"A-anong gagawin mo?" Nataranta ako nang bigla na lang niya akong buhatin ng bridal style at naglakad siya palayo sa batis. Sa isang spot sa ilalim ng napakalaking puno niya ako binaba. Naupo siya sa tabi ko at hinila ako palapit sa kanya."It's better if you sit straight.” He firmly pinch my nose with his index and thumb finger. “Now, breathe through your mouth and stop talking.” ‘Di ako nagsalita at sunod-sunod lang na naikurap ang mga mata. Ibang-iba siya sa Wregan Leath na kanina lang ay panay ang dedma sa akin na para bang hindi ako nag-exist sa mundo niya. Bigla na lang nawala ang cold na Wregan, at itong caring at gentleman na lalaking ito ang pumalit. Anong nangyari sa kanya?"Hindi mo naman kailangan gawin 'to.""Hindi ikaw ang magde-decide kung ano ang dapat at hindi ko dapat gawin." Hindi ako naka tugon. Nagulat sa sinabi niya. As if he told me to f*ck off and let him do whatever he wants, cause it's his f*cking life not mine."Whatever," tanging nasabi ko at hinayaan na lan
Hindi ko alam kung anong nangyari kay WreganLeath at biglang balik sa pagiging suplado at cold ang treatment niya sa akin. Kahit na anong gawin kong pagpapansin sa kanya nang tanghalian ay hindi niya talaga ako pinapansin, kung magsasalita man siya ay sasagot lang sa mga tanong ko. Panay lang ang iwas niya sa akin, hindi naman sa hindi ko gusto, medyo naninibago lang ako na parang hindi ako nag-exist sa mundo niya kahit pa nasaharap lang niya ako.“Kanina ko pa napapansin, panay ang sulyap mo sa daddy ni Wred. May LQ ba kayo?” bulong na tanong ni Kara nang makalapit sa akin. Hawak niya ang tray ng cookies na baked nina Granny Luna. Ako naman ay ang pitcher ng cold drink, while Alistar is serving the hot drink for everyone.“Hindi naman, baka guni-guni mo lang. Sa iba ako nakatingin.” Maang ko pa at iniwas ang mata sa direksyon kung saan nakaupo si Wregan kausap ang mga lalaki kong pinsan.Malalim ang naging buntong-hininga ni Kara. “Sa tingin ko dapat pag-usapan ninyo ‘yan. Hanggang ng
Pagkatapos ng reunion slush Death Anniversary ng Lolo Klimt sa Subic, nauna akong bumalik ng Manila kesa sa iba. Hindi na kasi ako makapaghintay na makita si Wred pagkatapos siyang malayo sa akin ng ilang araw. Ang kaso ay walang tao sa unit ni Wregan nang hapon na dumating ako ng Manila. Sinubukan ko siyang tawagan pero nakapatay ang phone ng lalaki. Saan kaya ito nagpunta? Wala akong balak na umalis kaya pinili kong maghintay na lang sa labas ng unit ni Wregan Leath. Hindi ko na kayang ipagpabukas pa ang pagkikita namin ni Wred, sabik na sabik na ako sa kanya. Isa pa, gusto kong kausapin si Wregan tungkol sa pag-alis namin ni Wred pabalik ng New York.Isang oras pa lang akong nakatayo sa labas ng unit ni Wregan, pero ramdam ko na ang pangangalay ng aking mga binti, nang hindi na matiis ay umupo ako sa sahig. Oras pa ang lumipas hindi ko na namalayan, nakatulog na pala ako sa kinauupuan ko. Nagising na lamang ako nang makarinig ng ingay ng mga taong nag-uusap sa malapit. Nagmulat ako
“Seriously? What are you doing?” Hindi makapaniwala na tanong ni Wregan Leath na nakalahad pa ang mga kamay. Halatang nabitin ito at talagang wala na sa mode. Bigla ko na lang kasi siyang itinulak palayo sa akin, dahilan para mahulog siya sa kama.“I’m sorry, but we are not supposed to do stuff like this…” Nagmamadali akong tumayo sa kama at pumasok ng banyo. Parang tuod na nakatayo lang ako sa harap ng sink at tinititigan ang sarili sa salamin. D*mn, Petunia! Bakit ba napakarupok ko pagdating sa lalaking iyon? Nagawa ko naman na kontrolin ang sarili ko noon kay Luca, bakit sa kanya hindi? Bakit ngayon hirap akong pigilan ang sarili ko? I managed to ignore my feelings for Luca, ngunit bakit ngayon hirap na hirap akong pigilan ang damdamin ko?Isang katok sa pinto ang nagbalik sa akin sa reyalidad. Kasunod ng katok ay nagsalita si Wregan, “I’m sorry about earlier. Alam kong mali ang ginawa ko, but can you please stop resisting? I know you want it too, you want me as much as I want you,
