Share
XIX. Who Are You?
I was sitting right beside Chu and the girl named Lauren was sitting in front of him, napakaamo ng mukha niya at mala-anghel ang itsura, bagay na siyang nakakapagpahinto sa akin para titigan siya.
Pero sino nga ba siya? At bakit ba may pakiramdam akong parang ayaw rin niya kina Kim at Ryan, base na rin sa maging reaksyon niya kanina.
"Sorry sa pagsabat kanina, pero what I will not say sorry too is the thing that I said earlier. I saw how Kim bullied you, she must have been out of her mind para gawin ang bagay na iyon."
"Exactly," si Chu ang nagsalita at sumegunda rito. "Magkakasundo tayo girl, hindi ko rin gusto ang tabas ng dila at hilatsa ng mukha ng babaeng iyon. Masyado siyang nakakainis." Tapos ay tinignan niya ang babae, tumingin siya sa akin at saka muling bumaling dito. "Pero teka, matanong ko lang, kalaban ka rin ba nila? I mean, did they do anything bad to you?"
Umiling lang ang dalaga sabay inom
Kaugnay na kabanata
The Story Of Us XX. Who's Pretending?
"Eli, are you ready?" Hindi ko namalayang tinatanong na pala ako nang ka-teammate naming si Lloyd na parte ng legal department ng kompanya ni Jae. All of them were looking at me as if they are waiting for my response sa tanong niya sa akin, kaya nama wala sa loob na napatango na lang ako. Abala akong nakatingin sa gawi ni Chu kung saan malapit lang dito ay naroon si Lauren. Muli kong naalala kung paano ako pinagbawalan ni Jae na lapitan siya pero hindi naman niya sinabi ang dahilan kaya imbes na malinawan ay lalo lang dumami ang tanong sa isip ko. "Eli, focus. Baka mauna ka pang ma-out diyan dahil kung saan-saan ka nakatingin." Mayamaya pa ay saway sa akin ni Jar nang marahil ay mapansin niyang pre-occupied ako. Gusto kong sabihing kasalanan niya iyong ngunit sa halip na gawin iyon ay tumango na lamang ako. Wala sa loob na napatingin ako sa makakalaban namin at nakitang naroon sina Kim at Ryan. Tinignan ko
The Story Of Us XXI. Adrien, to the rescue
Hindi siya nagbibiro... pero bakit?Nasa kwarto na ako at nagpapahinga, hinatid ako roon ni Jae matapos magamot ang sugat ko sa clinic at hindi na pinalabas pa.I was insisting na okay na ako at pwede na akong bumalik kung saan nagaganap ang team building games nila ngunit hindi na niya ako hinayaang bumalik pa roon. Sa halip ay inihatid niya ako ng diretso sa kwarto at sinabihang huwag na muna akong lumabas."Listen to me, Eli. Huwag matigas ang ulo mo, baka mamaya lang paglabas ko makita na kita ulit doon sa field.""Hindi nga!" Paulit-ulit naman 'to. Itinaboy ko na siya palabas dahil naririndi na ako sa mga paalala niya pero bago pa siya tuluyang makaalis ay muli na naman niya akong binalinga."I am watching you, I don't want to see you roaming around. Magpahinga ka muna rito, susunduin kita mamaya for dinner.""Ginagawa mo na naman akong bata."
The Story Of Us XXII. Sweet Jae
Natapos ang weekend ko nang ganoon-ganon na lang. Hindi ko na nakita pa si Kim at Ryan kahit pa noong bumalik ako sa kwarto kasama si Jae, matapos ang hapunan ay nananatili na ako sa silid ko at hindi na ako muling lumabas pa.Hindi na niya ako hinayaang makihalubilo sa iba dahil baka raw mapano pa ang sugat ko, kaya naman sinamahan niya ako sa kwarto at sinigurong mananatili ako roon. Nilinisan rin niya ang sugat ko at pinalitan ng benda bago niya ako tuluyang iniwan para magpahinga.Kinabukasan naman ay maaga kaming umalis, hindi na rin kami sumabay sa bus dahil sinundo si Jae ng driver nito at wala na akong nagawa pa nang isama niya ako roon. Samantalang si Chu naman ay sa bus na sumabay."Bakit hindi tayo sumabay sa bus, isa pa, ang aga naman nating umalis. May problema ba?""Wala naman, I just need you to take a rest pagkarating natin sa bahay mo.""Bakit? May sakit ba ako?"
