gusto mong mangyari, dahil alam mo ang magiging sagot ko!"

"Okay. Come on! Wala naman akong ibang sinabi pa, Luv. Ang akin lang naman ay ang mas mahabang oras mo sana. Alam mo naman na masaya akong kasama ka at alam kong ikaw rin kapag sa kama magkasama tayo hindi ba, Leo?!" makabuluhang wika nito sa kaniya.

Wala sa sariling napangiti si Leonardo. Magaling talaga ang babaeng kausap nya pagdating sa kahinaan niya- ang bagay na hindi kayang ibigay sa kaniya ni Yvonne n'on pa man. Kahit nakakaramdam siya ng inis dito minsan hindi niya maiwasang hindi hayaan ang sariling magpatuloy sa mga lihim na sandaling mayroon silang dalawa.

Ang pangangailangan niyang si Liezel Alegre lang ang nagbigay sa kaniya- ang matalik na kaibigan ng fiancee niyang si Yvonne.

Napasinghap si Leo sa mga naisip, wala siyang dapat ipangamba dahil hindi pa naman sila kasal ni Yvonne, malaya pa siyang gawin ang lahat ng gusto niya; kabilang na rito ang mga hiram na sandali nila ni Liezel.

Aminin niya man o sa hindi, ito lang ang nagbibigay sa kaniya ng ligaya pagdating sa kama, ang sensasyong gusto niyang maramdaman kay Yvonne.

Masyado lang naniniwala ang mapapangasawa niya na walang mangyayari sa kanilang dalawa hanggang hindi pa sila kinakasal. Naiintindihan niya naman si Yvonne sa lagay na 'yon, willing naman siyang maghintay.

Pakiramdam niya nga hindi na magtatagal at paunti-unti na ring pumapayag ang mapapangasawa sa pinagkakaloob niyang halik dito.

Napangiti siya.

Sino ba naman ang hindi pangangarapin ang tulad ni Yvonne? Maganda ito, seksi, makinis at maswerte siya dahil sa kaniya nakatakdang mapupunta ang kalinisan ni Yvonne. Hindi katulad ni Liezel, hindi na ito birhin ng unang pagniniig nilang dalawa; si Yvonne pa rin ang pangarap niya at ang babaeng pakakasalan niya dahil mahal niya.

Si Liezel lang ngayon ang nagbibigay sagot sa pangangailangan niya, ang nagsisilbing laruan niya bago ang kasal nila ni Yvonne. Para sa kaniya madali lang naman tanggalin sa buhay niya ang babae kapag kasal na silang dalawa ni Yvonne, hindi siya mahihirapan dahil iyon ang kanilang naging usapan bago pa may nangyari sa kanila hanggang sa naulit at naulit na lamang itong hindi niya rin magawang tanggihan.

Heto nga ngayon at naghihintay na naman sa kaniya si Liezel sa condo niya. Mapapasabak na naman siya sa laban.

~~~

NAPALUNOK si Yvonne sa hindi napaghandaang pag-akbay sa kaniya ni Father Simon. Hindi siya naging komportable lalo na ng pisilin nito ang balikat niya.

"Mawalang galang na po, Father. Ano ang ginagawa niyo?" Mabilis naman itong umatras para sa maliit na espasyong pagitan sa kanila. Hindi ito sumagot sa kaniya, ngunit nanatili ang makabuluhang ngiti na sumilay sa labi nito.

"You look so great, Ms. Gonzalo. Swerte ang mapapangasawa mo," anito sa kaniya. Iniwas ni Yvonne ang mga tingin niya't binaba sa cellphone na hawak niya.

Napalunok siya't kasabay na umiling-iling sa hindi maipaliwanag na nararamdaman.

"Ang mabuti pa, sa susunod na lang ako ulit pupunta rito! Kapag kasama ko na ang mapapangasawa ko. Excuse me!"

Mabilis ang ginawang pagtalikod ni Yvonne. Hindi niya inabala ang sarili niyang lingunin ang pari na kanina lang hinihintay niya, kung hindi siya magkakamali hindi magkakalayo ang edad nito at ni Leonardo. Sumagi sa isip niya ang ginawang pagpayag niya kanina rito, nalagay siya sa sitwasyong nagdulot sa kaniya ng hindi komportableng pakiramdam.

Mali sana ang iniisip niya, iyon ang paulit-ulit na usal ni Yvonne sa sarili habang walang lingon-likod na mabilis na naglakad palayo sa opisina ni Father Simon.