Kumakain na ng agahan niya si Wregan nang tumayo ako at puntahan siya sa kusina. Hindi na kasi ako mapakali, ang sabi niya ay maagang ihahatid ng mommy niya si Wred dito sa condo niya, pero anong oras na wala pa rin ang anak ko. I f*cking want to see my son.“Wregan, anong oras ba eksaktong darating ang mommy mo? Gusto ko ng makita si Wred,” nayayamot kong tanong sa kanya na kumakain habang may kung anong kinakalikot sa cellphone nito. Nag-angat ito ng tingin. “I’m not sure. Mom, told me maaga niyang ihahatid si Wred. I’ll call her...” Hindi na ako tumutol nang magprisita siyang tawagan ang kanyang ina. I really want to know kung ano ang nangyari at wala pa rin ang mommy ni Wregan at si Wred. Habang sinusubukan na tawagan ni Wregana ang ina niya, bumalik ako sa sala para doon maghintay ng update. Ilang minuto din na naghintay ako bago siya lumabas ng kusina.“Anong sabi?” tanong ko agad nang maupo ito sa single seater couch sa katabing long couch kung saan ako nakahiga, hindi pa rin
“I thought you’re gonna take care of me?” tanong ko kay Wregan nang makitang bihis na bihis ito paglabas ng closet. "May lakad ka?""Yeah… Nakalimutan ko. May event pala akong dapat daluhan today. Don't worry, wala naman akong balak dumalo sa after party ng event." Nakangiti siyang nangako."Hindi mo naman kailangan umuwi ng maaga. I'll be fine. If you want to attend the after party, pwede naman." Maganda ang mood sa pagitan naming dalawa, at ayukong sirain iyon kahit pa medyo disappointed ako dahil aalis siya. Ang sabi niya kasi ay sasamahan niya ako dito sa condo niya since hindi ko makikita ang anak namin."Nah… Uuwi agad ako pagkatapos ng event. Anong gusto mong kainin for dinner? Magte-take out ako." Is he saying before dinner narito na siya sa bahay? I don’t want to assume, pero mukhang nagsasabi naman ng totoo ang isang ito at sana lang talaga totohanin niya.“Chinese food… I want Wanton. Ikaw na bahalang mag-isip ng iba pang pagkain basta huwag mong kakalimutan ang Wanton ko. W
“Good morning!” bati ni Wregan nang magising ako, nakaunan pa rin sa braso niya. Siya naman ay yakap-yakap pa rin ako sa baywang. Natulog ba kaming ganito? Hindi man lang ba kami naghiwalay? Damn… No wonder I slept so peacefully. Ang sarap pa lang matulog ng may kayakap.“Anong oras na ba?” tanong ko at umupo sa kama habang kusot ang mga mata. Ngayon ihahatid ng mommy ni Wregan ang anak namin. I need to fix myself before they arrive.“Quarter eight…”“Ang mommy mo? Anong oras nga ulit niya ihahatid si Wred?” Bumangon ako sa kama at sa banyo agad nagtungo para maghilamos at magsipilyo. “Nasa ibaba na si Wred kasama ang tito niya.” Napahinto ako sa paglalagay ng toothpaste sa aking toothbrush at nagtatanong ang mata na nilingon si Wregan.“Tito?”“Your brother, Venom is here.” Pumitik ang ugat ko sa ulo dahil sa narig. Ang aga-aga masakit na ang ulo ko. Ano naman ang ginagawa ng lalaking iyon dito? “What is he doing here?”Nagkibit ng balikat si Wregan Leath. “You can wash first. Hinta
“Nasaan na ba si Venom?” naiinip na tanong ko kay Wregan nang ilang oras na kaming naghihintay ay wala pa rin ang kapatid ko. Nagpaalam itong babalik sa unit ng kaibigan niya para maligo at magpalit ng damit. Paano kaya iyon nagkaroon ng damit sa bahay ng kaibigan niya? Or baka manghihiram lang siguro? “Ano ba ‘yong friend niya? Lalaki o babae?” dagdag kong tanong.“No idea.” Kibit-balikat namang sagot ni Wregan. “Why don’t you call your brother? Itanong mo kung bakit wala pa siya,” suhesyon niya na ginawa ko naman since ako lang ang libre ang mga kamay. Karga kasi niya si Wred. Tinawagan ko si Venom, ngunit hindi nito sinasagot ang tawag ko. Nakalimang tawag pa ako bago nakatanggap ng mensahe mula sa kapatid kong sira ulo. “Hintayin na lang daw natin siya sa park,” imporma ko kay Wregan pagkatapos basahin ang mensahe ni Venom sa akin. “Hindi ko alam ang dahilan, basta ang sabi lang ng loko may problema daw siya at aasikasuhin niya muna saglit. Hahabol na lang siya sa atin.” Tumango l