The Story Of Us XXIII. Unexpected News
Eksaktong tatlong araw mula nang sumama kami ni Chu kay Jae ay nakapasok naman na ako. May galos pa at sugat ang kamay ko ngunit hindi na iyon namamaga at kaya ko nang ikilos, kaya naman kahit panay ang awat pa sa akin ni Chu ay hindi ko ito pinakinggan. Nag-asikaso na ako ng pagpapasok at maaagang nagtungo sa opisina.Nasa bukana pa lang ako ng pintuan papasok ay agad ko nang napansin ang matatalim na tinging ibinabato sa akin ni Maple. Hindi ko alam kung para saan iyon pero mukhang nahuhulaan ko na. Sa tabi naman nito ay naroon si Chu na kabaliktaran naman niya ang ipinapakita sa akin. Malapad ang naging pagkakangiti nito na siya naman ipinagtakha ko.Nilapitan ko silang dalawa paglapag ko ng bag ko sa mesa. Nakatitig pa rin sila sa akin nang may magkaibang reaksyon kaya naman ako na ang unang nagtanong sa kanila."Anong eksena ninyong dalawa?""At kami pa talaga itong may eksena? Ako nga itong dapat na magt
The Story Of Us XXIV. Sad News
Natataranta akong umalis sa mesa ko pagkatapos kong makausap si Ate Elise. Hindi ko alam mung anong tumatakbo sa isip ko, basta ang gusto ko lang ay ang makaalid doon at makarating kaagad ng bus stop para makauwi ng Isabela dahil naroon daw sila mama.Ang buong akala ko ay nasa Amerika sila ngunit ganoon na lang ang gulat ko nang tawagan ako ni ate ngayon ulang sabihin natoon ang mga ito ngayon sa Isabela at na nasa bingit ng kamatayan.They met an accident habang papunta sa bahay nila ate galing ng airport. Bagay na ikinagulat rin ni ate Elise dahil wala rin siyang ideya na uuwi ang mga ito.Ngayon ay dalawa na kaming halos mamatay kakaalala. Kasama na nila Ate Elise at kuya Jun sina mama, nasa ospital na ang mga ito at hindi raw maganda ang lagay lalo na si mama.I was a mess, everything's a mess at wala akong magawang tama dahil sa takot at pagkataranta, hindi ko magawang ayusing ang gamit ko ng matiwasay a
The Story Of Us XXV. What's Wrong, Jae?
Ilang beses akong nagpakurap-kurap upang siguruhing hindi ako pinaglalaruan ng mga mata ko. Kinusot ko rin ang mga ito nang hindi pa rin ako makumbinsing tama ang nakikita ko, I am seeing Jae. He is standing in fron of me as I am waiting for my coffee to be drawn at a vending machine na nasa lobby mismo ng ospital.Si Jae ba talaga 'to? Baka naman kamukha lang?Matapos magpailing-iling ay binalewala ako ang isiping iyon at saka patuloy na hinintay ang papatapos ng pagpuno sa baso ko ng kape mula sa vending machine.Nang mapuno ay akma ko nang kukunin sana iyon ngunit may isang kamay na pumigil sa lamay ko. Wala sa loon na nilingon ko iyo at nakita ang nagtatanong namukha ni Jae habang nakatingin sa akin."Can't you see me? Hindi mo ba nakikilala ang boyfriend mo?""H-ha? J-Jae, ikaw ba iyan?""At sino pa sa tingin mo? Ang akala ko ay mapapansin mo na ako kanina no
The Story Of Us XXVI. Confession
I was confuse in a bit, hindi ko alam kung dapat ko bang seryosohin ang tanong sa akin na iyon ni Jae o hindi. I know that he's mad, halata iyon sa mga mata niya at hindi iyon maikakala ng mga tinging binibigay niya sa akin but I choose to ignore it.Sa halip ay marahan kong pinalis ang pagkakahawak niya sa braso ko at saka patalikod na naglakad palayo sa kanya."What now, Eli?""Mag-usap na lang tayo kapag kaya mo nang sabihin kung anong problema mo sa ate ko at sa boss ko. Hindi ko kayang makipag-usap sa iyo ng ganyan ka." Muli akong umaktong maglalakad palayo na sana sa kanha ngunit muli ko naman siyang narinig na magsalita."Wala akong problema sa ate mo, hindi ko rin alam kung bakit siya nagagalit sa akin.""Hindi magagalit ang ate nang walang dahilan, you must've done something to her para ganoon na lang siya makitungo sa iyo.""I really don't know, wala akong idea.
The Story Of Us XXVII. I'll Wait
Kakauwi ko lang galing ng Isabela. Thankfully, Mama and Papa were both okay. Good thing rin na pinayagan ako ni Adrien na magpaiwan matapos niyang mauna pabalik ng Manila. He told me to take my time and I can never be grateful dahil sa sobrang bait niya sa akin, na hindi ko na rin alam kung kailan nagsimula.Then there's Jae, na bagamat tinigilan na ako sa kakatanong kung pwede bang totohanin na namin ang lahat ay hindi naman siya tumigil ng kakapadala ng bulaklak kina mama. Ilang beses na rin akong sinita no ate dahil sa koneksyon ko sa kanya ngunit hindi naman na kami nakapag-usap. Hindi ko tuloy nalaman kung bakit galit na galit siya kay Jae, na ayaw rin namang sabihin ng huli.Pinabayaan ko na lang ang bagay na iyon, saka ko na poproblemahin ang issue nila ate at Jae dahil kailangan kong makarating sa opisina in fifteen minutes dahil kung hindi ay lagot ako kay Maple.Matapos magbihis ay agad akong lumabas ng bahay pada s
Pinakabagong kabanata
